Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Ετοιμάζεται… Οι προεδρικές εκλογές του 2020 στις ΗΠΑ δεν είναι μακριά, και όλοι υποψιάζονται ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν θα επιχειρήσει και πάλι να βάλει τις δικές του πινελιές. Το 2016 το έκανε, ακόμη κι αν δεν υπάρχουν ακράδαντα στοιχεία για τη ρωσική παρέμβαση υπέρ του Ντόναλντ Τραμπ. Το έκανε σε δυο χρόνους. Αφενός διαμορφώνοντας, μέσω των social media και στρατηγικής δουλειάς ετών, τις συνθήκες για να ακούσει η αμερικανική κοινωνία τη ρητορική ενός λαϊκιστή, όπως του Ντόναλντ Τραμπ ή του Μπέρνι Σάντερς. Και αφετέρου… βγάζοντας στο ξέφωτο τη Χίλαρι Κλίντον, και αναγκάζοντάς τη να εναγκαλιστεί την αφόρητη τοξικότητά της.
Το 2020 δεν είναι μακριά. Αυτή τη φορά, η “αρκούδα” δεν χρειάζεται να επενδύσει σε μια διαφορετική στρατηγική. Ο Ντόναλντ Τραμπ διεκδικεί την επανεκλογή του, που συνήθως η αμερικανική κοινωνία χαρίζει σε έναν εν ενεργεία Πρόεδρο, με ελάχιστες και σπάνιες εξαιρέσεις. Οι Δημοκρατικοί δυσκολεύονται να τιθασσεύσουν τις φιλοδοξίες… δεκάδων στελεχών τους, με αποτέλεσμα να εκπέμπουν ανομοιογενή εικόνα, αν όχι… βουλιμική για την εξουσία.
Το κρίσιμο στοίχημα αυτή τη φορά θα είναι η διαμόρφωση μιας νέας κοινωνικής ατζέντας. Ίσως… ενοχικής για τον παγκόσμιο ρόλο της Αμερικής. Και περισσότερο ανεκτικής απέναντι στη Ρωσία. Η ανίκητη μέχρι σήμερα προπαγανδιστική μηχανή της Μόσχας, δεν έχει χάσει κανέναν στρατηγικό στόχο της. Και με το μάλλον χαμηλό επίπεδο του σημερινού πολιτικού δυναμικού στις ΗΠΑ, μάλλον δύσκολα… θα αλλάξει συνήθειες.
