Γράφει ο Τάσος Παππάς
Πηγή: “Εφημερίδα των Συντακτών”
Τα θαύματα δεν έχουν τελειωμό σ’ αυτή τη χώρα, την ταλαιπωρημένη από τα μνημόνια και τους άθεους κατσαπλιάδες που τη διαγούμιζαν επί σχεδόν πέντε χρόνια. Παρά το γεγονός ότι οι θεοσεβούμενοι δεξιοί παρέλαβαν μια οικονομία κατεστραμμένη, άδεια ταμεία (αστείο ποσό το μαξιλάρι των 30 δισ. ευρώ), διαλυμένο δημόσιο τομέα, κατάφεραν, με τη βοήθεια της Παναγίας και δουλεύοντας χωρίς σταματημό μέρα-νύχτα κάτω από αντίξοες συνθήκες, να αυξήσουν κατά 2,5 δισ. ευρώ τα δημόσια έσοδα (ασήμαντη λεπτομέρεια ότι η εκτίμηση αφορά την περίοδο που ήταν ακόμη στα πράγματα οι μαδουριστές) και να κινητοποιήσουν τον κρατικό μηχανισμό με τέτοια ταχύτητα και με εντυπωσιακή ακρίβεια που όλοι οι Eλληνες έμειναν με το στόμα ανοιχτό από την ευχάριστη έκπληξη.
Δικαιολογημένα ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του αντάλλασσαν μεταξύ τους συγχαρητήρια και με σεμνότητα και ταπεινότητα (το ηθικό πλεονέκτημα της Δεξιάς) μοίραζαν πάνω στα αποκαΐδια «μπράβο» στις δυνάμεις πυρόσβεσης και στην ηγεσία τους -ναι, αυτήν που πέρσι τέτοιο καιρό με αφορμή τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι την αποκαλούσαν άσχετη και επικίνδυνη.
Το είπε ο πανταχού παρών αρμόδιος υπουργός: «υπάρχει κράτος που ξέρει να δίνει μάχες» -όχι το αποσαθρωμένο που παρέδωσαν οι προηγούμενοι, αλλά το νέο που στήθηκε σ’ ένα μήνα. Το διατυμπάνιζαν τα κυβερνητικά στελέχη: «κάναμε ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατό», ενώ οι άλλοι ήταν απόντες όταν τους είχε ανάγκη η πατρίδα.
Ακόμη και τα συνήθως δύσπιστα και γκρινιάρικα μέσα ενημέρωσης δεν μπορούσαν να κρύψουν από τους πελάτες τους την άψογη εικόνα που έβγαζε ο καλοκουρδισμένος κρατικός τομέας. Δεν τσιγκουνεύτηκαν τους επαίνους. Α, όλα κι όλα, τα καλά να λέγονται στα ανεξάρτητα ραδιόφωνα, να γράφονται στις αδέσμευτες εφημερίδες και να μεταδίδονται από τα ανιδιοτελή τηλεοπτικά δίκτυα.
Μπορεί μέχρι τον Ιούλιο να είχαμε, όπως φώναζαν έγκυροι δημοσιολόγοι και τα στελέχη τής τότε αντιπολίτευσης, τη χειρότερη κυβέρνηση που γνώρισε ο τόπος από τον πόλεμο και μετά (στον Δεύτερο Παγκόσμιο αναφέρονταν), όμως από την 8η Ιουλίου του σωτηρίου έτους 2019 (σωτήριο γιατί έκλεισε επιτέλους η αριστερή θλιβερή παρένθεση) έχουμε την καλύτερη κυβέρνηση που γνώρισε ο τόπος από την ίδρυση του ελληνικού κράτους.
Αυτή η κυβέρνηση, που νοιάζεται μόνο για την ουσία και καθόλου για την επικοινωνία (κι ας ξέφυγε από τον πρωθυπουργό το αντίθετο -συγγνωστή φραστική αστοχία), πέτυχε σε τριάντα μέρες να μετατρέψει ένα πτώμα (έτσι χαρακτήριζε το κράτος η Δεξιά μέχρι τις 8 Ιουλίου) σε γίγαντα.
Είναι άνευ σημασίας ότι κάηκε το 25% της Ελαφονήσου. Είναι άνευ σημασίας ότι εξαφανίστηκαν 24.000 στρέμματα παρθένου δάσους στην Εύβοια. Είναι άνευ σημασίας η οικολογική καταστροφή. Φταίει το κλίμα, φταίνε οι εμπρηστές, έφταιγε ο στρατηγός άνεμος για να θυμηθούμε τον Βύρωνα Πολύδωρα και τη φονική πυρκαγιά του 2007.
Είναι άνευ σημασίας που αυτό το τέλειο κράτος άφησε ένα νησί που είναι δημοφιλής προορισμός για ντόπιους και ξένους εννιά μέρες χωρίς καράβι, τους τουρίστες ξενηστικωμένους και χωρίς κατάλυμα. Λεπτομέρειες οι οποίες δεν θα επιτρέψουμε να χαλάσουν την ειδυλλιακή ατμόσφαιρα που με κόπο φτιάξαμε…
Ανάγωγα
Μετά την έξοδο από τα μνημόνια τον Αύγουστο του 2018 η Νέα Δημοκρατία και τα φιλικά της μέσα ενημέρωσης έλεγαν πως πρόκειται για έξοδο-μαϊμού, για προπαγανδιστικό τέχνασμα των μαδουροσυριζαίων και υποστήριζαν με φανατισμό πως έχουμε μπει σε τέταρτο μνημόνιο. Αυτά περί τέταρτου μνημονίου έχω καιρό να τα ακούσω και να τα διαβάσω από τους δεξιούς και τους κεντρο(αντι)αριστερούς. Γιατί άραγε;
