Του Μάνου Οικονομίδη
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Αξία”, το Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2020
Η διαδρομή για την καρδιά, είναι πάντοτε η πιο επώδυνη. Δύσκολη, χρονοβόρα, σύνθετη, απαιτητική. Γεμάτη απογοητεύσεις και κινδύνους. Όπως κάθε ταξίδι ωστόσο, είναι συναρπαστική. Ο Καβάφης το είχε κατανοήσει εγκαίρως, και ταξίδεψε το συμπέρασμα στις γενιές του μέλλοντος, με την πραγματική σημασία της «Ιθάκης».
Πώς κερδίζεις λοιπόν την καρδιά ενός λαού; Και πώς τη διατηρείς; Ένα προσεκτικό σεργιάνισμα στη διαδρομή της πολιτικής Ιστορίας, μας επιβεβαιώνει ότι, όσο περισσότερο εξελίσσεται η ανθρωπότητα, τόσο πιο δύσκολο είναι να καταφέρει κάποιος να σαγηνεύσει επαρκώς την καρδιά της κοινωνίας που επιδιώκει να εκφράσει.
Όταν μάλιστα η κοινωνία έχει γονιδιακές καταβολές προχωρημένου συναισθηματισμού, όπως συμβαίνει με το έθνος μας, τα πράγματα γίνονται συναρπαστικά δυσκολότερα.
Από τις εκλογές του «λεφτά υπάρχουν» το 2009, και την άνοδο του τελευταίου των Παπανδρέου στην εξουσία, τη δεκαετία της εθνικής τραγωδίας των Μνημονίων, με την κοινωνική απαξίωση, τη μερική απώλεια της εθνικής αυτοδιάθεσης και την απαξίωση των θεσμικών πυλώνων του συστήματος, η πλειοψηφία των πολιτών επιλέγει, συνειδητά ή βολική την αποστασιοποίηση.
Λιγότεροι Έλληνες ψηφίζουν, λιγότεροι συμμετέχουν στον δημόσιο βίο, λιγότεροι διατηρούν συνειδησιακές αντοχές για να δίνουν μάχες που μοιάζουν εκ των προτέρων χαμένες. Με τις χειρότερες εκδοχές του εαυτού μας, τόσο σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο, όσο και αναφορικά με το αποτύπωμα ταυτότητας της Ελλάδας σε μια σύγχρονη, παγκοσμιοποιημένη πραγματικότητα.
Τη μάχη με την ψυχολογία της κοινωνίας, τη χάσαμε προ πολλού. Και στη σκιά της εθνικής κατάθλιψης που μοιράζει απλόχερα η αβεβαιότητα για την επόμενη μέρα, λόγω της πανδημίας του κορονοϊού, οι προβλέψεις είναι αφόρητα δυσμενείς.
Η εμπειρία μας έχει δείξει ότι, η ελπίδα δεν χάνει ποτέ τον πόλεμο με τον φόβο. Χάνει ωστόσο πολλές επιμέρους μάχες. Και εκεί ακριβώς, όταν η κοινωνία φλερτάρει με την παραίτηση, χρειάζεται ένα χέρι για να τη σηκώσει. Το… ψάχνουμε.
