Επιμέλεια: Αγγελική Νάκου
Ευλογημένοι, υπό μια έννοια, όσοι δεν χρειάστηκε “να βγουν στον πηγαιμό για την Ιθάκη”, όπως επίμονα μας προέτρεψε ο Κωνσταντίνος Καβάφης. Όχι λόγω συνειδητής άρνησης της… περιπέτειας της διαδρομής, αλλά επειδή η Ιθάκη τους καλωσόρισε, ως μέρος της καταγωγής τους.
Ο Γιώργος Κουβαράς, που σήμερα ανοίγει την καρδιά του στα “Υστερόγραφα”, αγκάλιασε την αισθητική και σημειολογική μυσταγωγία που συνοδεύει την ηχώ της Ιθάκης, από την πλευρά του πατέρα του.
Ίσως αυτή η παράμετρος του προσωπικού και επαγγελματικού ταξιδιού της ζωής του, επέτρεψε στον “στρατηγό” του Action 24, να μπολιάσει το διαρκές αποτύπωμα της παρουσίας αλλά και της δουλειάς του, με πληθυντικές πινελιές κουλτούρας και αισθητικής.
Από τους πραγματικά λιγοστούς στον χώρο των ΜΜΕ που, συνειδητά περνάει τη σκυτάλη στις γενιές που ακολουθούν, ανοίγοντας τον δρόμο και ενισχύοντας την προσπάθεια νέων δημοσιογράφων, να ξεκινήσουν τη δική τους “ιστορία”. Σε έναν χώρο απαιτητικό, δύστροπο, ενίοτε ανθρωποφάγο.
Οι παρέες άλλωστε, φτιάχνουν Ιστορία, όπως μας τονίζει στη συνέντευξή του ο Γιώργος Κουβαράς. Με αμφίδρομη σπουδαιότητα. Και στον απόηχο της Ιστορίας, αλλά και στον συνεκτικό ιστό της παρέας…
– Σε αντίθεση με τη μάλλον απαξιωτική υπόθεση εργασίας ότι, η δημοσιογραφία διδάσκεται στο πεζοδρόμιο, εσείς καταφέρατε να προσθέσετε στο κάδρο της προσωπικής διαδρομής σας, πλεόνασμα από πινελιές κουλτούρας και υπεράσπισης της υπεραξίας της γνώσης. Φαντάζομαι ωστόσο, ότι είναι δύσκολη και κοπιώδης η σταθερή άρνηση σε εκπτώσεις, όταν αθροιστικά γύρω μας επικρατούν οι υπερβολές και το δήθεν.
“Η πορεία που κάνει ο καθένας μας δε σχετίζεται μόνο με τις προσωπικές του επιλογές αλλά και με τις δυνατότητες που του δίνει το μέσο στο οποίο εργάζεται. Ωστόσο, πάντα πίστευα και εξακολουθώ να πιστεύω ότι μπορείς να είσαι ο εαυτός σου, να τηρείς τη δεοντολογία και να διατηρείς την αξιοπιστία σου ακόμη και σε μέσα ενημέρωσης που κάνουν μόνιμες «εκπτώσεις».
Διαπίστωσα μάλιστα ότι όσο μικρότερο είναι το μέσο ενημέρωσης, τόσο λιγότερες τελικά είναι οι «εκπτώσεις». Κοιτάζοντας πίσω θα έλεγα ότι οι λιγότερο ευχάριστες περίοδοι στην επαγγελματική μου ζωή είναι αυτές που πέρασα στα πιο μεγάλα και ισχυρά μέσα που εργάστηκα. Αντίθετα, είμαι υπερήφανος και ευτυχής για την πορεία μου σε μικρά μέσα όπως το Action 24.
Αισθάνομαι ότι μπορώ για πρώτη φορά να είμαι απόλυτα ο εαυτός μου κι ότι κανείς δε μου ζητάει αυτές τις «εκπτώσεις» για τις οποίες μιλάτε”.
– Δεν είστε «δημιούργημα της συγκυρίας», αλλά «παιδί μιας γενιάς» που μάλλον είχε περισσότερα ερεθίσματα να εμπνευστεί, σε σχέση με την αφόρητη υποβάθμιση ποιότητας και κουλτούρας, που κέρδισαν ζωτικό χώρο στην Ελλάδα της κρίσης. Αναπολείτε την περιόδο κατά την οποία, στην πολιτική και τη δημοσιογραφία συναντούσες ανθρώπους που σε έκαναν καλύτερο;
“Στη δημοσιογραφία έκανα λίγους αλλά καλούς φίλους. Δε θα έλεγα ότι οι σχέσεις ήταν καλύτερες την παλιά «καλή» εποχή, πριν την κρίση. Οι πραγματικοί φίλοι έμειναν μέχρι σήμερα και θα μείνουν και στο μέλλον, καλά νάμαστε!
