Του Γιώργου Παπακώστα
Δημοσιογράφος
Πλησιάζει ο καιρός που Μέσι και Ρονάλντο θα αποσυρθούν από τα γήπεδα και ήδη τα media ψάχνουν να βρουν ποιοι θα διεκδικήσουν το κενό θρόνο τους. Αλλά δυστυχώς απ´οτι δείχνουν τα πράγματα, η εποχή δεν ενδείκνυται ούτε για θρόνους, ούτε για βασιλιάδες. Παραήταν προφητικό το Game of Thrones…
Γιατί το ποδόσφαιρο έχει αλλάξει τόσο πολύ που δεν επιβραβεύει πλέον παίχτες “ιδιωτικής πρωτοβουλίας”, γιατί οι μάνατζερ παικτών κάνουν υπερβολικό κουμάντο στους συλλόγους και επιβάλλουν κάθε υπερτιμημένο πιτσιρικά που αναλαμβάνουν, γιατί η Ν. Αμερική έχει να βγάλει ποδοσφαιριστή από την εποχή του Νεϊμάρ, κοντά δέκα χρόνια, και κυρίως γιατί παραδοσιακές δυνάμεις της Ευρώπης βρίσκονται εδώ και χρόνια σε μια σχετική αφασία…
Ο Ρονάλντο και ο Ρούνεϊ καταξιώθηκαν στη Μάντσεστερ που είχε ομάδα-τρένο, ο Μέσι στην Μπαρτσελόνα μαζί Ροναλντίνιο, Ετο, Τσάβι, Ινιέστα, ο Ζλάταν και ο Ζιντάν, πιο παλιά, στη “κωλοπετσομένη” Γιουβέντους, ο Ραούλ στη Ρεάλ των γκαλάκτικος, ο Κακά και ο Σεφτσένκο στη κραταιά Μίλαν, Ριμπερί και Ρόμπεν συμπλήρωσαν σχεδόν 10 χρόνια στη Μπάγερν, ο Τζέραρντ πήγε σε τελικούς champions league με τη Λίβερπουλ, ο Ανρί και ο Βιεϊρά πήραν πρωταθλήματα με την Άρσεναλ στα ντουζένια της.
Και αναρωτιέσαι που είναι τώρα αυτοί οι κολοσσοί; Η Γιουβέντους πήρε στα 34 τον Ρονάλντο για να της χαρίσει λίγο από το δικό του μέταλλο, η Μπάγερν είναι τυχερή που ο Λεβαντόφσκι σκοράρει με κλειστά μάτια, η Μίλαν τσαλαβουτάει στην Ιταλία, η Μάντσεστερ το ίδιο στην Αγγλία, η Ρεάλ δεν έχει μισό παίχτη, η Μπαρτσελόνα κλαίει όταν δεν παίζει ο Μέσι, η Άρσεναλ αποκλείστηκε από τον Ολυμπιακό!
Πολλοί λένε για τον Εμπαπέ, αλλά στην “επαρχιακή” Παρί, ακόμα και ο τιτάνας Ιμπραΐμοβιτς έχασε το χρόνο του, κάτι πιτσιρικάδες Άγγλοι και Γερμανοί, καλοί αλλά κυρίως για συμπλήρωμα, ο Νεϊμάρ έχασε την ευκαιρία του για να πάρει τα λεφτά, ο Πογκμπά έχει ψυχολογικά, ο Σαλάχ δεν έχει τον “διάθεση” του ηγέτη, άπειροι ταλαντούχοι έχουν πιο πολλά τατουάζ από ουσιαστικές συμμετοχές…
Και τελικά αυτό που μας μένει είναι πολλοί καλοί “ίδιοι” παίκτες, σε καλές “ίδιες” ομάδες, που προσφέρουν ένα όμορφο “ίδιο” θέαμα. Όπως, όμως, λέει και η έκφραση… “τίποτα το ιδιαίτερο”!
