Του Κωνσταντίνου Παπαδόπουλου
Η εκλογή της κας Αικατερίνης Σακελλαροπούλου στη θέση της Προέδρου της Δημοκρατίας είναι πλέον γεγονός. Της πρώτης γυναίκας που φτάνει στο ανώτατο αξίωμα της χώρας. Πρώην προέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας, κόρη πρώην ανώτατου δικαστικού, με διακεκριμένη πορεία στο δικαστικό χώρο. Λαμβάνοντας ευρεία αποδοχή από τα τρία πρώτα κόμματα της βουλής (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ).
Το σίγουρο είναι ότι η «νέα» Πρόεδρος …γράφει ιστορία, και μόνο με το γεγονός. Η ίδια θα ορίσει την έκβαση της θητείας της και η ιστορία θα κρίνει την αποτελεσματικότητα και την επιτυχία, ή όχι του έργου της. Αρκεί βέβαια να αναλογιστεί το μέγεθος της ευθύνης που αναλαμβάνει, την ευρεία αποδοχή του πολιτικού κόσμου που απολαμβάνει (γιατί οι πολίτες διατηρούν τις επιφυλάξεις τους… – αποδοχή 55%)και να μην επαναλάβει γνωστές θέσεις που διατύπωσε προφορικά σε υπουργούς της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ για την «ουδετεροθρησκεία» και για την «ιθαγένεια» των μεταναστών, καθώς αυτές δεν εκφράζουν την πλειοψηφία των ανθρώπων που από εδώ κι εμπρός αντιπροσωπεύει.
Η πρόταση του πρωθυπουργού ανάγκασε τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης να συμπλεύσει μαζί του. Μια επιλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη που θα κριθεί στην πράξη (όπως φυσικά και όλες οι άλλες). Γιατί όσο πρωτοποριακό και προοδευτικό μπορεί να χαρακτηριστεί το γεγονός ότι αναδεικνύεται και επιβραβεύεται η σημασία του ρόλου της γυναίκας στην ελληνική κοινωνία, η συγκεκριμένη επιλογή φέρνει και ένα μεγάλο ρίσκο. Χωρίς να θέλω να καταδικάσω «εκ των προτέρων», ο ρόλος του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, όσο αποδυναμωμένος είναι Συνταγματικά, άλλο τόσο σπουδαίος παραμένει σημειολογικά. Οι συγκυρίες είναι τέτοιες που ο επικεφαλής του ελληνικού κράτους οφείλει να ενώνει και να συσπειρώνει τους Έλληνες, να εμπνέει σεβασμό και αυτοπεποίθηση, στο εσωτερικό της χώρας, και να ορθώνει ανάστημα στο εξωτερικό, υπεύθυνα και ουσιαστικά, με ότι συνεπάγεται από αυτό!
Η κάθε χρονική περίοδος φέρνει ειδικό βάρος στην ιστορική πορεία ενός λαού. Πολύ περισσότερο όταν μιλάμε για έναν λαό-έθνος. Η συγκεκριμένη χρονική περίοδος που διανύουμε, πολύ πιθανόν, να κρύβει αποφάσεις για το μέλλον με καθοριστικές συνέπειες για το αύριο της χώρας. Όταν οι χαρισματικοί ηγέτες απουσιάζουν, το σύνολο της πολιτείας (πολίτες και πολιτικοί) οφείλει να συσπειρωθεί για να αντιμετωπίσει προκλήσεις και απειλές, με τρόπο τέτοιο ώστε να μην παρουσιαστεί υπόλογη στις γενιές που πέρασαν αλλά και σε αυτές που ακολουθούν!
