Του Κωνσταντίνου Παπαδόπουλου
Ούτε «πιστεόμετρο» υπάρχει ούτε αντίστοιχη ζυγαριά! Η Πίστη του καθένα είναι προσωπικό κεκτημένο και ατομικό χαρακτηριστικό. Το ίδιο και το υποκείμενο ή το αντικείμενο της πίστης.
Ο σεβασμός στην πίστη του καθένα είναι, ή θα πρέπει να είναι, προαπαιτούμενο της κοινωνίας!
Για εμάς τους Ορθόδοξους Χριστιανούς, μοναδικός κριτής του καθενός ο Ένας, Μοναδικός και Αληθινός Θεός!
Όταν κάποιος έρχεται σε αντίφαση ή αντίθεση με όσα δογματικά πρεσβεύει η Ορθόδοξη Πίστη, η μυστηριακή λειτουργική της, δεν πιστεύει λιγότερο από κάποιον άλλον… απλά δεν πιστεύει!
Στην πρωτόγνωρη, για τη γενιά μας, κατάσταση που βιώνουμε όλοι μας, η εναρμόνιση της λειτουργικής εκκλησιαστικής παράδοσης με τις απαιτήσεις της πολιτείας, για κάποιους θεωρείται δεδομένη, για ορισμένους άλλους «εκπτωτική» και για άλλους ανεπίτρεπτη, στο βαθμό που επιτελείται.
Δυστυχώς δεν είναι ούτε θέμα κλήρου ούτε λαού. Έχει υπερβεί κατά πολύ τη δυνατότητα ελέγχου και των δύο. Η ψυχή του καθενός το ξέρει!
Η αλήθεια είναι πως μεγάλη μερίδα της Κοινωνίας περιμένει στη γωνία να εμφανιστεί ένα κρούσμα από εκκλησιασμό για να βγάλει όση χολή του έχει απομείνει!
Αναφέρονται με ευκολία στην ομάδα πιστών που επέστρεψε από προσκύνημα στους Αγίους Τόπους, χωρίς να μένουν σε αυτό καθ’ αυτό το ταξίδι (αεροδρόμια, αεροπλάνα, συνωστισμό κλπ) που επέτρεψε τη μετάδοση του ιού, αλλά στον τόπο από όπου επέστρεφαν. Λες και το μεγαλύτερο μέρος της μετάδοσης του κορωνοϊού δεν προήλθε από επαναπατρισμό πολιτών στην Ελλάδα ή από επιστροφές μετά από επαγγελματικό ή τουριστικό ταξίδι στο εξωτερικό.
Άθεοι, άθρησκοι, ή οποιονδήποτε άλλο αυτοπροσδιορισμό δίνουν κάποιοι στον εαυτό τους, κατηγορούν Ορθόδοξους ότι βλέπουν και φαντάζονται έναν πόλεμο εναντίον των Χριστιανών. Δεν παρατηρώ εγώ όμως αντίστοιχες επιθέσεις σε μουσουλμάνους, βουδιστές, ιουδαϊστές ή ινδουιστές πχ! Στην κεντρική αρτηρία του δόγματος του καθένα, όπως γίνεται με το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας για την Ορθοδοξία!
Δεν μπορεί από τη μία στιγμή στην άλλη ο άνθρωπος να αλλάξει πιστεύω ή να μεταλλαχθεί σε κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που μια ολόκληρη ζωή πρεσβεύει. Τουλάχιστον όχι χωρίς τη θεϊκή παρέμβαση (έτσι όπως το ευαγγελιζόμαστε εμείς οι χριστιανοί). Χρειάζεται χρόνος, κόπος, μα κυρίως ανοιχτή καρδιά και συνειδητοποίηση ότι ο Θεός δεν προσεγγίζεται με τη λογική αφού είναι ον υπέρλογο!
Δεδομένης της συνθήκης «μένουμε σπίτι» τρία είναι τα πρώτα δύσκολα σκαλοπάτια για κάποιον που θέλει να αντικρύσει την αλήθεια στην σκάλα της ζωής (κι αυτό όχι υποχρεωτικά… Ο Χριστός δεν υποχρεώνει κανέναν ενώ αντίστοιχα υπομένει τα πάντα…).
Τη ΜΙΑ και ΜΟΝΑΔΙΚΗ αλήθεια!
Αυτογνωσία, Μετάνοια, Εξομολόγηση!
Μετά θα αναλάβει ο Χριστός να του κάνει τον δρόμο πιο εύκολο!
Καλή Ανάσταση!
Υ.Γ. 1: ‘Οσο κι αν υπάρχουν αυτοί που υποστηρίζουν το αντίθετο, η διδασκαλία του Χριστού και Θεού μας είναι πιο επίκαιρη, σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε. Η θρησκεία μας είναι ζωντανή κι όχι νεκρή! Αρκεί να ανοίξουμε τις πύλες της καρδιάς και όχι του μυαλού! Ας μην ξεχνάμε πως η Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη είναι βιωματική! Ζώντας με τον Θεό, έρχεσαι σε επαφή μαζί του, με την Παναγία, με τους Αγίους, με τους Αγγέλους!
Υ.Γ.2: Όπως πολύ εύστοχα διάβασα σε ένα βιβλίο αυτές τις ημέρες…
«Με τον Σταυρό στο χέρι κανένας δεν πάει μπροστά… Πάει όμως ψηλά!»
