Συνέντευξη Φώφης Γεννηματά, Προέδρου του Κινήματος Αλλαγής στην εφημερίδα «Espresso» και τη Βίβιαν Μπενέκου
-Ποιά θα είναι η πραγματικότητα για το «Κίνημα Αλλαγής» στις εκλογές που έρχονται; Μονοψήφιο, διψήφιο νούμερο ή σας αρκεί η τρίτη θέση ανεξαρτήτως ποσοστού;
Δεν βάζουμε ταβάνι, επιδιώκουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Το δίλημμα των εκλογών είναι: Ισχυρό Κίνημα Αλλαγής ή διχασμός και νέα περιπέτεια. Αυτό είναι το μήνυμα μας προς τους πολίτες και τους καλούμε να μας δώσουν δύναμη για να υπάρξει πραγματική προοδευτική αλλαγή στον τόπο. Είμαστε αισιόδοξοι, οι πολίτες ανταποκρίνονται και αυτό θα αποτυπωθεί στα εκλογικά αποτελέσματα.
-Πως είναι να «κυβερνά» μια γυναίκα ένα κόμμα; Καταφέρνετε να κοιμάστε ήρεμη τα βράδια, όντας αρχηγός κόμματος;
Ήρεμα κοιμάμαι όταν φυσικά δεν με ξυπνούν έκτακτα γεγονότα και επείγοντα τηλεφωνήματα μέσα στη νύχτα… Την ημέρα εμείς οι γυναίκες πρέπει να αποδεικνύουμε ότι «μπορούμε». Και μπορούμε. Παίρνουμε τα πάνω μας συνεχώς. Όμως η πολιτική εξακολουθεί να είναι ανδροκρατούμενη υπόθεση. Κρατάμε το τιμόνι γερά αλλά βέβαια έχουμε τις αμφισβητήσεις, «δεν μπορεί», «δεν το ‘χει…» Δεν φθάνει μια καλή παρουσία, κάθε μέρα περνάμε από ψιλό κόσκινο και από τους άνδρες και από τις γυναίκες. Όχι μόνο για τις ικανότητες μας αλλά και για πράγματα που στους άνδρες θεωρούνται αυτονόητα ή άνευ σημασίας.
-Μια τέτοια θέση αιχμής, δημιουργεί φαντάζομαι, εντάσεις, νεύρα, στρές. Σε συνδυασμό με τις περιοδείες, την έλλειψη προσωπικού χρόνου κλπ, είναι βαρύ φορτίο. Οι γιατροί λένε ότι οι άνθρωποι «σωματοποιούμε» το στρές. Πως το αντιμετωπίζετε εσείς αυτό; Πως το ξεπερνάτε και τι προσέχετε;
Βαρύ το φορτίο πράγματι αλλά είναι επιλογή μου γιατί αξίζει τον κόπο. Με αυτόν τον τρόπο ζωής μεγάλωσα. Περιοδείες; Μαζί με τον πατέρα μου από μαθήτρια. Την περίοδο 1990-93 που το ΠΑΣΟΚ ήταν στην αντιπολίτευση γυρίσαμε την Ελλάδα τρεις φορές μαζί. Προφανώς υπάρχει ένταση όταν ζεις με αυτούς τους ρυθμούς. Όταν έχεις αυτές τις ευθύνες. Υπάρχει όμως και η οικογένεια , ο σύζυγος μου , τα παιδιά μου , οι φίλοι μου , οι δικοί μου άνθρωποι είναι το καταφύγιο μου.
-Έρχεται Πάσχα. Έχετε καλές αναμνήσεις; Ποιά μέρα έχει για εσάς τη μεγαλύτερη δύναμη από αυτή την εβδομάδα των Παθών; Που θα τα περάσετε και με ποιούς φέτος;
Ο Απρίλιος πονάει .Συνδέεται με το θάνατο του πατέρα μου στις 25 Απριλίου. Ήταν και τότε μεγάλη βδομάδα. Η μέρα του Πάσχα, η Ανάσταση φέρνει την ελπίδα που θέλουμε όλοι μας, για τον εαυτό μας, τους δικούς μας, την πατρίδα μας, τα ξενιτεμένα παιδιά μας.
Θα περάσω τις μέρες αυτές στην Αθήνα, στο σπίτι μου, ανάσταση στη Μητρόπολη.
