Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
Mε ρωτούν σοβαροί άνθρωποι εν όψει της Συνόδου Κορυφής: «Μα, είναι δυνατόν να εγείρει βέτο η Ελλάς για την Τουρκία στην κατάσταση αποσύνθεσης που ευρίσκεται σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση;».
Άλλοι, εξίσου σοβαροί, θέτουν ακόμη μία διάσταση στο ίδιο ερώτημα: «Η Ευρώπη εδώ και μήνες πορεύεται χωρίς προϋπολογισμό λόγω του βέτο της Ουγγαρίας και της Πολωνίας, ενώ αντιμετωπίζει τεράστια προβλήματα με το Brexit και με τον εμβολιασμό. Εσύ τι λες; Την ώρα που επιτέλους τα βρίσκουν όλοι αυτοί και συμβιβάζονται ειδικώς για τον προϋπολογισμό θα έρθει ο Κυριάκος να τα ανατινάξει όλα και να χρεωθεί την οικονομική παράλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Πώς να βάλει βέτο; Και να ήθελε…»
Αναγνωρίζω ότι αυτή η συλλογιστική έχει βάση. Ωστόσο, αν βρισκόμαστε σήμερα ενώπιον της πιθανότητας να φύγουμε από τη σύνοδο και οι Ευρωπαίοι να κτυπήσουν χαϊδευτικά στην πλάτη στον Ερντογάν και να μας υποχρεώσουν να καθίσουμε στο τραπέζι μαζί του, αυτό, αν συμβεί, θα έχει την αιτία του. Δεν θα φταίνε ούτε το Ταμείο Ανάκαμψης ούτε ο προϋπολογισμός ούτε το Brexit ούτε το εμβόλιο. Θα φταίει η στρατηγική μας. Ο κακός μας ο καιρός. Τι εννοώ; Ιδού τα δεδομένα:
Πρώτον: Η ελληνοτουρκική διένεξη απασχολεί διαρκώς την Ένωση την τελευταία διετία. Πολύ προτού προκύψει το ζήτημα του προϋπολογισμού της Ένωσης. Προηγείται.
Δεύτερον: Η Ελλάδα είναι παλαιό μέλος της Ένωσης. Σαράντα ετών ώριμο μέλος. Δεν έγινε μέλος και τυπικώς το 2004, όπως η Ουγγαρία, η Πολωνία και η Βουλγαρία, επί ελληνικής προεδρίας μάλιστα (στη Στοά του Αττάλου υπεγράφη η πράξη προσχώρησής τους το 2003).
Είμαστε παλαιοί στην Ευρώπη. Είμαστε η κατά Ράμσφελντ Παλαιά Ευρώπη. Ο χρόνος ζωής μας στην Ένωση είναι τριπλάσιος από όλους τους παραπάνω. Η Ελλάς επίσης είναι παλαιότερο μέλος και από αυτές την Ισπανία και τη Μάλτα που ηγούνται σήμερα φανατικώς του φιλοτουρκικού λόμπι.
Τρίτον: Το αμιγώς εθνικό συμφέρον, που στην περίπτωση της Μεσογείου είναι και ευρωπαϊκό, προηγείται παντός άλλου. Η απάντηση λοιπόν δεν είναι αν μπορούμε να βάλουμε βέτο τώρα, στο παρά πέντε, αλλά πώς μπορούμε να φθάσουμε στο βέτο. Προτού δημιουργηθούν μείζονα τετελεσμένα στο Αιγαίο. Για να συμβιβαστούν με τους Γερμανούς, οι Ούγγροι και οι Πολωνοί έκαναν πράξη την απειλή τους σε άλλα όργανα της Ένωσης, έβαλαν βέτο εγκαίρως και τώρα ετοιμάζονται να φύγουν από τη σύνοδο με κέρδη. Για να συμβιβαστούν κάποια στιγμή στο μέλλον οι Βούλγαροι με τους Σκοπιανούς για το θέμα της εθνότητας και της γλώσσας επ’ ωφελεία τους μπλόκαραν από τώρα με βέτο την ενταξιακή τους πορεία. Ερώτηση: Μπορεί η Νέα Ευρώπη, που ακόμη δεν έχει καλά καλά ενηλικιωθεί, να διαπραγματεύεται καλύτερα τα συμφέροντά της από την Παλαιά στην οποία συγκαταλεγόμαστε κι εμείς;
Εντάξει, χάσαμε σεβασμό με τις ανοησίες της υπερήφανης διαπραγμάτευσης του 2015, κατά τη διάρκεια της οποίας γίναμε ο περίγελος των Σλοβάκων και λοιπών νέων εταίρων, αλλά, διάβολε… Ο Μητσοτάκης δεν είναι Τσίπρας. Έως σήμερα, επί Ν.Δ., η Ελλάς έχει απειλήσει με βέτο δύο φορές την Ένωση: για το τουρκολιβυκό μνημόνιο και για την ενταξιακή πορεία των Σκοπίων.
