Του Γιώργου Παπακώστα
Δημοσιογράφος
Είναι βέβαιο πλέον, πως οι αθλητικές διοργανώσεις σιγά σιγά θα μετατραπούν σε φάρσα όχι με κακή κατάληξη αλλά χωρίς καθόλου κατάληξη. Ομάδες διακόπτουν τις προπονήσεις μέχρι νεοτέρας, γήπεδα χωρίς φιλάθλους, αγώνες αναβάλλονται, όλοι σχεδόν οι προπονητές αναρωτιούνται ποιό το νόημα των αγώνων χωρίς οπαδούς, τα κέρδη των ομάδων μειώνονται δραματικά, η ομάδα μπάσκετ του Ολυμπιακού θα ταξιδέψει στο Μιλάνο και αφού γυρίσει θα πρέπει να μπουν όλοι σε καραντίνα 14 ημερών. Και έχει και συνέχεια…
Είναι πολύ πιθανό πως κάποιοι παίκτες θα νοσήσουν και αναγκαστικά θα αποσυρθούν, τα ρόστερ των ομάδων θα μειωθούν, διαιτητές μπορεί να νοσήσουν, ή οι προπονητές, άνθρωποι που συμμετέχουν στην διεξαγωγή των αγώνων, μέλη των συνεργείων της τηλεόρασης… Φυσικά δεν θα τεθεί σοβαρό θέμα για την υγεία τους, αλλά πως ελέγχονται όλα αυτά? Η Σερβία έκλεισε τα σύνορα της σε πολίτες από χώρες που έχουν κρούσματα, άρα η Αρμάνι δεν θα παίξει με τον Ερυθρό Αστέρα για την Ευρωλίγκα. Πολλοί αθλητές έχουν τρομάξει, σε λίγο θα αρνούνται να κατέβουν στους αγώνες. Απαγορεύτηκαν λέει, οι χειραψίες πριν τους αγώνες. Και πως θα παίζουν άμυνα, τηλεφωνικά?
Η χρόνια είναι προφανώς καταδικασμένη. Όσο και αν το παλεύουν οι ομοσπονδίες δεν υπάρχει νόημα να πιστεύουμε πως οι αθλητικές δραστηριότητες θα φτάσουν στο τέρμα της διαδρομής. Ακόμα κι αν φτάσουν, οι οποίοι νικητές θα είναι συμπτωματικά νικητές! Χώρια που ο αθλητισμός έχει να κάνει με την διασκέδαση και την ψυχαγωγία. Εδώ μιλάμε για την απόλυτη ταλαιπωρία…
