Γράφει ο Νίκος Ελευθερόγλου
Πηγή: εφημερίδα “Δημοκρατία”
Το νέο απόφθεγμα των επικοινωνιολόγων στην Πειραιώς ακούει στη μεγάλη… ανακάλυψη ότι με το «Κέντρο κερδίζεις τις εκλογές». Δεν θα αναφερθώ στην αυθεντία του παραπάνω ρηθέντος, αλλά να μου επιτρέψουν ο πρόεδρος του κόμματος και οι συν αυτώ να βάλω μερικούς αστερίσκους στο παραπάνω. Διότι σκοπός των επισημάνσεων δεν είναι να γίνω αρεστός, αλλά χρήσιμος σε μια μεγάλη παράταξη – όσο και αν κάποιοι ενοχλούνται.
Σίγουρα, η σημαντικότητα των κεντρώων ψηφοφόρων, που κάποτε είχαν το προσωνύμιο ΟΦΑ (Οπου Φυσάει ο Ανεμος), μια και ήταν εκείνοι που με τη μετακίνησή τους έδιναν πλειοψηφία είτε προς τα δεξιά είτε προς τα αριστερά, ήταν αναγκαία κυρίως στο παρελθόν, οπότε το διακύβευμα ήταν η αυτοδυναμία των κομμάτων.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν εκείνος ο πολιτικός που κατάφερε να ενώσει τις διάσπαρτες στη διαχρονία τους ομάδες και να σχηματίσει το νέο «Κέντρο» στην Ελλάδα. Ο Σημίτης και η παρέα του κατάφεραν να μετατρέψουν το ΠΑΣΟΚ σε κάτι άλλο, που βαθμιαία αποξενωνόταν από τη βάση του, για να έρθουν τα Μνημόνια και να του δώσουν τη χαριστική βολή.
Αποτέλεσμα, η μεγάλη πλειοψηφία των ψηφοφόρων του να μείνει άστεγη, βρίσκοντας περιστασιακή ή μόνιμη στέγη – αυτό θα φανεί στις προσεχείς εκλογές στον ΣΥΡΙΖΑ. Ενα μικρό τμήμα παρέμεινε στο ΠΑΣΟΚ της κυρίας Γεννηματά, που προσπαθεί να μαζέψει τα ασυμμάζευτα, σε μια προσπάθεια που θυμίζει περισσότερο το μαρτύριο του Ταντάλου, με τόσες τάσεις που έχουν μαζευτεί σε ένα πλέον μικρό κόμμα. Δεν γνωρίζω εάν στη Ν.Δ. έχουν προσλάβει Αμερικανούς μάνατζερ, που πιθανόν ευθύνονται για πολλές από τις επικοινωνιακές πιρουέτες και γκάφες του κόμματος της Ν.Δ.
Ανθρωποι που συμβουλεύουν μια άλλη κοινωνία και δεν έχουν καταλάβει το DNA της παράταξης αυτής. Θα έλεγα, λοιπόν, με τις ελάχιστες γνώσεις που κατέχω, ότι για να κερδίσεις τις εκλογές δεν φτάνει το Κέντρο. Πρέπει να κερδίσεις τη Δεξιά. Διότι η Ν.Δ. από εκεί απειλείται, σε πρώτη φάση, και από αυτήν την πλευρά έχει τις περισσότερες απώλειες. Αν λοιπόν ο κ. Μητσοτάκης πιστεύει ότι αυτό το έχει πετύχει, τότε δικαίως διεκδικεί τον χώρο του Κέντρου. Ομως, ας μου επιτρέψει να κρατήσω μερικές επιφυλάξεις ως προς αυτό.
Για την ώρα, η Ν.Δ. έχει καταφέρει να διώχνει δεξιούς ψηφοφόρους με… τοξικά πολιτικές επιλογές σε πρόσωπα (τύπου Τατσόπουλου, Οικονόμου, Διαμαντοπούλου και εσχάτως, από ό,τι πληροφορούμαστε, Πρετεντέρη) και κεντρώους ψηφοφόρους τόσο με άτομα που είναι ακροδεξιάς ρητορικής όσο και με πολιτικές θέσεις που οδηγούν στον άκρατο φιλελευθερισμό. Δηλαδή, κινδυνεύει να έχει απώλειες και από Δεξιά και από το Κέντρο, για διαφορετικούς λόγους.
Επιχειρούν, δηλαδή, να μετατρέψουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη σε πολιτικό σχοινοβάτη, που θα πρέπει να ισορροπεί μεταξύ δύο διαφορετικών επιλογών, με αποτέλεσμα το όποιο στραβοπάτημα να απειλεί να τον ρίξει. Αντί λοιπόν ο λόγος της να έχει καθαρότητα και οι επιλογές της να μην περιέχουν τοξικά πρόσωπα, εγκλωβίζεται και μεταλλάσσεται σε κάτι που δεν μπορεί να έχει αντοχή στον χρόνο. Και εάν η κυβέρνηση δεν είχε κάνει εγκληματικούς χειρισμούς στο θέμα των Σκοπίων, που λίγο έλειψε να παγιδέψουν και τη Ν.Δ., τότε θα μιλάγαμε για τη μεγάλη έκπληξη των εκλογών.
Στην Πειραιώς πρέπει κάποια στιγμή να καταλάβουν ότι δεν μπορεί να λειτουργούν με αμοραλισμό, που θα τους φέρει στην κυβέρνηση πρόσκαιρα, αλλά με στρατηγική και με ιδεολογική θωράκιση, που θα κάνουν τη Ν.Δ. να κερδίσει όχι το Κέντρο, αλλά όλους τους Ελληνες.
Γι’ αυτό όμως απαιτείται ενίσχυση όχι του Κέντρου, αλλά της δικής της πολιτικής φιλοσοφίας. Αυτής του κοινωνικού φιλελευθερισμού που στηρίζει τους πολλούς και -κυρίως- τους αδύναμους. Ενός φιλελευθερισμού που μέτρο του είναι ο άνθρωπος, και όχι το κέρδος με κάθε τρόπο και μέσο. Διότι με το Κέντρο κερδίζεις τις εκλογές, αλλά από τα δεξιά τις χάνεις…
