Γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος
Ο κ.Μητσοτάκης στις σημερινές του δηλώσεις (13/4/2020) είπε ορισμένα ενδιαφέροντα πράγματα. Τόσο ενδιαφέροντα που σε κάνουν να αναρωτιέσαι: Εμείς λείπαμε τόσο καιρό από αυτή τη χώρα ή ο κ.Μητσοτάκης; Εξηγούμαστε:
Είπε ο πρωθυπουργός:
“Μέσα στην πρωτοφανή αυτή κρίση άλλαξαν πολλά με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Αλλάξαμε και εμείς. Πιστεύω προς το καλύτερο. Ένα νέο Εθνικό Σύστημα Υγείας χτίζεται, ήδη, καθώς, σε μόλις πέντε εβδομάδες, έγιναν όσα δεν γίνονταν επί δεκαετίες. Συναντήθηκα και μίλησα με τους ανθρώπους της πρώτης γραμμής στα νοσοκομεία. Θαύμασα τις ικανότητες, την αφοσίωση και τη θέλησή τους. Και διαπίστωσα από κοντά ότι μαζί με τα κτίρια και τα τεχνικά μέσα εκσυγχρονίζονται και οι αντιλήψεις για το ρόλο και τον τρόπο λειτουργίας της δημόσιας Υγείας. Η αναμόρφωση του ΕΣΥ δεν σταματά εδώ. Αποτελεί προσωπική μου δέσμευση να προσθέσουμε αμέσως εκατοντάδες κρεβάτια ΜΕΘ, ώστε να προσεγγίσουμε γρήγορα τον Ευρωπαϊκό μέσο όρο”.
Παρατήρηση 1η: Τι ακριβώς καταλάβατε από όσα σας είπαν οι «άνθρωποι της πρώτης γραμμής», κ.πρωθυπουργέ; Γιατί αυτοί δεν ζητούν μερικές «εκατοντάδες κρεβάτια ΜΕΘ». Αυτοί ζητούν χιλιάδες κρεβάτια ΜΕΘ. Και σίγουρα όχι λιγότερες από 3.500 ΜΕΘ. Χιλιάδες, κ.Μητσοτάκη. Γιατί τόσες λείπουν. Χιλιάδες!
Παρατήρηση 2η: Τίνος ακριβώς οι αντιλήψεις «εκσυγχρονίστηκαν» κ.Μητσοτάκη για το δημόσιο σύστημα Υγείας; Γνωρίζετε κάποιον κοντινό σας που να αντιμετώπιζε το σύστημα Υγείας ως πεδίο άσκησης του θεάρεστου έργου των απολύσεων; Ας βοηθήσουμε για την ανάκληση στην μνήμη κάποιων προηγούμενων («εκσυγχρονιστικές» κι αυτές) αντιλήψεων κύριε πρωθυπουργέ:
Είπε ο κ.Μητσοτάκης:
«…μέσα σε 50 ημέρες, διαλύθηκαν μύθοι δεκαετιών. Και βγήκαν συμπεράσματα, που θα μας συνοδεύουν για καιρό. Αποδείχθηκε, για παράδειγμα, πως το κράτος πρέπει πρωτίστως να αξιολογείται με βάση την αποτελεσματικότητά του. Και πως, όταν το κράτος δεν γίνεται λάφυρο της εξουσίας, τότε μετατρέπεται σε αληθινή «Πολιτεία». Όχι σε έναν κομματικό προορισμό. Αλλά σε μία ομπρέλα φροντίδας για όλους. Που αναθέτει την ευθύνη των κρίσιμων τομέων στους πιο άξιους».
Παρατήρηση 1η: «Ομπρέλα φροντίδας για όλους»(!); Μα τι… κακά λόγια είναι αυτά κύριε πρωθυπουργέ! Μα τι… «αντιδημοκρατικός» οίστρος είναι αυτός! Σε τι κατάλυση των «ατομικών δικαιωμάτων» μας οδηγείτε, κ.Μητσοτάκη; Εκτός αν δεν είστε εσείς αυτός που μας έχει εξηγήσει και αναλύσει ότι «δεν τρέφω αυταπάτες για μια κοινωνία χωρίς ανισότητες, κάτι τέτοιο είναι αντίθετο στην ανθρώπινη φύση, όσοι το επιχείρησαν καταστρατήγησαν τελικά την ίδια τη δημοκρατία και τα ατομικά δικαιώματα» (Κυρ.Μητσοτάκης, Σεπτέμβρης 2017, ΔΕΘ) . Δεν ενθυμείστε κ.πρωθυπουργέ; Θα θυμηθείτε:
Παρατήρηση 2η: Μιλάτε για το κράτος, κύριε Μητσοτάκη. Αυτό των «δικών μας παιδιών» (μήπως θυμάστε τον εμπνευστή της φράσης κ.πρωθυπουργέ;)… Το κράτος που είναι «πολύ» όταν πρέπει να στέκεται αρωγός στον αδύναμο, που το ξεπουλάτε για να γίνει «λιγότερο» και που το ενισχύεται (ως γνήσιοι νεοφιλελεύθεροι κρατιστές) όταν ανακεφαλαιοποιεί τράπεζες. Αλλά τώρα όχι μόνο θέλετε να το εμφανίζετε σαν να έπαψε να λειτουργεί ως «κομματικό φέουδο», αλλά και σαν πεδίο όπου ήρθαν οι «άξιοι» να το υπηρετήσουν. Και από πού προκύπτει η αξιοσύνη τους, κ.πρωθυπουργέ; Μα από τα διδάγματα της πανδημίας. Μάλιστα. Για πέστε μας, λοιπόν, κύριε Μητσοτάκη: Είναι αρκετά… «άξιος» ο κύριος που δήλωνε με πάθος (και απευθυνόμενος σε γιατρούς) ότι «έπρεπε να σας απολύσουμε για να δείτε τι εστί βερίκοκο»; Είναι αρκετά «άξιος» ο κύριος που από την θέση του υπουργού Υγείας, μάλιστα, έλεγε τα κάτωθι: «Αν υπάρξουν απολύσεις γιατρών στον ΕΟΠΥΥ, σάς παρακαλώ αυτό δεν θέλω να το χρεωθεί η τρόικα, δεν θέλω να μου παίρνει τη δόξα ο Τόμσεν για τα αυτονόητα. Οι αποφάσεις είναι δικές μου». Πάλι δεν θυμάστε; Θα θυμηθείτε (πάλι):
