Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
Αμέσως μετά το πρώτο διάγγελμα Τραμπ, με το οποίο ο πρόεδρος των ΗΠΑ αμφισβήτησε τη διαδικασία της επιστολικής ψήφου και έθεσε ζήτημα νοθείας στις εκλογές, εμφανίστηκαν στην Ουάσινγκτον αλλά και στην Αθήνα οι συνήθεις «πάστορες» για το καθιερωμένο κήρυγμα.
Οι «προστάτες» της δημοκρατίας που δήθεν απειλείται από την προσφυγή του πλανητάρχη στο Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας του. Πράγματι, η δημοκρατία απειλείται. Και στις Ηνωμένες Πολιτείες αλλά και στην πατρίδα μας. Ο τρόπος με τον οποίο διεξάγονται οι εκλογές και οργανώνεται ο δημόσιος διάλογος στις δυτικές δημοκρατίες στις ημέρες μας απέχει παρασάγγας από αυτόν που γνωρίζαμε στο παρελθόν. Και από αυτόν που περιγράφει ο Αλέξις Ντε Τοκβίλ στο κλασικό βιβλίο του «Η Δημοκρατία στην Αμερική».
Τι είδαμε στις ΗΠΑ που συμπτωματικώς το βλέπουμε σε παραλλαγές και εδώ; Τη δικτατορία των δημοσκοπήσεων, η οποία συγκρατεί διά της χειραγώγησης το μεγάλο κύμα από το να γίνει τεράστιο πολιτικό τσουνάμι. Επί μήνες οι εταιρίες μετρήσεων στις ΗΠΑ ισχυρίζονταν ότι η «lame dack» Μπάιντεν, που δεν θυμάται ούτε το μικρό όνομα του αντιπάλου της, προηγείτο του Τραμπ με διαφορά 10-12 μονάδες σε εθνικό επίπεδο. Απεδείχθη στις κάλπες ότι δεν προηγήθηκε παρά με μία εκατοστιαία μονάδα, και αυτή με το ζόρι.
Η χειραγώγηση και το ασφυκτικό απαξιωτικό κλίμα που επικράτησε στον δημόσιο διάλογο εναντίον του Τραμπ οδήγησαν εκατομμύρια πολίτες να αποκρύψουν την ψήφο τους από τους χειραγωγείς τους. Σε συνθήκες δημοκρατίας! Και βεβαίως οδήγησε στην ανακοπή της δυναμικής της υποψηφιότητας Τραμπ στο αμερικανικό εκλογικό σώμα.
Πλέον των δημοσκοπήσεων συγκλονιστικός ήταν και ο τρόπος που κάλυψαν τα ΜΜΕ τις καμπάνιες των υποψηφίων. Η καταγγελία των Δημοκρατικών για τη φοροδιαφυγή Τραμπ «σκέπασε» τον τηλεοπτικό ουρανό. Η αποκάλυψη όμως της «Ουάσινγκτον Ποστ» για τη διαφθορά του υιού Μπάιντεν στην Ουκρανία εξαφανίστηκε. Δεν μεταδόθηκε πουθενά. Κάποιο αόρατο χέρι παρενέβη και την έστειλε στον κάλαθο των αχρήστων. Στην πραγματικότητα τα μέσα στις ΗΠΑ -όπως και συχνά στην Ελλάδα- παραβίασαν κάθε έννοια ισότητας έναντι των υποψηφίων.
Το διαδίκτυο, που το 2016 αποτέλεσε -και αποτελεί μέχρι και σήμερα- το ισχυρό όπλο του προέδρου Τραμπ, καθώς διά του twitter και του facebook κατήργησε τους ενδιάμεσους νταβατζήδες και εγκαθίδρυσε μια απευθείας σχέση με τον λαό, δεν υπήρξε ουδέτερο, επίσης. Οι ιδιοκτησίες του πολέμησαν τον πρόεδρο των ΗΠΑ. Εφθασαν να του κατεβάζουν αναρτήσεις. Πού; Στη χώρα της δημοκρατίας και της ελευθερίας έκφρασης. Σε ποιον; Στον πρόεδρο των ΗΠΑ. Πράγματι, λοιπόν. Δοκιμάζεται η δημοκρατία στις ΗΠΑ. Ναι, εξελίσσεται σε αυτό που ο καθηγητής Κωστής ονόμασε ευστόχως «δημοκρατορία», από τη σύνθεση των λέξεων δικτατορία και δημοκρατία. Με μια διαφορά όμως:
Η δημοκρατία στην Αμερική δοκιμάστηκε και δοκιμάζεται με ευθύνη του κυρίαρχου κατεστημένου κατά τη διάρκεια της θητείας Τραμπ. Πριν από τις εκλογές. Όχι μετά από αυτές. Η λαϊκή ετυμηγορία του 2016 δεν έγινε ούτε μία μέρα σεβαστή από τους ηττημένους Δημοκρατικούς, οι οποίοι αξιοποίησαν κάθε «θεσμική» δυνατότητα για να πλήξουν τον πρώτο πολίτη της χώρας τους. Τα θιγόμενα κατεστημένα «έσκιζαν» όλο αυτόν τον καιρό κάθε μέρα το αποτέλεσμα. Επιστράτευαν κάθε μέσο για να τον υπονομεύσουν.
