Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
Η κυβέρνηση έκανε αυτό που έπρεπε, όταν ειδοποιήθηκε εγκαίρως από τις αρμόδιες υπηρεσίες ότι επίκειται εισβολή χιλιάδων παράνομων μεταναστών στα βόρεια σύνορά μας.
Άλλαξε αμέσως το εθνικό δόγμα. Και για τα χερσαία σύνορα και για τα θαλάσσια.
Και οι Ένοπλες Δυνάμεις έκαναν αυτό που έπρεπε υπό την ψύχραιμη ηγεσία του αρχηγού ΓΕΕΘΑ, στρατηγού Κωνσταντίνου Φλώρου, ο οποίος συνεργάστηκε άριστα με την ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ. στον Έβρο, μόλις σήμανε ο συναγερμός. Και το Λιμενικό έκανε άριστα τη δουλειά του, στο πλαίσιο του νέου δόγματος, όταν του ζητήθηκε.
Οι βάρκες με τους διακινητές βλέπουν πλέον με τα κιάλια τις ελληνικές ακτές, προς απογοήτευση των άνεργων ΜΚΟ. Και οι Εθνοφρουροί επίσης έκαναν αυτό που έπρεπε -δεν θα μπούμε σε λεπτομέρειες-, αλλά τώρα που αποκλιμακώνεται η ένταση αποσύρονται στη δεύτερη και την τρίτη γραμμή των μετόπισθεν.
Οι μόνοι που δεν θέλησαν να δηλώσουν «παρών» σε αυτό το νέο κύμα πατριωτισμού που ένωσε λαό και Ένοπλες Δυνάμεις στον Έβρο και στα νησιά είναι οι φίλοι μας της Αριστεράς. Αυτούς τους στοιχειώνουν ο Εμφύλιος, τα φαντάσματα, τα ξερονήσια, το παρακράτος, τα τάγματα εφόδου. Ζουν σε ένα παράλληλο σύμπαν. Ούτε οι δημοσκοπήσεις της Κυριακής, οι οποίες έδειξαν ότι η νέα πολιτική της κυβέρνησης απολαμβάνει της συντριπτικής αποδοχής του ελληνικού λαού, δεν τους πτόησαν. Συνεχίζουν.
Δεδομένου ότι σχολιάσαμε εκτενώς τις τάσεις αυτοχειρίας της Αριστεράς στην πατρίδα μας το Σάββατο, επανερχόμαστε, γιατί διακρίνουμε ότι ο ιός της μελαγχολίας την έχει καταλάβει τόσο ώστε, αντί να παραδεχθεί το λάθος της, επιμένει αυτοκαταστροφικά: Φταίει η Ελλάς. Έως και διαδήλωση στο Λονδίνο κατά της ελληνικής κυβέρνησης έκαναν. Νομίζω ότι ο λόγος αυτής της εμμονικής στάσης είναι ευκρινής. Η Αριστερά είχε οικοδομήσει την ιδεολογική της ανωτερότητα στα χρόνια της κρίσης σε δύο πυλώνες. Στην ψευδαίσθηση ότι μπορεί να σκίσει τα Μνημόνια και στον δήθεν ουμανισμό της γύρω από τους πρόσφυγες.
Τι χαρτιά με τα οποία γίνεσαι Ελλην αμέσως τους έταζε σε συγκεντρώσεις, τι ελευθέρας τούς χορηγούσε, τι σήματα μορς να έρθουν κατά εδώ τους έδιδε. Ακόμη και τη σύσταση της ευρωπαϊκής ακτοφυλακής, η οποία ολοκληρώθηκε το 2015 (την είχε προωθήσει πρώτος στην πρωθυπουργία του ο Κώστας Καραμανλής) πολέμησε στα Συμβούλια Υπουργών, όπως αποκαλύπτει στο νέο βιβλίο του ο πρώην υφυπουργός της Ν.Δ. Γιάννης Βαληνάκης.
