Γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος
– Ο,τι διαπράττει η (ΝΑΤΟική σύμμαχος) Τουρκία το διαπράττει την στιγμή που οι ελληνικές κυβερνήσεις πανηγυρίζουν ότι διάγουμε την περίοδο των “πιο στενών σχέσεων από ποτέ” της Ελλάδας με τις ΗΠΑ. Το διαπράττει την ώρα της μετατροπής της Ελλαδας σε γενικευμένη αμερικανοΝΑΤΟική βάση, από Σούδα μέχρι Αλεξανδρούπολη. Την ώρα που ο Πάιατ αλωνίζει ανά την επικράτεια και η χώρα του εκδίδει ανακοινώσεις για “αμφισβητούμενα νερά” στο Καστελόριζο! Την ώρα του “αγγελικού” Τραμπ και του “προβλέψιμου σύμμαχου”. Την ώρα, δηλαδή, που κάθε σαχλό κοψομέσιασμα προς τους Αμερικάνους διαφημίζεται σαν “υψηλή διπλωματία ενίσχυσης της ασφάλειας της Ελλάδας”…
– Ο,τι διαπράττει η Τουρκία το διαπράττει την στιγμή που οι ελληνικές κυβερνήσεις των “Μένουμε Ευρώπη, των “μένουμε τρόικες”, των “μένουμε μνημόνια” και των “οχι-ναι” όλων των αποχρώσεων, εφαρμόζουν ευρωτουρκικά σύμφωνα για το μεταναστευτικό. Παρακολουθούν τις μπίζνες των “εταίρων” με την Αγκυρα. Το διαπράττει ενώ οι καλοί μας “ευρω-εταίροι”, την ώρα των επιθέσεων σε δυο κράτη – μέλη της ΕΕ, φλυαρούν περί ανύπαρκτων κυρώσεων κατά Ερντογάν, με τις ελληνικές κυβερνήσεις να στρουθοκαμηλίζουν.
– ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ. Ιδού η πέμπτη φάλαγγα, ο Δούρειος Ιππος που οι ελληνικές κυβερνήσεις αποκαλούν “συμμάχους” και “εταίρους”. Αυτοί οι “σύμμαχοι” και “εταίροι” είναι, στο πλαίσιο των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών με την Ρωσία, που κάνουν πλάτες στην άρχουσα τάξη της Τουρκίας στη Συρία και στο Ιρακ. Που αδιαφορούν για την επιθετικότητά της στην Κύπρο. Που ανέχονται και αδιαφορούν για την επέμβασή της στην Λιβύη. Που απλώς… παρακολουθούν και νίπτουν τας χείρας τους απέναντι στην τακτική της Τουρκίας έναντι της Ελλάδας σπρώχνοντας έτσι στον διακηρυγμένο στόχο του κεφαλαίου για “συνδιαχείρηση” του Αιγαίου με την ελληνική αστική τάξη.
– Οι εξελίξεις επιτάσσουν εγρήγορση χωρίς να χάνεται η ψυχραιμία. Επιτάσσουν αποφασιστικότητα και πειθαρχία. Επιτάσσουν να δούμε και να απαλλαγούμε από όλα, όσους και ό,τι υπονομεύει και την ειρήνη και την ασφάλεια της χώρας, από τις άθλιες συμπορεύσεις της με το Ισραήλ μέχρι τις εμπλοκές της έως το Αφγανιστάν.
– Η μόνη ασπίδα της πατρίδας μας είναι ο ίδιος ο λαός μας. Είναι το στραπατσαρισμένο Διεθνές Δίκαιο. Είναι οι γέφυρες φιλίας με τους άλλους λαούς. Είναι η ειρήνη που δεν επιτρέπει τα “πεζούλια” μας να μπουν σε διαπραγμάτευση, ούτε να γίνουν το λάφυρο των Exxon, των Total, των από δω κι από κει κοντσόρτσιουμ. Και σε κάθε περίπτωση: Τα παιδιά μας δεν είναι κρέας για τα κανόνια, αλλά ούτε και ραγιάδες υπό καμία ξένη σημαία.
