Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
Πηγή: εφημερίδα “Δημοκρατία”
Οταν συναντώ παλαιούς φίλους από το τεχνικό προσωπικό της ΕΡΤ, με τους οποίους συνεργάστηκα στη δημόσια τηλεόραση, αισθάνομαι όμορφα. Η συντριπτική πλειονότης αυτών είναι άριστοι επαγγελματίες και όχι βολεμένοι δημόσιοι υπάλληλοι, όπως τους εμφανίζει το κυρίαρχο ιδεολόγημα.
Σε πρόσφατη πτήση επιστροφής από τη Θεσσαλονίκη προς την Αθήνα συνταξίδεψα με έναν τέτοιον: τον Πέτρο Φίλο, ο οποίος είναι σήμερα διευθυντής Τεχνικών Υπηρεσιών της ΕΡΤ. Εχουμε να θυμόμαστε πολλά από τη συνεργασία μας. Ο Πέτρος, ο οποίος είναι αδερφός πασίγνωστου μοναχού του Αγίου Ορους, μου ανέλυσε πλήρως στα 45 λεπτά του ταξιδιού μας από το «Μακεδονία» μέχρι το «Ελευθέριος Βενιζέλος» πώς σχεδίασε το νέο δίκτυο των πομπών της δημόσιας τηλεόρασης, ώστε αυτό -όπως είπε- «να καλύπτει κάθε σπιθαμή ελληνικού εδάφους». Τον ρώτησα τι σημαίνει η φράση του, αλλά δεν ήθελε να μου πει λεπτομέρειες. Ειδικός, τον οποίο ρώτησα στην Αθήνα, μου διατύπωσε τον ισχυρισμό ότι η γνωστή πλατφόρμα στην οποία βρισκόταν η ΕΡΤ -ελέγετο ότι- είχε τρύπες στο δίκτυο, που επέτρεπαν στη σκοπιανή τηλεόραση στον Βορρά και στην τουρκική τηλεόραση στο Αιγαίο να καταλαμβάνουν ελληνικές συχνότητες και να μεταδίδουν ανεμπόδιστα πρόγραμμα στη Φλώρινα («μακεδονική» προπαγάνδα στον τοπικό πληθυσμό) και στα Δωδεκάνησα (τουρκική προπαγάνδα στην υποτιθέμενη «τουρκική μειονότητα» της Ρόδου)!
Τότε κατάλαβα τι ακριβώς εννοούσε ο Πέτρος, όταν μου έλεγε ότι «εμείς είμαστε εθνικό κανάλι». Θυμήθηκα τα λόγια του, όταν άρχισαν να καταφθάνουν οι πρώτες διαμαρτυρίες για την ποιότητα του τηλεοπτικού παιχνιδιού «Survivor», που μεταδίδει ο ιδιωτικός τηλεοπτικός σταθμός Σκάι. Κοινός τόπος των αναγνωστών είναι ότι το συγκεκριμένο παιχνίδι, παραγωγός του οποίου είναι ένας στενός συνεργάτης του Τούρκου προέδρου Ταγίπ Ερντογάν, επιχειρεί να επιβάλει την ηττοπάθεια στο ελληνικό κοινό. Να εμπεδώσει ως κυρίαρχο συναίσθημα την ανωτερότητα των Τούρκων ως έθνους έναντι ημών των Ελλήνων.