Και μάλιστα με επιχείρημα ότι «μετατοπίζεται η κρατική κυριαρχία χωρίς την εξουσιοδότηση κράτους-μέλους» (σελ. 279, «Ελλάς επί Τέσσερα», εκδόσεις Σιδέρης). Τόσο ανόητοι. Οι άνθρωποι ήθελαν τη χώρα κέντρο διερχομένων, στην καλύτερη περίπτωση, ή τόπο εγκατάστασης χιλιάδων μεταναστών που θα αποτελούσαν ένα νέο δυνητικό εκλογικό πελατειακό σώμα, φιλικό προς τους ίδιους. Και τα δύο ιδεολογήματά τους κατέρρευσαν με πάταγο.
Η ανωτερότης πήγε περίπατο. Το πρώτο το πλήρωσε ακριβά ο ελληνικός λαός. Το δεύτερο ευτυχώς όχι, υπήρξε κάποιος που ευτυχώς αναθεώρησε τις πολυπολιτισμικές του απόψεις και το κατεδάφισε, με την κερκίδα όρθια να τον χειροκροτεί. Οι συνεχιζόμενες αντιδράσεις της Κουμουνδούρου, παρά τις δημοσκοπήσεις που πιστοποιούν την πρωτοφανή συσπείρωση του ελληνικού λαού γύρω από την κυβέρνηση, δείχνουν ένα και μόνο πράγμα: Η Αριστερά δεν αντέχει την ήττα.
Την ιδεολογική ήττα. Αδύνατον. Κοτζάμ κόμμα εξουσίας, υποτίθεται, που φιλοδοξεί -βάσκανος μοίρα- να κυβερνήσει και πάλι τον τόπο, προσπαθεί να φτιάξει πολιτική ατζέντα της συμφοράς από τα μαλλιά: από fake news περί πυροβολισμού αστυνομικού στον Εβρο, από τουρκικά fake news περί δολοφονίας μετανάστη, από την παρουσία ενός ευρωβουλευτή της Ακροδεξιάς στη Λέσβο, από μία ανάρτηση του βουλευτή της Ν.Δ., τον οποίο επιχείρησε να εμφανίσει περίπου ως τον βασικό πρωταγωνιστή των εξελίξεων, από τη διαγραφή ενός δευτεροκλασάτου κομματικού στελέχους της Ν.Δ.
Ονειρεύεται παρακράτος η Αριστερά και τάγματα εφόδου. Χωρίς αυτά δεν υπάρχει. Μόνο που το παρακράτος δεν βρίσκεται στη δική μας πλευρά των συνόρων. Το παρακράτος βρίσκεται πέρα από τα σύνορά μας. Το παρακράτος βρίσκεται πίσω από τον οδηγό του τεθωρακισμένου που επιχείρησε να ρίξει τον φράκτη του Εβρου.
Το παρακράτος κρύβεται πίσω από τους χίλιους ένοπλους πραιτωριανούς του εμπαθούς Σοϊλού, που πίστεψε ο ανόητος ότι θα κάνει πολιτική καριέρα στις πλάτες του ελληνικού λαού. Το παρακράτος κρύβεται πίσω από εκείνους που ξυλοκοπούν τους μετανάστες πέρα από τα σύνορα και τους τρέχουν δεξιά και αριστερά, μία στον φράκτη για να κάνουν φασαρία και μία στα μετόπισθεν, όταν δεν τους βγαίνει το παιχνίδι.
Αλλά γι’ αυτό το παρακράτος, που κάνει κλοτσοσκούφι τους μετανάστες, δεν λέει τίποτε η Αριστερά. Προσπαθεί να βγάλει «μεροκάματο» με τον Μπογδάνο, με τον Λαγό, με κάτι περιθωριακούς ναζί από τη Γερμανία, στους οποίους κανείς δεν δίνει σημασία, και πάει λέγοντας. Ενώ το σωστό θα ήταν να μετάσχει στο κλίμα της εθνικής συστράτευσης κατά του καθεστώτος Ερντογάν.
Και βεβαίως το αυτονόητο θα ήταν να πει ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στον λαό του Εβρου και των νησιών, που φύλαξε Θερμοπύλες, όπως έκαναν ο Μίκης, η Πρωτοψάλτη και τόσοι άλλοι. Αλλά πού μυαλό. Προτιμούν να γίνουν περιθωριακή ΜΚΟ, παρά εθνική αντιπολίτευση.
