Γράφει ο Νίκος Ελευθερόγλου
«Σταματούν οι προκλήσεις – ξεκινούν οι συζητήσεις». Αυτό είναι το «μότο» της ελληνικής πλευράς, το οποίο μάλιστα έχει εκφραστεί σε ανώτατο επίπεδο δια στόματος του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη. Είναι, κατά την ελληνική πλευρά, η αναγκαία και απαραίτητη συνθήκη για να καθίσουμε στο τραπέζι του διαλόγου με την Τουρκία που επί έναν μήνα καταπατά κάθε έννοια Δικαίου στην Ανατολική Μεσόγειο, και όχι μόνο.
Θα είμαστε εάν μη τι άλλο αφελείς να πιστεύουμε ότι στην εποχή μας ο διάλογος πρέπει να είναι το απαραίτητο εργαλείο επίλυσης διαφορών. Άρα κρούουν ανοικτές θύρες όσοι τον επικαλούνται. Το ερώτημα που έχουμε θέσει και είναι κυρίαρχο είναι με τι πλαίσιο θα πάμε σε αυτόν τον περιβόητο διάλογο. Διότι αν προσέλθουμε σε αυτόν για να συζητήσουμε το τι θα δώσουμε στην Τουρκία τότε δεν είναι διάλογος, αλλά η επικράτηση της στρατηγικής του Ταγίπ Ερντογάν. Για την ώρα, εκτός των άλλων, πέτυχαν να μην παραλάβουμε τις γαλλικές φρεγάτες (Belharra) μετά από πιέσεις της Γερμανίας και των ΗΠΑ. Όσον αφορά το θέμα της στρατηγικής αμυντικής συνεργασίας με τη Γαλλία, η οποία περιέχει το ζήτημα της συνδρομής στην Ελλάδα σε περίπτωση που δεχτεί επίθεση, μαθαίνω ότι η υπογραφή της πάει μετά τη Σύνοδο Κορυφής. Αυτό από πλευράς τακτικής μπορεί να είναι σωστό, αλλά από στρατηγικής όχι. Η συμφωνία αμυντικής συνεργασίας έπρεπε να έχει υπογραφεί έτσι και αλλιώς και όχι να «φοβηθούμε» τις τουρκικές απειλές.
Για να γίνουμε πιο πραγματιστές στα όσα γράφουμε στο σημερινό μας «συστημένο»: Από την πλευρά της Τουρκίας έχουμε ξεκάθαρο το τι ζητάνε και τι θέλουν να πετύχουν. Οι ελληνικές θέσεις δεν γνωρίζουμε ποιες είναι. Και αυτό, αν θέλετε, είναι το ανησυχητικό.
Και για να γίνω πιο σαφής: Βλέπουμε ότι οι Τούρκοι τον τελευταίο καιρό «ανεβάζουν» συνεχώς το θέμα της στρατικοποίησης των νησιών μας. Στο σημείωμα της προηγούμενης εβδομάδας εξηγήσαμε αναλυτικά το γιατί η Ελλάς οχύρωσε αναγκαστικά αμυντικά τα νησιά της.
Λέμε λοιπόν ότι οι Τούρκοι το βάζουν στη συζήτηση, εμείς διαφωνούμε απόλυτα με αυτό και δεν το συζητάμε. Αν οι Τούρκοι ζητήσουν να πάει και αυτό στη Χάγη για να το επιλύσει το Διεθνές Δικαστήριο, θα το δεχτούμε με το επιχείρημα ότι το Διεθνές Δίκαιο είναι μαζί μας;
Το δεύτερο, το οποίο βάζουν οι οπαδοί του διαλόγου για τον διάλογο, είναι ότι στο Αιγαίο δεν υφίσταται ελληνική αιγιαλίτιδα ζώνη, γιατί δεν έχει οριστεί σε σχέση με την Τουρκία! Θα είναι εγκληματικά εθνικό λάθος να βάλουμε μόνοι μας στο τραπέζι ένα δικαίωμα που το έχει αποκλειστικά η χώρα μας.
Χαρακτηριστική είναι η άποψη που διάβασα πρόσφατα, του ομότιμου καθηγητή Διεθνών Σχέσεων του Παντείου, ο οποίος σε άρθρο του έγραφε: «Η Τουρκία επιζητεί αλλαγή της υπάρχουσας κατάστασης στο Αιγαίο, που τη θεωρεί όχι εντελώς αδικαιολόγητα άδικη, π.χ. μη πρόνοιες για ημίκλειστες θάλασσες!». Αυτά ισχυρίζεται ο Έλληνας καθηγητής, βάζοντας βούτυρο στο ψωμί των τουρκικών διεκδικήσεων στην περιοχή.
Γι’ αυτό και επανερχόμαστε στην εισαγωγική μας θέση. Ναι στον διάλογο, αλλά τι ακριβώς θα διαπραγματευτούμε; Ας μας πουν επιτέλους.
Όπως και για το:
· Τι θα πράξουν εάν οι Τούρκοι παρενοχλήσουν το αεροσκάφος που θα μεταφέρει την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, προς και από το Καστελόριζο;
· Τι θα πράξουν αν οι Τούρκοι προχωρήσουν σε ναυτικό αποκλεισμό του Καστελόριζου;
· Τι θα πράξουν όταν ο Ερντογάν μιλήσει στις 22 Σεπτεμβρίου από το βήμα του ΟΗΕ και μας καταγγείλει για μια σειρά από «δικούς» του λόγους;