Εξακολουθώ άλλωστε και σήμερα να κάνω νέους φίλους και κάποιοι από αυτούς μου είναι το ίδιο πολύτιμοι με τους παλιούς. Έχω, ξέρετε, το «ελάττωμα» να θέλω να δουλεύω με φίλους, με καλή παρέα.
Πιστεύω πολύ στο στίχο «φτιάχνουν οι Έλληνες κυκλώματα και Ιστορία οι παρέες». ”
– Με τη μακρά διαδρομή σας στα ΜΜΕ, σε θέσεις ευθύνης, έχετε βοηθήσει πολλές φορές νεώτερους συναδέλφους να κάνουν ένα άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά της καθημερινότητας. Είναι ανατροφοδοτική τελικά η αίσθηση του να συμμετέχεις και να διευκολύνεις τη δημιουργία του καινούριου;
“Δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα από το να δουλεύεις με νέους ανθρώπους. Δε μου αρέσει καθόλου να το παίζω «δάσκαλος», ούτε θέλω να πιστεύει κανείς ότι είμαι εγώ αυτός που δίνει τις ευκαιρίες.
Όσοι σημειώνουν επιτυχία, το αξίζουν απόλυτα και δεν το οφείλουν σε μενα αλλά στη δουλειά τους και στην αξία τους. Είμαι χαρούμενος όταν τους βλέπω να παθιάζονται για τη δουλειά μας, όπως παθιάζομαι κι εγώ.
Δεν περιμένω καμία ανταπόδοση, εκτός από αυτή που ήδη απολαμβάνω γιατί συνεργάζομαι αρμονικά μαζί τους”.
– Στα χέρια σας, το Action 24 απέκτησε ταυτότητα «μεγάλου» καναλιού. Στα χρόνια της εθνικής κρίσης, πόσο δύσκολο ήταν να κερδίσετε και να πείσετε μια κοινωνία με φυσική προδιάθεση στην απαξίωση και το ισοπεδωτικό τσουβάλιασμα του «όλοι ίδιοι είναι»;
“Ευτυχώς που βάζετε το «μεγάλο» σε εισαγωγικά. Προτιμώ να είμαστε μικροί, αξιόπιστοι και συμπαθείς, παρά μεγάλοι, αναξιόπιστοι και αντιπαθείς, όπως συμβαίνει ενίοτε με άλλους.
Η κρίση θεωρώ ότι μας βοήθησε. Μπορεί να έχουμε ταλαιπωρηθεί οικονομικά, αλλά μπορέσαμε να εκτιμήσουμε κάποιες αξίες. Το Action 24 καταφέρνει να επιβιώνει με πολλές αντιξοότητες σε δύσκολους καιρούς και πιστεύω ότι όλοι μας νιώθουμε πως η μάχη που δίνουμε αξίζει τον κόπο.
Έχω πολλά χρόνια σε αυτή τη δουλειά και αυτό το βαθμό δημοσιογραφικής ελευθερίας δεν τον είχα ποτέ. Πιστεύω το ίδιο νιώθουν όλοι οι συνεργάτες μου. Ποτέ κανείς δε μας έδωσε «γραμμή» για κανένα θέμα και νομίζω τελικά ότι αυτό είναι που κάνει τη διαφορά”.
– Όσοι παρακολουθούμε με συνέπεια τα social media, διαπιστώνουμε ότι δεν διστάζετε να μοιραστείτε ένα προφίλ περισσότερο οικείο και ανθρώπινο, από τη σοβαροφανή εικόνα που επιδιώκουν να εκπέμψουν οι περισσότεροι επώνυμοι δημοσιογράφοι, πολύ περισσότερο όταν βρίσκονται σε θέση ευθύνης. Τελικά, υπάρχει τρόπος να φέρεις τα social media στα δικά σου μέτρα, και να μην παρασυρθείς από τη γοητεία της εύκολης ατάκας και του εντυπωσιασμού;
“Αν θέλει κάνεις να είναι πραγματικά σοβαρός, πρέπει να μην είναι σοβαροφανής. Είμαι σε μια ηλικία που δεν έχω να αποδείξω πια τίποτα σε κανέναν.
Ό,τι θα ανέβαζα στον προσωπικό μου λογαριασμό στα social media αν δεν ήμουν δημοσιογράφος, το ανεβάζω και τώρα που είμαι. «Σ’ όποιον αρέσουμε, για τους άλλους δε θα μπορέσουμε» που λέει και το τραγουδι”.
