Του Κωνσταντίνου Παπαδόπουλου
Μια προεκλογική περίοδος ιδιαίτερης πόλωσης βιώνει η ελληνική κοινωνία ενόψει των προσεχών, συνεχόμενων, εκλογικών αναμετρήσεων. Κι αν σε τοπικό, αυτοδιοικητικό επίπεδο, αυτό είναι σύνηθες, σε πανελλαδικό επίπεδο, στην κεντρική «πολιτική σκηνή», όλοι συμφωνούν πως έχουμε να το συναντήσουμε από το μακρινό 1985. Μεταξύ Ανδρέα και Κων/νου Μητσοτάκη.
Στους Δήμους, τοπικές κοινωνίες, τα πρόσωπα έρχονται πολύ συχνά αντιμέτωπα λόγω καθημερινότητας επειδή «όλοι γνωρίζονται» μεταξύ τους. Η …«καρέκλα» οδηγεί πολλές φορές σε παρεκτροπές και έντονους διαξιφισμούς που υπερβαίνουν τα όρια. Βέβαια αυτό θα πρέπει να ανατραπεί για τις εκλογές του Μαΐου, αφού το εκλογικό σύστημα απαιτεί συνεννόηση και συνεργασία την επόμενη μέρα σε κάθε δημοτικό συμβούλιο, προκειμένου να υπάρξει έργο για κάθε δημοτικό διαμέρισμα.
Σε επίπεδο όμως πολιτικών αρχηγών, ή αλλιώς κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης, είναι εντελώς ανεπίτρεπτο να επανέρχονται στο προσκήνιο στρατηγικές, τακτικές ή πρακτικές περασμένων εποχών! Η εικόνα, στη Βουλή των Ελλήνων, δείχνει που έχει κατρακυλήσει «ο πολιτικός πολιτισμός». Αιτιολογεί το γιατί η νεολαία αποστρέφεται την πολιτική. Το γιατί η πλειοψηφία, κακώς αλλά τελικά δικαιολογημένα, δεν ενδιαφέρεται για τα κοινά. Ή, ακόμα χειρότερα, γιατί απαξιώνεται, οριζοντίως και χωρίς εξαιρέσεις, ο καθένας που ασχολείται ή ξεκινά να ασχοληθεί με τα κοινά, από την κοινωνία!
Τα αίτια που έχουμε φτάσει έως εδώ; Πολλά και ποικίλα.
- Η …άκρατη πολυσυλλεκτικότητα των κομμάτων (Κουίκ, Κουντουρά, Δαννέλης, Κατρούγκαλος, Παπακώστα, Κουρουμπλής, Μπίστης, Ραγκούσης κλπ κλπ – Γεωργιάδης, Βορίδης, Οικονόμου, Καιρίδης, Τατσόπουλος, Ψαριανός κλπ κλπ)
- Η χρονική συγκυρία (μνημονιακή / «μεταμνημονιακή» εποχή)
- Πολιτικοί αρχηγοί (Τσίπρας, Μητσοτάκης και φυσικά όλοι οι άλλοι…)
- «Ιδιαίτερα» Πολιτικά πρόσωπα (Πολάκης, Γεωργιάδης κλπ κλπ)
- Πολιτικές εξελίξεις που αυξάνουν την πίεση (Πρέσπες, Τουρκία κλπ)
- Η «αγωνία» για την «καρέκλα» (…τι πρωτότυπο!)
Γεγονός είναι ότι τα «χτυπήματα» κάτω από τη μέση είναι πολλά. Η σκανδαλολογία ανθεί. Η πολιτική ατζέντα επιχειρείται να διαμορφώνεται ανάλογα με το τι συμφέρει τον καθένα. Μια συνεχής προσπάθεια προεκλογικών, δήθεν, παροχών –φιλοδωρημάτων από την κυβέρνηση, παράλληλα με μια προσπάθεια δέσμευσης της επόμενης κυβέρνησης σε «άπιαστα όνειρα», και μια ακατανόητη εμμονή της αντιπολίτευσης σε δευτερεύοντα ζητήματα. Σημαντικά μεν αλλά όχι πρωτεύοντα.
Ευρωεκλογές, Αυτοδιοικητικές εκλογές και στον ορίζοντα βουλευτικές, με πρώτο θέμα τον Πετσίτη, τον Πολάκη, το «κότερο», τις “off shore”, την οικογενειοκρατία…
Πρέσπες και Μάτι. Όλα ένας «πολιτικός αχταρμάς» στον βωμό της εξουσίας!
Μακεδονία και μακεδονομάχοι, 102 νεκροί στο Μάτι, Μάνδρα, Κινέττα κλπ βεβηλώνονται στα πεδία των πολιτικών αντιπαραθέσεων.
Τα άκρα «τρίβουν τα χέρια τους» από ικανοποίηση.
Η Τουρκία «σεργιανίζει» αμέριμνα στην Κύπρο (…πολύ φοβάμαι σύντομα και στο Αιγαίο) και η κοινωνία παλεύει για το αύριο!
Καμία ντροπή!
Καμία επίγνωση της πραγματικότητας!
Σαν να μην πέρασε μια μέρα…
…ποδοσφαιροποίηση και μπασκετοποίηση του πολιτικού χώρου…
«Εν ελλάδι» φυσικά… γιατί στο “Champions League” της πολιτικής, που παίζεται η πραγματική μπάλα, η Ελλάδα απουσιάζει εκκωφαντικά!
