Του Μάνου Οικονομίδη
Κανείς δεν είπε ποτέ ότι θα ήταν εύκολο. Κανείς δεν του υποσχέθηκε χάρες και διευκολύνσεις. Κανείς δεν άφησε περιθώρια να πιστέψει ότι θα τον διευκολύνει. Είναι ωστόσο πεισματάρης και μαχητής. Διαφορετικός. Γι’ αυτό και δεν το βάζει κάτω, ειδικά τώρα που το… χαστούκι του κατεστημένου του θύμισε πόσο άνιση είναι η μάχη. Με το κατεστημένο.
Ο Μπέρνι Σάντερς προσδοκούσε ότι η Σούπερ Τρίτη θα του επέτρεπε να… σκουπίσει τη μάχη για το προεδρικό χρίσμα του Δημοκρατικού Κόμματος. Δεν είχε υπολογίσει την βιαστική αλλά συντονισμένη συσπείρωση του “βαθέως κόμματος” γύρω από τον Τζο Μπάιντεν, που επέτρεψε στον πρώην Αντιπρόεδρο των ΗΠΑ να “επιστρέψει”, να κερδίσει τις διπλάσιες Πολιτείες από τον ίδιο, και να φρενάρει άγαρμπα τη θυελλώδη επέλαση της “επανάστασής” του.
Ο Γερουσιαστής του Βερμόντ κέρδισε στο… σπίτι του, κέρδισε την Καλιφόρνια με τους περισσότερους εκλέκτορες, το Κολοράντο και τη Γιούτα, διατήρησε οριακό προβάδισμα στο (επίσης πλούσιο σε εκλέκτορες) Τέξας και βρέθηκε οριακά πίσω στο Μέιν.
Δεν τα πήγε φυσικά άσχημα. Η ψυχολογία της συγκυρίας ωστόσο ανέτρεψε τη φυσική ροή των πραγμάτων. Του αφαίρεσε την εικόνα του ασταμάτητου και… αναπόφευκτου. Και δημιούργησε μομέντουμ για τον αντίπαλό του.
Το 2016… τείνει προς διακριτική επανάληψη.