-Ποιό είδος μαμάς είστε; Αυστηρή, προστατευτική, καταπιεστική ή σούπερ άνετη;
Κλασσική Ελληνίδα μάνα. Υπερπροστατευτική αλλά και άνετη. Θέλω τα παιδιά μου να έχουν ελευθερίες, να παίρνουν πρωτοβουλίες, να αποκτούν εμπειρίες. Να μπορούν να σταθούν μόνα τους στα πόδια τους. Με τρία παιδιά, το σπίτι μας είναι «γεμάτο» και αυτό μου αρέσει πολύ. Μου αρέσει να τα φροντίζω και να τα περιποιούμαι.
-Τα παιδιά μεγαλώνουν και φεύγουν. Πιστεύετε ότι αυτό το λεγόμενο «σύνδρομο της άδειας φωλιάς», θα υπάρξει για εσάς ή επειδή ο χρόνος λόγω των δραστηριοτήτων σας είναι λίγος, δεν θα το καταλάβετε;
Γιατί να εξαιρεθώ εγώ, από το σύνδρομο της άδειας φωλιάς; Κάποια στιγμή θα ανοίξουν τα φτερά τους και θα φύγουν. Αυτή είναι η εξέλιξη κα θα την «υποστώ». Η μικρή μου με ρωτάει από τώρα. Τι θα κάνεις μαμά όταν φύγω; Εκείνο που είναι σίγουρο είναι πως πάντα όπου και αν είναι, ότι και αν κάνουν, έχουμε πάντα την έγνοια τους. Και αυτό για το οποίο παλεύω είναι τα παιδιά μας όταν έλθει η ώρα να πάρουν το δρόμο τους , να το κάνουν από επιλογή και όχι να ξεριζώνονται από ανάγκη. Να μπορούν να διεκδικήσουν τα όνειρα τους στον τόπο τους, κοντά στους δικούς τους.
-Ποιά θετικά και ποιά αρνητικά στοιχεία στην προσωπικότητά σας, βρίσκουν τα παιδιά; Για ποιά θέματα σας γκρινιάζουν;
Ρωτήστε τους. Θα πρέπει να απαντήσουν αυτά. Σίγουρα τους λείπω παραπάνω και είναι λογικό. Όμως εκείνο που τελικά μετράει είναι τι δίνεις στα παιδιά συναισθηματικά τις ώρες που καταφέρνεις να είσαι κοντά τους. Να μην σπαταλάς πολύτιμες στιγμές σε γκρίνιες και προστριβές. Με αγκαλιά και αγάπη γεμίζουμε κι εγώ και αυτά τις μπαταρίες μας.
-Έχετε δεχθεί ένα είδος «μπούλινγκ» από κάποιους για τα κιλά σας για παράδειγμα.Πως αισθανθήκατε για αυτό; Η γυναίκα-αρχηγός, χτυπιέται περισσότερο;
Ναι , συχνά και δημόσια. Πολλά σχόλια, ακόμη περισσότερα υπονοούμενα με επίκεντρο την εξωτερική εμφάνιση, το χρώμα των μαλλιών, το μακιγιάζ, τα ρούχα. Κανείς δεν κάνει αντίστοιχη κριτική σε έναν άνδρα πολιτικό. Είναι μια προσπάθεια απαξίωσης που δεν σχετίζεται με την πολιτική, τις θέσεις τις αποφάσεις τους χειρισμούς μου και είναι άδικο. Το ζω στο πετσί μου με «χαλάει» αλλά το ξεπερνώ.
-Ποιό είναι το αγαπημένο χρώμα στα ρούχα σας; Τζιν και T–shirt ή κοστούμι-ταγιέρ, τι προτιμάτε;
Άλλο τι προτιμώ και άλλο τι «πρέπει» να φοράω ανάλογα με την περίσταση. Μου αρέσει το τζιν και όταν δεν «απαγορεύεται» του δίνω και καταλαβαίνει. Συνήθως όμως φοράω ταγιέρ. Έχω αδυναμία στα λευκά πουκάμισα.
-Μόνη σας ψωνίζετε τα ρούχα ή το μακιγιάζ σας ή υπάρχει άνθρωπος που φροντίζει για αυτό;
Δεν έχω στυλίστα, ψωνίζω και διαλέγω τα ρούχα μου η ίδια. Στο μακιγιάζ δεν τα καταφέρνω μόνη μου γιατί κακά τα ψέματα ιδιαίτερα λόγω τηλεόρασης θέλει τον ειδικό του.
-Πως φροντίζετε τον εαυτό σας (γυμναστική, αισθητική κλπ). Έχετε κάνει παρεμβάσειςαισθητικής;
Παρέμβαση αισθητική δεν έχω κάνει. Δεν είμαι αρνητική αλλά δεν το έχω κάνει. Γυμναστική; Πολύ ωραία ιδέα αλλά που ο χρόνος. Και μάνα και αρχηγός κόμματος δεν βγαίνει.
