Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Ορισμένες φορές, είναι πραγματικά να απορείς με το πόσο επιφανειακά προσεγγίζουν σύνθετα στοιχεία και παραμέτρους της πραγματικότητας, διαμορφωτές της κοινής γνώμης και έχοντες δημόσιο λόγο. Πολιτικοί, δημοσιογράφοι, διεθνολόγοι.
Στο περιθώριο του… εθνικού δράματος με την επιθετικότητα του Ταγίπ Ερντογάν, έχουμε φτάσει σε σημείο… υστερικής αποθέωσης του Εμμανουέλ Μακρόν. Ως “Τοπυρκοφάγου”.
Φυσικά η Γαλλία είναι, παραδοσιακά και ιστορικά, μια χώρα που αποδεικνύει εμπράκτως τη φιλία της με την Ελλάδα. Και μας στηρίζει.
Φυσικά ο Εμμανουέλ Μακρόν είναι ένας πεισματάρης πολιτικός, που θέλει να ηγηθεί της περιοχής, αν όχι συνολικά τη Ευρώπης. Και επομένως παρεμβαίνει.
Ωστόσο, ο Γάλλος Πρόεδρος είναι… ατελής ηγετική φυσιογνωμία. Το απέδειξε τα τρία πρώτα χρόνια της παρουσίας του στα Ηλύσια Πεδία. Το αποδεικνύει με την… ελαφρότητα που χαρακτηρίζει κεντρικές στρατηγικές επιλογές του.
Η Γαλλία, δυστυχώς για όλους μας, δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη Γερμανία στην πολιτική ηγεσία της Ενωμένης Ευρώπης. Ούτε ο Εμμανουέλ Μακρόν έχει το ειδικό βάρος της Άνγκελα Μέρκελ.
Όσο τα συμφέροντά του, θα υπηρετούνται από τον ρόλο του… Τουρκοφάγου, θα βρίσκεται στην πρώτη γραμμή. Όταν οι συνθήκες αλλάξουν και οι προτεραιότητές του διαφοροποιηθούν, θα… τον ψάχνουμε.
Να το θυμόμαστε αυτό. Αντί να παριστάνουμε τις… τσιρλίντερς.
