Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Πηγή: anoixtoparathyro.gr
Η «υπόθεση Λοϊζου», εξέθεσε τον Πρωθυπουργό που την έχρισε υποψήφια για την Ευρωβουλή. Τον κατέστησε χλεύη των ηττημένων. Κάνουν πάρτι στη Δεξιά.
Αλλά αυτό είναι το σύμπτωμα. Η αιτία είναι άλλη και είναι ορατή δια γυμνού οφθαλμού: το σύστημα των συνεργατών του Αλέξη Τσίπρα στο Μέγαρο Μαξίμου και στην Κουμουνδούρου μπάζει.
Προφανώς την υποψηφιότητα της κόρης του Μάνου Λοϊζου- ατυχώς με αυτή την ιδιότητα επελέγη- κάποιος την εισηγήθηκε. Μόνο που αυτός ο κάποιος δεν φρόντισε να διερευνήσει αν πληρούνται οι σχετικοί όροι.
Ότι δεν τους ανέφερε ούτε η ίδια είναι κάτι που μάλλον ματαίως θα μπορούσε να περιμένει κανείς. Η ευθύνη βαρύνει τον εισηγητή, την αμέλεια του οποίου πληρώνει τώρα ο Πρωθυπουργός. Οι συνεργάτες του έδωσαν ένα όπλο στους αντιπάλους του χωρίς λόγο.
Το ερώτημα είναι αν μετά το φιάσκο της συγκεκριμένης υποψηφιότητας, ο αρμόδιος βρέθηκε και ποιες κυρώσεις υπέστη. Κατά πάσα πιθανότητα καμία.
Είναι συνήθης κατάσταση στο πρωθυπουργικό περιβάλλον καθώς δεν είναι η πρώτη φορά που κάποιος δημιουργεί ανάλογα προβλήματα. Συμβαίνει π.χ. κατά καιρούς με τις εξαγγελίες που δεν υλοποιούνται την ώρα που προσδιορίζει ο ιδίως, ή δεν υλοποιούνται καθόλου. Ποτέ δεν μάθαμε ότι κάποιος απολογήθηκε γι’ αυτό και πλήρωσε τις συνέπειες.
Όλοι ξέρουν ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν ανήκει στους πολιτικούς αρχηγούς ή τους πρωθυπουργούς που επιβάλλουν ποινές στους συνεργάτες του. Ούτε καν επιπλήξεις δεν κάνει. Δεν διανοείται να σηκώσει το τηλέφωνο και να κατεβάσει καντήλια. Να μιλήσει «γαλλικά» με όποιον δεν έχει εκτελέσει μια εντολή του. Ή να στείλει στο σπίτι του όποιον βρίσκεται εκτός χρονοδιαγράμματος.Πόσο μάλλον κάποιον που έχει κάτι βαρύτερο.
Με οικειότητα αντιμετώπιζε τους υπουργούς του και ο Κώστας Καραμανλής και το πλήρωσε. Ο Τσίπρας έχει αντίστοιχη οικειότητα που τελικά δεν καθιστά υπόλογο κανέναν. Π.χ. ποιος πλήρωσε για την …αυτομόληση Πετσίτη; Ποιος έχει εξήγηση για την εξαφάνιση της επένδυσης του Ελληνικού από τον κυβερνητικό ορίζοντα; Ποιος δεν μπορεί να βρει λύσεις σε απλά καθημερινά ζητήματα;
Η άσκηση της πρωθυπουργίας είναι συχνά εκτός από απαιτητική και επώδυνη υπόθεση- σε ό,τι αφορά τις προσωπικές σχέσεις. Πρόσωπα που συνδέονται με πολύχρονη φιλία με έναν πρωθυπουργό, πρέπει να υποστούν τις συνέπειες πράξεων και παραλείψεων -με αποφάσεις των ιδίων των πρωθυπουργών.
Δεν είναι εύκολο. Αλλά είναι αναγκαίο. Τουλάχιστον όπως έχουν διδάξει μεγάλη δάσκαλοι της πολιτικής.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έλεγε «στέγνωσα την ψυχή μου για να κυβερνήσω». Δεν διανοούνταν ότι θα μείνει στη θέση του υπουργός που δεν εκτέλεσε κατά γράμμα την εντολή του, που δεν ήταν…νωρίς στο γραφείο του ,ή έφευγε νωρίς το βράδυ. Ή -ακόμη χειρότερα -ήθελε θερινές διακοπές.
Το 1979 ο Κώστας Μητσοτάκης ως υπουργός Συντονισμού, επειδή είχε θάρρος μαζί του, ανέλαβε στο τέλος μιας συνεδρίασης του υπουργικού συμβουλίου να διατυπώνει ένα αίτημα: ολιγοήμερες διακοπές για τους υπουργούς γιατί… κουράστηκαν.
Ο Καραμανλής τους κοίταξε όλους ένα γύρο και ρώτησε: «Υπάρχει κάποιος κουρασμένος ανάμεσά σας να τον απαλλάξω αμέσως για να ξεκουραστεί;». Τσιμουδιά..
Ο Γιάννης Βαρβιτσιώτης διηγείται μια ιστορία από την εποχή που ήταν στο υπουργείο Εμπορίου. Ο Καραμανλής του τηλεφώνησε πρωί-πρωί για να τον ρωτήσει γιατί, όπως είχε διαβάσει σε ένα …μονόστηλο της Καθημερινής, αυξήθηκε η .τιμή των λεμονιών. Και όταν του είπε «Θα το δω αμέσως κύριε πρόεδρε» του απάντησε «Δεν θέλω να το δεις. Θέλω ως το μεσημέρι να το λύσεις»-και του έκλεισε το τηλέφωνο.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν δίσταζε να σηκώσει το πορτοκαλί τηλέφωνο και συνήθως ο συνομιλητής του έχανε τη θέση του. «Πάρε τα μολύβια σου και φύγε τώρα», ήταν μια συνήθης… παρέμβαση του. «Έχεις δική σου πολιτική, Ασημάκη;» είπε στον Φωτήλα όταν τον απέλυσε.
Προφανώς ο σημερινός Πρωθυπουργός δεν αναρωτιέται όπως ο προδικτατορικός Καραμανλής «ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο» – αν και θα έπρεπε σε πολλές περιπτώσεις. Αλλά τουλάχιστον πρέπει να δείξει στους υπουργούς του ποιος κουμαντάρει αυτή την κυβέρνηση. Και γι’ αυτό ένας τρόπος υπάρχει: να πάρει το μαστίγιο. Αφού «στεγνώσει την ψυχή του» απέναντι σε φίλους και συναγωνιστές, να σηκώνει το τηλέφωνο και στην άλλη άκρη να κάθονται σούζα.Η κυβέρνηση δεν είναι κοινωνική συναναστροφή, είναι πολιτική ομάδα. Αλλο ο <φίλος και σύντροφος Αλέξης>, ‘αλλο ο Πρωθυπουργός .
Δεν είναι θέμα προσωπικών σχέσεων και προσωπικής διάθεσης. Είναι θέμα κυβερνητικού μάνατζμεντ. Αλλιώς θα τρέχει να μαζεύει αποφάσεις που δεν έπρεπε να είχαν ληφθεί και επιλογές που δεν έπρεπε να είχαν γίνει- αλλά κάποιος του εισηγήθηκε. Κι έχει μπροστά του τρεις κάλπες…