Και πάλι :
Είπε ο κ.Μητσοτάκης:
“Γιατροί και νοσηλευτές, ένστολοι και Πολιτική Προστασία στάθηκαν στην πρώτη γραμμή. Και στο πλευρό τους, πολλοί άλλοι μαχητές αυτής της «νέας καθημερινότητας»: Οι υπάλληλοι των καταστημάτων τροφίμων. Τα παιδιά που μεταφέρουν έτοιμο φαγητό. Αλλά και οι εργαζόμενοι που κρατούν νύχτα-μέρα τις πόλεις μας καθαρές. Όλοι αυτοί «δίνουν ζωή στη ζωή μας». Είναι σίγουρο πως, όταν περάσει η κρίση, θα βλέπουμε αλλιώς τους ανθρώπους που γεμίζουν τα ράφια των σούπερ μάρκετ. Θα ανησυχούμε αν το παλικάρι στο μηχανάκι δεν φοράει το κράνος του. Και θα λέμε καλημέρα στις γυναίκες και στους άντρες που θα αδειάζουν τους κάδους της γειτονιάς μας. Δεν θα είναι πια αόρατοι όπως ήταν, ίσως, για κάποιους”.
Παρατήρηση 1η: Κύριε πρωθυπουργέ από τον Μάρτη του 2017 ο κλάδος των ντελιβεράδων μετράει καμιά 20αριά νεκρούς. Και τους μετράει γιατί το δικό σας κράτος, το κράτος της «ελεύθερης αγοράς», τους θεωρεί «αόρατους», δεν τους βλέπει. Αλλά απ’ ότι φαίνεται δεν ακούει κιόλας τον θρήνο για τον χαμό τους. Σε ποιόν, λοιπόν, απευθύνεστε, κ.Μητσοτάκη;
Παρατήρηση 2η: Κύριε πρωθυπουργέ, οι υπάλληλοι των σούπερ μάρκετ είναι αυτοί που το δικό σας κράτος έχει εξοπλίσει την «κυρία διευθύντρια» να τους καλεί να κάνουν κωλοτούμπες για 300 ευρώ. Που τους θέλει είλωτες 7 μέρες τη βδομάδα, από το πρωί μέχρι το βράδυ, και τις Κυριακές. Η δική σας πολιτική δεν είναι που τους θεωρεί «αόρατους», κύριε Μητσοτάκη; Σε ποιόν, λοιπόν, απευθύνεστε;
Παρατήρηση 3η: Κύριε πρωθυπουργέ, ποιος ακριβώς θεωρεί «αόρατους» τους εργαζόμενους «που κρατούν νύχτα-μέρα τις πόλεις μας καθαρές»; Δεν είστε εσείς κ.Μητσοτάκη και η πολιτική σας που κάθε χρόνο μας λέει ότι όλους αυτούς θα τους στείλετε στην ανεργία γιατί δεν ικανοποιούν τα κριτήρια τα δικά σας και της ΕΕ, διότι τους έχετε βαφτίσει εργαζόμενους που «δεν καλύπτουν» (!!!) πάγιες και διαρκείς ανάγκες; Σε ποιόν, λοιπόν, απευθύνεστε, κ.Μητσοτάκη;
Ποιος τους κάνει «αόρατους» όλους αυτούς, κύριε πρωθυπουργέ; Μήπως τους κάνει «αόρατους» η ίδια πολιτική, που τώρα, εν μέσω πανδημίας, καλεί τα εκατομμύρια των εργαζόμενων να τη βγάλουν με το επίδομα των 533 ευρώ το μήνα, τους υπόλοιπους με το 50% του μισθού τους και τους άνεργους με… 400 ευρώ (αναφερόμαστε, φυσικά, στους άνεργους που… βλέπετε, γιατί καμιά 800.000 από αυτούς συνεχίζετε να τους θεωρείτε «αόρατους»).
Συνεπώς, συνεχίστε τα διαγγέλματά σας κ.Μητσοτάκη. Πάρτε όσα μαθήματα θέλετε για σας τον ίδιο και τους συνεργάτες σας από την πανδημία. Και θα δούμε, μετά, τι ακριβώς καταλάβατε από το μάθημα. Αν και ήδη οι πάνω από 100.000 απολύσεις, τα (μη) μέτρα για τους εργαζόμενους, η γαλαντομία σας προς εφοπλιστές, εργολάβους και καναλάρχες, η ευγένειά σας προς τραπεζίτες, έχει προσδιορίσει από τώρα και το μετά.
Προς το παρόν, όμως, και ενόψει του επόμενου διαγγέλματος, προσέξτε ιδιαίτερα τούτο: Σε ποιους απευθύνεστε…
