Γράφει ο Μανώλης Καψής
Πηγή: capital.gr
Όλοι έμειναν, και δικαίως, στη φοβερή ατάκα του Αλέξη Τσίπρα όταν απευθύνθηκε στην πυρόπληκτη κυρία στο Μάτι. “Και να έπαιρνες αυτά τα 2.000 ευρώ, τι θα τα έκανες; Θα τα σπατάλαγες…” της είπε σε άψογα ελληνικά. “Άρα, ας μην την πάμε εκεί τη συζήτηση”. Να την πάμε αλλού λοιπόν. Απίστευτη όντως δήλωση από έναν πρωθυπουργό, που όχι μόνο δείχνει να μη διαθέτει ίχνος ενσυναίσθησης -σιγά το νέο θα μου πείτε- αλλά ούτε καν συναίσθηση πόσο προσβλητικά είναι τα λόγια αυτά για μια γυναίκα, επιζήσασα της καταστροφής, που έχει χάσει όλο τον κόσμο κάτω από τα πόδια της.
Ας την πάμε αλλού λοιπόν τη συζήτηση, που λέει και ο Πρόεδρος. Γιατί η συνέχεια, ναι, νομίζω είναι ακόμη χειρότερη. Η συνέχεια είναι αποκαλυπτική. Για τον πολιτικό Αλέξη Τσίπρα. Είπε στους πυρόπληκτους, που από την ψυχραιμία τους υποψιάζομαι ότι ξημεροβραδιάζονται στην τοπική του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν εξηγείται αλλιώς…
“Να σκεφτούμε για το νοσοκομείο”, τους είπε. “Εγώ λέω να το βάλουμε μπροστά. Να σκεφτούμε τον χώρο. Δεν ξέρω πού, γιατί δεν θα καλύπτει μόνο το Μάτι. Υπάρχει ένα κτίριο στο Νταού πάνω, που είναι το κέντρο υγείας. Μπορούμε να ρίξουμε 20 εκατομμύρια εκεί και να φτιάξουμε ένα νοσοκομείο που θα πιάνει όλη την ανατολική Αττική”. Θα έχει ανοιχτωσιά, που λέει και η Κατερίνα.
Έτσι απλά. Να το βάλουμε μπροστά, να ρίξουμε και καμιά εικοσαριά εκατομμύρια, και είμαστε ωραίοι… Και φιλάνθρωποι.
Ερώτημα. Υπάρχει κανένας κεντρικός σχεδιασμός, μελέτη, για το πού, πώς, και γιατί φτιάχνονται τα νοσοκομεία; Δεν θα έπρεπε; Προφανώς. Είναι αυτονόητο. Τα νοσοκομεία, για όποιον έχει έστω και μια επιφανειακή σχέση με τα δημόσια οικονομικά -και προφανώς δεν ανήκει στην κατηγορία αυτή ο κ. πρωθυπουργός- έχουν τεράστια κόστη. Και αν υπήρχε ίχνος σοβαρότητας σε αυτή την κυβέρνηση, που δεν υπάρχει φυσικά, αυτονοήτως και δεν θα σχεδιαζόταν η ίδρυση ενός νοσοκομείου στη διάρκεια μιας καφενειακού τύπου συζήτησης του Αλέξη Τσίπρα με ορισμένους θαυμαστές του.
Η ιστορία είναι διδακτική και για το πώς δεν έχουν μάθει απολύτως τίποτα από την κρίση οι Συριζαίοι. Θυμάστε ίσως τις οιμωγές των εκπροσώπων της φιλάνθρωπης αριστεράς για τα σχέδια του υπουργείου Υγείας -επί εποχής Άδωνι Γεωργιάδη- για συρρίκνωση των νοσοκομειακών δομών. Για τα ρεπορτάζ του στρατευμένου Τύπου της εποχής, για τους ανθρώπους που θα πεθαίνουν στον δρόμο. Για την ανάλγητη κυβέρνηση που κλείνει -αν είναι δυνατόν!- νοσοκομεία.
Εμβληματικά νοσοκομεία εκείνου του κύματος των μεταρρυθμίσεων που επέβαλαν οι απάνθρωποι δανειστές ήταν η Πολυκλινική στην Ομόνοια και η Αγία Βάρβαρα στο Θριάσιο. Νοσοκομεία που υπολειτουργούσαν, πρόσφεραν υπηρεσίες χαμηλότατου επιπέδου, δέχονταν ελάχιστους ασθενείς (η πληρότητά τους ήταν της τάξης του 30-50%) και χρησιμοποιούνταν ουσιαστικά για παρκάρισμα ασθενών με χρόνιες παθήσεις. Σε αντίθεση με ό,τι υποστήριζε η αριστερά τότε, το σχέδιο υπήρχε για χρόνια στα συρτάρια του υπουργείου Υγείας, αλλά κανείς υπουργός δεν τολμούσε να το εφαρμόσει. Το επέβαλε η τρόικα.
Οι διαμαρτυρίες των γιατρών που υποστήριζαν ότι οι ασθενείς δεν θα προλάβουν να φθάσουν στον Ευαγγελισμό ή στο Αττικό νοσοκομείο (που απέχει μόλις 2 χλμ. από την Αγία Βάρβαρα) είχαν να κάνουν με τους φόβους τους ότι θα γίνουν απολύσεις, αλλά και με την άρνησή τους να ξεβολευτούν.
Τελικά, τα νοσοκομεία έγιναν εξωτερικά ιατρεία, κανείς δεν απολύθηκε, κανείς δεν πέθανε επειδή δεν πρόλαβε να φθάσει στον Ευαγγελισμό, και οι φορολογούμενοι και το δημόσιο γλύτωσαν εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ. Ορισμένοι γιατροί, ναι, ίσως δυσκολεύθηκαν να βρουν πάρκινγκ στο νέο τους πόστο, στα μεγάλα νοσοκομεία που ενισχύθηκαν με προσωπικό και υπηρεσίες. Αλλά υποθέτω θα το έχουν ξεπεράσει… Από αυτήν τη διδακτική εμπειρία ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έμαθε απολύτως τίποτα.
Επιστροφή στο Μάτι, λοιπόν. Το γιατί ο πρωθυπουργός επέδειξε αυτή την ελαφρότητα στη συζήτηση με τους πυρόπληκτους είναι νομίζω προφανές. Γιατί απλά ήθελε να εκτονώσει τις όποιες αντιδράσεις για τον τρόπο που διαχειρίζεται η κυβέρνησή του το μετά της τραγωδίας. Για το πριν, κάθε σχόλιο άλλωστε περιττεύει. Φταίει η κλιματική αλλαγή. Μην τα ξαναλέμε. Το λέει και η Ρένα που έχει κάνει ιδιαίτερα με τον Καλλιάνο.
Υπόσχεται λοιπόν κάτι μεγαλεπήβολο και μπορεί έτσι να ξεπεράσει τις διαμαρτυρίες. Πάμε αλλού τη συζήτηση.
Ο σοβαρός και υπεύθυνος σχεδιασμός είναι φυσικά έννοια ανύπαρκτη στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα. Όλα υπηρετούν επικοινωνιακές και εκλογικές ανάγκες. Άλλωστε, όταν θα ερχόταν η ώρα να μπουν μπρος οι μπουλντόζες, ο κύριος Τσίπρας θα ήταν πιθανότατα συνταξιούχος. Άρα, τι να συζητάμε; Και ως γνωστόν, επίσης, λεφτά υπάρχουν. Μας τα δίνουν οι Κύπριοι. Άς τα σπαταλήσουμε λοιπόν…
