Γράφει ο Νίκος Ελευθερόγλου
Από εδώ, από αυτήν τη στήλη, σας είχαμε αποκαλύψει ότι ο Αλέξης Τσίπρας θα έλεγε «παρών» στη Βουλή για την ΑΟΖ με την Αίγυπτο. Και μάλιστα τον καλούσαμε να μην κάνει αυτό το… δώρο στην Τουρκία και στους τάχα μου δήθεν συμμάχους μας εντός της ΕΕ.
Μακριά από μένα βέβαια οι χαρακτηρισμοί «προδότες» και «πατριώτες». Απλά δεν (μας) άκουσε και έκανε το λάθος. Ένα λάθος που παραπέμπει σε αυτοκτονικό ιδεασμό. Διότι αλλιώς δεν μπορεί να ερμηνευθεί η απόφασή του. Για αυτήν τη συμφωνία,όπως πολύ ορθά επισήμανε και η πρώην υπουργός Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη στη Βουλή, ο ΣΥΡΙΖΑ έβαλε ένα λιθαράκι και θα μπορούσε να την ψηφίσει και να καρπωθεί και τα όποια οφέλη.
Εκείνο που πάντως κρατώ είναι ότι,όπως και για την επέκταση των 12 μιλίων σε πρώτη φάση προς τα δυσμάς της πατρίδας μας, έχει μερίδιο επιτυχίας και ο ΣΥΡΙΖΑ και δεν χρειάζεται να κλωτσά την καρδάρα για να μην τον κατηγορήσει η εσωκομματική αντιπολίτευση.
Και τα δύο παραπάνω επιβεβαιώνουν πως, όταν υπάρχει εθνική στρατηγική, μπορεί αυτή η χώρα να παράγει αποτελέσματα.
Ας περάσουμε τώρα στην ουσία. Αναμφισβήτητα η απόφαση του Κυριάκου Μητσοτάκη να επεκτείνει τα χωρικά μας ύδατα είναι μια κίνηση ματ. Και αυτό όχι μόνο γιατί«μεγάλωσε» την Ελλάδα, καθώς τα χωρικά ύδατα έχουν τα ίδια δικαιώματα όπως και το έδαφος, αλλά γιατί βάζει τέλος σε μια περίοδο φοβικών συνδρόμων που χαρακτήριζε την ελληνική εξωτερική πολιτική, μετά το «όχι» του Κώστα Καραμανλή στο Βουκουρέστι.
Για να καταλάβουμε τι σημαίνει η απόφαση αυτή της ελληνικής κυβέρνησης και να βάλουμε τέλος στα όσα ισχυρίζονται διάφοροι:
Σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, εθιμικό και συμβατικό, η Ελλάδα έχει το δικαίωμα επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ.
Με το άρθρο 2 του Ν.2321/1995, κυρωτικού της Σύμβασης του Δικαίου της Θάλασσας, προβλέπεται ότι «η Ελλάδα έχει το αναφαίρετο δικαίωμα κατ’ εφαρμογή του άρθρου 3 της κυρουμένης Συμβάσεως να επεκτείνει σε οποιονδήποτε χρόνο το εύρος της χωρικής θάλασσας μέχρι αποστάσεως 12 ν. μιλίων».
Η Ελλάδα είχε αποφύγει μέχρι στιγμής να ασκήσει το δικαίωμά της και λόγω της απειλής πολέμου από την Τουρκία, η οποία με απόφαση της Εθνοσυνέλευσής της (08/06/1995) θεωρεί ως αιτία πολέμου την επέκταση στα 12 μίλια των ελληνικών χωρικών υδάτων.
Η ίδια έχει ασκήσει αυτό το δικαίωμα από το 1964, όταν επέκτεινε τα χωρικά της ύδατα στον Εύξεινο Πόντο και στη Μεσόγειο. Η τουρκική πλευρά υποστηρίζει ότι με την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στα νησιά του Αιγαίου στα 12 ν. μίλια θα αποκλειστούν οι τουρκικές ακτές από την πρόσβασή τους στη θάλασσα.Λέει ψέματα, αφού είναι γνωστό πως της παρέχεται, σύμφωνα με τη νέα Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, το δικαίωμα της αβλαβούς διέλευσης. Επίσης, υπάρχουν ειδικές ρυθμίσεις περί θαλάσσιων στενών, που διευκολύνουν τη ναυσιπλοΐα.
Το άλλο σαθρό επιχείρημα της τουρκικής πλευράς είναι ότι με την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 μίλια ανατρέπεται η Συνθήκη της Λωζάνης στο Αιγαίο. Σκοπίμως δεν αναφέρει ότι το πλάτος των χωρικών υδάτων δεν είναι κάτι στατικό αλλά καθορίζεται κάθε φορά με βάση το βεληνεκές των όπλων που μπορούν να προσεγγίσουν μια ακτή. Όταν υπογράφηκε, το 1923, η συγκεκριμένη συνθήκη, ίσχυαν διεθνώς τα 3 ν. μίλια ως χωρικά ύδατα. Αργότερα έγιναν τα 6 ν. μίλια και σήμερα έχουν καθιερωθεί τα 12 ν. μίλια.
Η Ελλάδα προχώρησε το 2014 στη Δυτική Ελλάδα και νότια της Κρήτης στον επίσημο καθορισμό των ορίων θαλάσσιων οικοπέδων χωρίς ανακήρυξη ΑΟΖ. Γι’ αυτό κατέθεσε στον ΟΗΕ τις γεωγραφικές συντεταγμένες των περιοχών παραχώρησης. Γι’ αυτό η επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 ν.μ. αποτελεί μια κίνηση που αφενός διασφαλίζει τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και αφετέρου θα επιτρέψει τη διεξαγωγή ερευνών σε μεγάλο τμήμα της επικράτειας. Ξεκινά από το Ιόνιο, όπου δεν υπάρχουν σημαντικά προβλήματα με γειτονικά κράτη. Θα προχωρήσει στην περιοχή της Κρήτης. Το ερώτημα που θα κληθούμε να απαντήσουμε σύντομα είναι το τι θα γίνει στο Αιγαίο.
