Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
Πηγή: εφημερίδα “Δημοκρατία”
Πρώτα τα πολιτικά και έπειτα τα συνταγματικά: δεν πρέπει, καταρχάς, να τσιγκουνευόμαστε τις λέξεις. Αυτό που ζούμε δεν είναι απλώς κυβερνητική κρίση, αλλά μείζων κρίση κορυφής με στοιχεία επιθεώρησης.
Ο πρωθυπουργός βλέπει μυστικά βουλευτές και υπουργούς του κυβερνητικού εταίρου του πίσω από την πλάτη του (όχι τώρα, από τον περασμένο Οκτώβριο!), για να τους ρυμουλκήσει στη δική του Κοινοβουλευτική Ομάδα. Ο κυβερνητικός εταίρος αναχωρεί για ταξίδι στο Ντουμπάι σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την «εισπήδηση» του πρωθυπουργού στο κόμμα του και δεν του βγαίνει στα τηλέφωνα. Ο πρωθυπουργός, έντρομος, προγραμματίζει τηλεοπτική συνέντευξη για να εξηγήσει τι θα πράξει αν του φύγει ο εταίρος. Την αναβάλλει όμως για την επομένη, επειδή ο εταίρος του προγραμματίζει συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του και κινδυνεύει να μιλήσει χωρίς δεδομένα.
Πληροφορηθείς ο εταίρος ότι ο πρωθυπουργός θα δώσει συνέντευξη την εβδόμη απογευματινή της χθεσινής ημέρας, προγραμματίζει και εκείνος συνέντευξη με τη λήξη της συνέντευξης του πρωθυπουργού σε άλλο κανάλι! Ενοχληθείς ο πρωθυπουργός για την απόπειρα «καπελώματος», μεταθέτει τη συνάντησή τους για την Παρασκευή και τον παρακαλεί μέσω τρίτου να μιλήσει στην τηλεόραση μετά από αυτή. Επειδή όμως «τα κρατάει» αυτά, του ανταποδίδει το καψώνι: η χθεσινή συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας των ΑΝ.ΕΛ. διελύθη πριν καν συγκληθεί από κάποιο αόρατο χέρι.
Κοινώς, τα παιδία παίζει, όπως στην προεκλογική διαφήμιση των ΑΝ.ΕΛ. με τα τρενάκια. Μόνο που αυτή τη φορά ο συρμός έχει εκτροχιαστεί. Αν αυτό δεν είναι εικόνα επιθεώρησης, αλλά σχέση πρωθυπουργού – υπουργού Αμυνας, συγχωρέστε μας, αλλά κάτι μας διαφεύγει – ή διαφεύγει από εκείνους. Λυπούμαι για τη λέξη, αλλά δεν βρίσκω άλλη για να διατυπώσω την προτροπή μου: λιγότερη… κατινιά κατά το διαζύγιο, παρακαλούμε.
Υπάρχουν, όμως, και τα συνταγματικά. Τινές από τη συμπολίτευση ισχυρίζονται ότι η δεδηλωμένη επιβεβαιώνεται μία φορά στις προγραμματικές δηλώσεις και ποτέ άλλοτε. Αρα, και να τη χάσει κανείς, μένει! Αλλά, αν είναι έτσι, τότε γιατί κατά το συνταγματικό έθιμο η ψηφοφορία του Προϋπολογισμού κάθε χρόνο προσλαμβάνει χαρακτήρα ψήφου εμπιστοσύνης; Κυβέρνηση της οποίας ο Προϋπολογισμός καταψηφίζεται (ή διεθνής συνθήκη, όπως των Πρεσπών;) μπορεί να σταθεί; Δεν μπορεί!
Τινές από την αντιπολίτευση, επίσης, επιχειρούν παρά το Σύνταγμα να εμπλέξουν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στη διαπίστωση της δεδηλωμένης. Μόνο που το Σύνταγμα είναι σαφές! Ο Πρόεδρος παρεμβαίνει για να διαπιστώσει ότι υπάρχει δεδηλωμένη και, ελλείψει αυτής, να αρχίσει τη διαδικασία των διερευνητικών εντολών σε τρεις περιπτώσεις: έπειτα από εκλογές πριν από την παροχή εντολής σχηματισμού κυβέρνησης, μετά την καταψήφιση κυβέρνησης σε ψηφοφορία παροχής ψήφου εμπιστοσύνης και ύστερα από υπερψήφιση πρότασης μομφής. Αλλά, μεταξύ της αποχώρησης εταίρου από κυβερνητική πλειοψηφία και ψηφοφορίας για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης από νέα πλειοψηφία, ο Πρόεδρος απαγορεύεται να παρέμβει. Συνεπώς, ανοησίες που ακούγονται από άσχετους, προκειμένου να ικανοποιηθεί ο ψυχισμός τρίτων, είναι για τα σκουπίδια.
Καταλήγω: ο πήχης είναι πολύ ψηλά για όλους στις πρώτες μεταμνημονιακές εκλογές. Ευθύνη, αξιοπρέπεια, σοβαρότητα, μέτρο πρέπει να είναι οι αρχές που καλούμαστε να τηρήσουμε όλοι. Για να γλιστρήσουμε στην κρίση ξανά δεν θέλουμε και πολύ…