-Ποιά είναι η πρώτη κίνηση που κάνετε, όταν γυρίζετε το βράδυ και η πόρτα του σπιτιού κλείνει πίσω σας;
Να φιλήσω τα παιδιά μου βέβαια και μετά να ασχοληθώ με τη Μαλού, τη σκυλίτσα μας, που ζηλεύει και διεκδικεί χάδια. Μας έχει ξετρελάνει όλους.
-Στο σπίτι μαγειρεύετε; Σπεσιαλιτέ σας;
Ναι. Το ‘χω πάρει από τη μάνα μου. Μαγειρεύω γιατί μου αρέσει και με «ξεκουράζει». Στα παιδιά μου αρέσει το σουφλέ με μακαρόνια και τέσσερα τυριά, το κάνω συχνά. Μου λένε ότι το πετυχαίνω και η… κατανάλωση δείχνει ότι το εννοούν!
-Έχω την αίσθηση, έτσι όπως παρακολουθώ τις δημόσιες παρουσίες του συζύγου σας, στο πλευρό σας, ότι ο έρωτας είναι πολύ ζωντανός μεταξύ σας. Τι είναι αυτό που σας δένει τόσο; Υπάρχει «συνταγή για έναν καλό γάμο»; Τι συμβουλεύετε τη μεγάλη κόρη;
Η αίσθηση σας είναι πολύ σωστή. ( γέλια) Μας δένει η …τρέλα μας (ξανά γέλια)Εκτός από τον έρωτα ,κακά τα ψέματα , μας δένουν οι καλές και οι δύσκολες στιγμές κι εμείς δεν περάσαμε και λίγα και ο τρόπος που τα αντιμετωπίσαμε έχουν ως αποτέλεσμα αυτή η … κολόνια να κρατάει τόσα χρόνια. Ο καθένας φτιάχνει τη δική του συνταγή. Είναι θέμα χημείας. Τα συστατικά; Έρωτας, κατανόηση, εκτίμηση, σεβασμός, βαθιά αγάπη. Ύστερα από όλα αυτά, όπως καταλαβαίνετε την Αιμιλία θα τη συμβούλευα να ερωτευτεί με όλη της την ψυχή και να αγαπήσει με όλο της το είναι!
-Έχετε βάλει όριο προσωπικό, ως προς το πότε θα τελειώσει για εσάς η προεδρία του κόμματος ή η πολιτική γενικότερα;
Οι πολίτες βάζουν τέλος αλλά ο κάθε ένας από μας πρέπει να ξέρει πότε πρέπει να φύγει. Τα αξιώματα έχουν πάντα ένα τέλος , τώρα όμως στο Κίνημα Αλλαγής είμαστε στην αρχή μιας νέας προσπάθειας.
-Τι σας έχει πληγώσει πολύ τον τελευταίο χρόνο, που ίσως να σας έφερε δάκρυα στα μάτια;
Οι άνθρωποι που χάθηκαν στο Μάτι και ιδιαίτερα τα μικρά παιδιά.
-Τι σας λείπει πολύ από τη ζωή σας;
Οι γονείς μου.
–Τι φοβάστε περισσότερο στη ζωή;
Τα λάθη που δεν μας γίνονται μαθήματα. Τρομάζω στην ιδέα να αφήσουμε στα παιδιά μας μια χειρότερη Ελλάδα από αυτή που κληρονομήσαμε.
-Ποιό είναι το τραγούδι που αγαπάτε και «αντιπροσωπεύει» το μέσα σας;
Λίγο ακόμα να σηκωθούμε, λίγο ψηλότερα.
-Χορεύετε καμιά φορά;
Και βέβαια χορεύω. Είναι ένας τρόπος έκφρασης συναισθημάτων. Και παραδοσιακούς χορούς χορεύω και μοντέρνους και από όλα. Θυμάμαι με πολύ νοσταλγία το ροκ εντ ρολ που χόρευα με τον πατέρα μου και έναν θεωρούμενο ανδρικό χορό, το ζεϊμπέκικο το έμαθα από τη μητέρα μου.
-Πως θα βλέπατε τον εαυτό σας, δέκα χρόνια μετά;
Εμένα με ενδιαφέρει το σήμερα που πρέπει να αλλάξει για όλους μας. Σε δέκα χρόνια από σήμερα εύχομαι να μπορώ να πω ότι το καταφέραμε. Να κοιτάζω πίσω και να νιώθω ευχαριστημένη ,με τον άνδρα μου , τα παιδιά μου – και ελπίζω και τα εγγόνια μου – ευτυχισμένα.