Δύσπιστος όπως είμαι, ζήτησα να δω αποσπάσματα. Και πράγματι! Η εικόνα των Ελλήνων παικτών στα πρώτα επεισόδια, να κοιμούνται ως ηττημένοι, χωρίς κουβέρτες και τρόφιμα, σε κάποια παραλία του Αγίου Δομίνικου επειδή τους «νίκησαν» οι επαγγελματίες Τούρκοι, ήταν εξευτελιστική. Μου απέδειξε ότι στόχος του παραγωγού είναι μακράν η διάβρωση των συνειδήσεων – ο συμβιβασμός και η υποταγή των Ελλήνων στο… κισμέτ της ήττας. Στόχος είναι να κατακτήσουν κάποτε οι γείτονες ελληνικά εδάφη με ψηλά τα χέρια, χωρίς να πέσει τουφεκιά. Στην πραγματικότητα, πίσω από τα καλοκάγαθα οθωμανικά χαμόγελα του παραγωγού κρύβεται ο βαθύς εθνικιστικός λόγος του Μπαχτσελί: οι Τούρκοι που νικούν τους Ελληνες. Οι Τούρκοι που πετούν τους Ελληνες στη θάλασσα. Οι Τούρκοι που έχουν μεγάλους ηγέτες. Διερωτώμαι: για ποιον λόγο αγωνιζόμαστε; Ο εύκολος σάκος του μποξ ΕΡΤ (που, αν και «συριζέικη», μεταδίδει ανελλιπώς θεία λειτουργία, παρελάσεις, εκπομπές για την παράδοση, την Ιστορία, τις Ενοπλες Δυνάμεις) κλείνει τις τρύπες της τουρκικής προπαγάνδας στα σύνορα και, από την άλλη, ερχόμαστε «εμείς» (πληθυντικός ευγενείας) και ανοίγουμε «Κερκόπορτες» στην Αθήνα; Στην καρδιά της επικράτειας;
Βεβαίως, δεν είμαι αφελής: όταν βλέπω πού δίνει συνεντεύξεις ο Τούρκος πρόεδρος όποτε έρχεται στην Αθήνα και όταν διαβάζω τι είδους επαίνους επεφύλαξε για τις «ίσες αποστάσεις» ο Ερντογάν σε συγκεκριμένα πρόσωπα με ελληνική καταγωγή στη δεξίωση που παρέθεσε προς τιμήν του πρωθυπουργού στην Κωνσταντινούπολη, καταλαβαίνω απολύτως ότι η υπόθεση αυτή είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένα παιχνίδι και από τα αξιοπρόσεκτα κέρδη του. Σκέπτομαι, όμως, και κάτι άλλο: την Ακροδεξιά στην πατρίδα μας δεν τη θεριεύει μόνο το παλαιό πολιτικό σύστημα με τις αμαρτίες του. Την Ακροδεξιά τη θεριεύει και το σύστημα που υποτίθεται ότι την πολεμά. Διότι μη μου πείτε: όταν τη μια χαρακτηρίζεις τον Κολοκοτρώνη «γκέι» και την άλλη εμφανίζεις τους Ελληνες ως ηττημένους, εξαθλιωμένους, πένητες, τι νομίζεις ότι θα κάνουν στην κάλπη αυτοί που σε παρακολουθούν και εξαγριώνεις; Θα ψηφίσουν τεχνοκράτες και πεφωτισμένους; Ή ακροδεξιούς και εθνικιστές; Καλύτερο campaign manager από τον Ιλιτζαλί δεν θα μπορούσε να βρει ο Μιχαλολιάκος!
Κλείνω με ακόμα δύο σκέψεις: οι συχνότητες όπου εκπέμπουν τα ελληνικά ιδιωτικά κανάλια είναι δημόσιες και ελληνικές. Οχι ιδιωτικές και τουρκικές. Και ακόμη: όταν έχεις μέσο ενημέρωσης στην κατοχή σου, είτε ιδιώτης είσαι είτε το Δημόσιο, πρέπει, εκτός από το κέρδος, να αναλογίζεσαι τι θα αφήσεις πίσω σου. Το αποτύπωμά σου. Ο Λαμπράκης άφησε το Μέγαρο Μουσικής, έστω κι αν αυτό κατασκευάστηκε με χρήματα του ελληνικού λαού – εκείνος το οραματίστηκε. Η ΕΡΤ, αντί τηλεπαιχνιδιών, κάνει σε βάθος χρόνου συμπαραγωγές κινηματογραφικών ταινιών. Ο «Θίασος» του Αγγελόπουλου, που βραβεύτηκε χθες ως μία από τις καλύτερες ευρωπαϊκές ταινίες ever, και το «Ταξίδι στα Κύθηρα» ήταν συμπαραγωγές στις οποίες μετείχε και η δημόσια τηλεόραση!
Η υστεροφημία μιντιαρχών, που ενεπλάκησαν με σοβαρότητα -κατά κοινή ομολογία- για χρόνια στην ιδιωτική τηλεόρασή μας, ποια θα είναι; Ενας Ιλιτζαλί;
