Γράφει ο Νίκος Ελευθερόγλου
Τα όσα ζούμε σίγουρα είναι πρωτόγνωρα. Αν και πολλές ταινίες… επιστημονικής φαντασίας είχαν καταγράψει πολλά από αυτά. Συμφωνούμε άπαντες ότι σε αυτήν τη φάση που βρισκόμαστε το κυριότερο είναι να σωθούν όσο το δυνατόν περισσότερες ζωές. Μέτρο απάντων ο άνθρωπος. Αυτό είναι αξιακό και μη διαπραγματεύσιμο για τις κοινωνίες του δυτικού (και όχι μόνο) πολιτισμού.
Η μεγάλη απειλή που βιώνει το ανθρώπινο είδος δεν σταματάει στην αντιμετώπιση του κορονοϊού, μια και ο άνθρωπος στο διάβα της ιστορίας του γνώρισε αντίστοιχες επιδημίες, που στοίχισαν τη ζωή σε εκατομμύρια ανθρώπους.
Η ζωή όμως συνεχίστηκε και το είδος μας συνέχισε να υπάρχει, να ζει και κυρίως να βελτιώνει την ποιότητα ζωής του και την ποιότητα των θεσμών του, οικοδομώντας τον αξιακό κώδικα του δυτικού πολιτισμού.
Το διακύβευμα, λοιπόν, σήμερα δεν είναι το αν θα επιβιώσουμε, αλλά το τι θα ακολουθήσει στο οικοδόμημα του δυτικού πολιτισμού, που ήταν θεμελιωμένο πάνω στον κώδικα των ελευθεριών και των δημοκρατικών διαδικασιών και του σεβασμού της ιδιωτικότητας των πολιτών.
Το βέβαιο είναι ότι η επόμενη ημέρα δεν θα είναι η ίδια και θα πρέπει να ξαναστήσουμε τον συνταγματικό χάρτη των δικαιωμάτων του ανθρώπου από την αρχή.
Στα χέρια των δυτικών κυβερνήσεων αλλά και των πολιτών είναι το προς τα πού θα στρίψουν το καράβι.
Στο πέρασμα των αιώνων οι παγκόσμιες κρίσεις, είτε οικονομικές είτε οι υγειονομικές είτε πολιτικές, ανέτρεπαν δεδομένα και συμβάσεις τού μέχρι εκείνη τη στιγμή κόσμου.
Αν κάποιος ξεφυλλίσει, αυτές τις μέρες που είμαστε κλεισμένοι στα σπίτια μας, κάποιο ιστορικό βιβλίο, θα διαπιστώσει ότι καταστάσεις που προετοιμάζονταν ωρίμασαν και επιταχύνθηκαν μετά από μια μεγάλη κρίση.
Κάποιοι αυτές τις αλλαγές που βιώνουμε τις είχαν ήδη έτοιμες στα «εργαστήριά τους» σε ένα πείραμα διαρκείας που γινόταν με διάφορες αφορμές. Τώρα απλώς έγινε το επόμενο βήμα. Από το… πείραμα στο εργαστήριο περάσαμε στην προσομοίωση και γι’ αυτό επιστρατεύτηκαν όλες οι δυνάμεις επιβολής αποφάσεων.
Μια προσομοίωση που βρήκε τον κόσμο ανέτοιμο και τον μετέτρεψε σε φοβισμένο. Πράγματι, αυτά που ανακοινώθηκαν και εφαρμόστηκαν μέσα σε ελάχιστες ώρες δεν μπορούσε κανείς να διανοηθεί ότι θα γίνονταν αποδεκτά από τους πολλούς. Μια… δόση είχαμε πάρει εμείς σε αυτόν τον τόπο με τα περιβόητα capital controls. Που εν μια νυκτί μάς κλείδωσαν τα χρήματά μας και μας έστειλαν στις… ουρές των ΑΤΜ για να μας δώσουν 50 ευρώ την ημέρα!
Ο νέος τεχνολογικός κόσμος έχει πλέον ξημερώσει. Αυτά που ζούμε είναι πρόβα της επόμενης ημέρας. Ο «μεγάλος αδελφός» ήταν εδώ. Απλώς, με αφορμή το σοβαρό πρόβλημα της πανδημίας, αποφάσισε να βγει από το παραβάν και να γίνει πρωταγωνιστής της ιστορίας της δικής μας γενιάς και της γενιάς των παιδιών μας. Ίσως για αυτό με έναν περίεργο τρόπο η γενιά των παππούδων μας και των γιαγιάδων μας… αναχωρεί από αυτόν τον κόσμο. Και μαζί της αποχωρεί η κιβωτός της μνήμης που κρατούσε ζωντανό τον παλιό κόσμο.
Και επειδή κάποιοι θα μιλήσουν για σενάρια συνωμοσίας, ας διαβάσουν το «1984»… Ο Όργουελ τα έγραφε, εμείς τα ζούμε…