Στην πρώτη περίπτωση τα καταφέραμε και η διατύπωση της συνόδου για το ανυπόστατο μνημόνιο ήταν νομικώς εξαιρετική. Άσχετο αν δεν έγινε εκ νέου παραπομπή στην τελευταία απόφαση της Συνόδου Κορυφής (άλλου παπά ευαγγέλιο αυτό). Στην περίπτωση των Σκοπίων μείναμε πίσω, πήραν οι Βούλγαροι κεφάλι. Το γεγονός ότι η Συμφωνία των Πρεσπών παραβιάζεται κάθε μέρα -στα διαβατήρια και στις ταυτότητες η εθνότητα παραμένει «μακεδονική», στα εμπορικά προϊόντα το σήμα παραμένει «μακεδονικό», στα βιβλία τους η Ιστορία παραμένει «μακεδονική»- μας αφήνει αδιάφορους. Αλλά ας πούμε ότι το κύριο μέτωπό μας αυτή τη στιγμή είναι η Τουρκία.
Ποιο Σκοπιανό, αυτό αφήνεται σε εκείνους που γράφουν σήμερα βιβλία για να δικαιολογήσουν τον εαυτό τους έναντι της Ιστορίας. Για την Τουρκία λοιπόν δεν μπορούμε να δώσουμε μια φανερή στο φως της ημέρας μάχη για τα συμφέροντά μας, αλλά αγχόμεθα μην τυχόν και κατηγορηθούμε ότι τινάζουμε στον αέρα την Κομισιόν και τον προϋπολογισμό της; Αγχόμεθα μην ενοχλήσουμε; Σιγά μην κλάψουμε! Αν αύριο ο Ερντογάν, γλιτώνοντας τις κυρώσεις, αποθρασυνθεί και στείλει το γεωτρύπανο στο Καστελόριζο για έρευνες, θα δακρύσει κανείς από αυτούς για εμάς; Θα σκεφτεί κανείς την Ελλάδα; Σε ποιους θα δώσουμε λογαριασμό, αν στη γενιά μας χαθεί ο έλεγχος του Αιγαίου και της Μεσογείου;
Στους αγέννητους και τους νεκρούς ή σε αυτούς που έχουν τον νου τους πώς θα πουλάνε σφαίρες στους Τούρκους (οι Γερμανοί), πώς θα δανείζουν τους Τούρκους (οι Ισπανοί), πώς θα κερδίζουν από τους Τούρκους (που παρκάρουν τυχόν το χρήμα των offshore τους στις τράπεζές τους – οι Μαλτέζοι).
Προτείνω λοιπόν να το ξανασκεφτούμε. Η Ιστορία γράφει. Και η περίπτωση Σημίτη με τη Μαδρίτη και το Ελσίνκι δίδει σε όλους ένα τεράστιο μήνυμα: Μην υπογράφεις με την ιδέα ότι, όταν θα επέλθουν οι συνέπειες μιας απόφασής σου -ποιος ζει και ποιος πεθαίνει-, εσύ δεν θα είσαι εκεί για να χρεωθείς τις ευθύνες. Εκεί θα είσαι!
Ο πρώην πρωθυπουργός, τον οποίο πολλοί στη Ν.Δ. θαυμάζουν, είναι παρών τώρα που η Ιστορία κάνει τις χρεώσεις της για τα «νόμιμα και ζωτικά συμφέροντα» που αναγνώρισε στους Τούρκους στη Μαδρίτη. Ζει τα βλαπτικά για το έθνος αποτελέσματα της πολιτικής του. Εξαιτίας της Μαδρίτης κάνει παρέλαση ο τουρκικός στόλος μέσα στα 12 μίλια. Εξαιτίας και της Μαδρίτης το ΠΑΣΟΚ εξαερώθηκε. Ας μην επιτρέψουμε να επαναληφθεί η Ιστορία. Δεν θα είναι φάρσα.
