Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
Πηγή: εφημερίδα “Δημοκρατία”
Εδώ και καιρό πήρα το ρίσκο και διατύπωσα την πρόβλεψη ότι οι εκλογές του Μαΐου (ή του Μαρτίου) θα θυμίζουν έντονα την πόλωση και τον διχασμό που επικράτησε στην εκλογική αναμέτρηση του 1985. Τότε που διεξήχθη η πρώτη αναμέτρηση μεταξύ Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και Ανδρέα Παπανδρέου. Οι παλαιότεροι θυμούνται πολύ καλά τι συνέβη τότε: «Πράσινα» και «μπλε» καφενεία, διχασμός, προβοκάτσιες (η πλαστή φωτογραφία Μητσοτάκη με αξιωματικούς των SS), η δήλωση Κουτσόγιωργα περί αναμέτρησης «φωτός και σκότους» και, φυσικά, η προεδρική εκτροπή:
Η άθλια μεθόδευση του ΠΑΣΟΚ κατά του Κωνσταντίνου Καραμανλή και η αποχώρησή του από την Προεδρία της Δημοκρατίας. Προηγήθηκε των εκλογών και έδωσε την ευκαιρία στο ΠΑΣΟΚ να συστήσει αντιδεξιό μέτωπο με τις δημοκρατικές δυνάμεις της εποχής στη βάση της αναθεώρησης του Συντάγματος και της περικοπής των προεδρικών εξουσιών.
Η εικόνα που παρουσιάζει ο δημόσιος βίος σήμερα, λίγους μήνες πριν από τις εκλογές, έχει αρκετές ομοιότητες με το κλίμα της εποχής, αν και τα δύο μεγάλα κόμματα δεν είναι τόσο μαζικά και δημοφιλή όσο το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. του 1985, που μονοπωλούσαν την ψήφο του 85% του ελληνικού λαού. Από τη μια πλευρά της ιστορίας βρίσκεται η αυθάδης Αριστερά: Η Αριστερά του Τσίπρα, ο οποίος είναι συστηματικός αντιγραφεύς, μάλλον όχι επιτυχημένος, του Ανδρέα Παπανδρέου. Η Αριστερά του Παύλου Πολάκη, ο οποίος με την πολιτική τραχύτητα έως και αναίδειά του παραπέμπει στον Μένιο Κουτσόγιωργα.
Η Αριστερά της σκανδαλολογίας, η οποία, μετά την υποταγή της στα Μνημόνια και στο μεγάλο κεφάλαιο, δεν βρίσκει καλύτερο επιχείρημα για να διεκδικήσει την επανεκλογή της στην εξουσία πέραν από το να επιτίθεται στο «παλαιό πολιτικό σύστημα». Από την άλλη πλευρά της ιστορίας είναι η Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη. Η Ν.Δ. της ευθύνης.
Η Ν.Δ. των εκατομμυρίων αστών που άλλαξαν χρόνο με την ευχή «καλή λευτεριά». Η Ν.Δ. στην οποία προσχωρούν μαζικά τέως ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ που αντιπαθούν τον Τσίπρα περισσότερο από τους νεοδημοκράτες, γιατί τους έκλεισε το κατάστημα και από σούπερ μάρκετ το μετέτρεψε σε περίπτερο. Η Ν.Δ. η οποία αντεπιτίθεται αυτή τη στιγμή στο μέτωπο των σκανδάλων και στο μέτωπο του Σκοπιανού. Η πλειοψηφική Νέα Δημοκρατία. Τα δύο αυτά μπλοκ παράγουν ήδη με την αυγή της νέας χρονιάς απίστευτη πόλωση. Ο διχασμός ήδη έχει κάνει θεαματικά την επανεμφάνισή του στο διαδίκτυο, όπου κυριαρχούν τα κοσμητικά επίθετα, οι ύβρεις, τα «κλέφτες», «προδότες» και «ερασιτέχνες».
Με τα δεδομένα που έχω στη διάθεσή μου, δεν αμφιβάλλω πού θα καταλήξει αυτό: Το Σκοπιανό, που αγγίζει τα θέματα ταυτότητας με τα οποία ασχολείται ιδιαιτέρως εσχάτως ο Κυριάκος (διάβασε και σχετικά βιβλία στις χριστουγεννιάτικες διακοπές, που πιστοποιούν ότι στον νέο κόσμο χωρίς ταυτότητα νιώθεις ασήμαντος), και τα σκάνδαλα (στα οποία έχει επενδύσει ο Αλέξης Τσίπρας, με κίνδυνο να καταστούν μπούμερανγκ εναντίον του όμως) θα αποτελέσουν την πυρίτιδα των εκλογών. Δεν έχω, επίσης, ιδιαίτερες αμφιβολίες για το αποτέλεσμα των εκλογών:
Η Ν.Δ. θα είναι καθαρά πρώτη. Αυτό που με ανησυχεί είναι τι θα συμβεί την επομένη των εκλογών αν τυχόν δεν προκύψει αυτοδυναμία. Οι απόρρητες δημοσκοπήσεις πρεσβειών, για τις οποίες είναι ενήμερη η Πειραιώς, δείχνουν ότι η Ν.Δ. μπορεί να φτάσει ακόμα και το 38%, αλλά δεν είναι βέβαιες ότι η αυτοδυναμία είναι ακόμη κατορθωτή. Τι γίνεται την επομένη αν…; Και με δεδομένο ότι ο εκπρόσωπος Επικοινωνίας του ΚΙΝ.ΑΛ. Σταμάτης Μαλέλης άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο το κόμμα του να οδηγήσει την πατρίδα σε δεύτερες εκλογές με απλή αναλογική; Τι περιθώρια εθνικής συνεννόησης θα υπάρχουν μεταξύ αυτών των δύο ανόμοιων κόσμων που επιβαίνουν στο ίδιο εθνικό σκάφος; Φοβάμαι, όχι πολλά. Γι’ αυτό και ακούω με προσοχή την πληροφορία ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης μελετά να κάνει εκείνο που δεν έπραξε ο πατέρας του: Να οδηγήσει, αν χρειαστεί, τον τόπο σε όσες αναμετρήσεις χρειαστεί, για να δημιουργηθεί μια άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, σταθερή και αυτοδύναμη. Με πλειοψηφίες μίας έδρας, η Ελλάς δεν μπορεί να πάει μακριά.