Διοργάνωσαν διαδήλωση εναντίον του πριν ακόμη ορκιστεί. Κυβέρνησε έστω μία μέρα ο Τραμπ ελεύθερος; Στημένες δημοσκοπήσεις, μπουκωμένοι αστέρες του Χόλιγουντ, κατά παραγγελίαν βιβλία συνεργατών του που τον κατήγγειλαν, αντιφρονούντες πράκτορες της CIA που κατέθεταν εναντίον του στη Δικαιοσύνη, πρωτοφανείς αιτήσεις καθαίρεσής του από το αξίωμα με πρωτοβουλία των αντιπάλων του, ξεδοντιασμένοι κορυφαίοι του κόμματός του, όλοι σε συντονισμό αποστέρησαν επί μια τετραετία την εξουσία από τον εκλεγμένο πρόεδρο της χώρας τους καθιστώντας τον διαρκώς όμηρό τους.
Και έρχονται σήμερα όλοι αυτοί μαζί με τα παραρτήματά τους στην Ελλάδα και ομιλούν περί δημοκρατίας επειδή ο Τραμπ μήνες τώρα, όχι τώρα, καταγγέλλει τη διαδικασία της επιστολικής ψήφου. Έρχονται να εκφράσουν την τάχα βαθιά ανησυχία τους για τη δημοκρατία. Τέσσερα χρόνια διαρκώς η δημοκρατία «βιάζεται» στις ΗΠΑ, τέσσερα χρόνια στραγγαλίζεται, για να μη θυμηθούμε όσα αποκάλυψε ο Σνόουντεν για τις παρακολουθήσεις της ηλεκτρονικής αλληλογραφίας εκατομμυρίων πολιτών πρωτύτερα, επί Ομπάμα, τώρα ξύπνησαν τα τσακάλια. Μόλις ομίλησε ο Τραμπ.
Τώρα που διαπίστωσαν ότι τελικώς το σχέδιο δεν επέτυχε πλήρως, ότι ο αντίπαλος έμεινε όρθιος -ισοπαλία το αποτέλεσμα- και ότι από όσα δηλώνει δεν σκοπεύει να κάνει πίσω: Θα επιμείνει στην προσφυγή του στο Εκλογοδικείο. Λες και διαφορά 1% σε ψήφους σε εθνικό επίπεδο με ψηφοφορία που δεν ήταν καθολική δεν αξίζει έρευνας. Πρέπει να μείνει αδιερεύνητη. Εάν η δημοκρατία στις πολιτείες που ελέγχουν κυβερνήτες των Δημοκρατικών λειτούργησε άψογα, κανείς δεν έχει να φοβάται τίποτε για την επιστολική ψήφο. Η προσφυγή θα απορριφθεί. Εάν όμως υπάρχει κόκκος αληθείας στις καταγγελίες του προέδρου αλλά και δικαστών ότι οι υπεύθυνοι της Αρχής Ταχυδρομείων αρνούνταν να τους απαντήσουν αν είναι πιστοποιημένες από τις εκλογικές επιτροπές χιλιάδες επιστολικές ψήφοι, τότε υπάρχει θέμα, και μάλιστα μέγα. Και δεν θα σκεπαστεί.
Όσο για τους καθ’ ημάς κλαυθμηρίζοντες γηραιούς ασπρομάλληδες ραδιοφωνικούς απολογητές των Δημοκρατικών, κάθε φορά που χύνουν ένα δάκρυ για τη δημοκρατία στην Αμερική, ας αναρωτηθούν: Τι δημοσκοπήσεις έχουμε στην Ελλάδα, τι μέσα ενημέρωσης, τι διαδίκτυο, ποιοι εντεταλμένοι ποίων είναι η αστυνομία του διαδικτύου, ποιος είναι ο δικός τους ρόλος στη διαμόρφωση αυτής της κατάστασης (μόνοι τους έχουν ομολογήσει στα βιβλία τους ότι λειτούργησαν από τα τηλεοπτικά παράθυρα ως πέμπτη φάλαγγα κατά του έθνους υπέρ των τραπεζών) και μετά ας έρθουν να μας κάνουν κήρυγμα για τη δημοκρατία. Οι εξευτελισμένοι.
