Του Νίκου Φυλάγγελου
Μια προσεκτική ματιά στα παρασκήνια της ειδησεογραφίας το τελευταίο διάστημα, αρκεί για να μην έχει κανείς αμφιβολίες για την επιχείρηση στρατηγικής υπονόμευσης της Φώφης Γεννηματά, με αφορμή την εκλογή ηγεσίας στο Κίνημα Αλλαγής, σε περίπου έναν χρόνο.
Η ένταση της υπονόμευσης αλλά και η χρονική συγκυρία, “καρφώνουν” τους… σεναριογράφους. Την ώρα που το Κίνημα Αλλαγής καταγράφει ανοδική πορεία, και με την αξιόπιστη αντιπολίτευσή του κερδίζει διαρκώς πόντους. Ένα Κίνημα Αλλαγής που παρέλαβε η Φώφη Γεννηματά ως… κόμμα τσέπης, δραματικά συρρικνωμένο λόγω της συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, που λίγο έλειψε να μην εξασφαλίσει την είσοδό του στη Βουλή το 2015.
Η Φώφη Γεννηματά κατάφερε να του ξαναδώσει αξιοπιστία και πνοή, και να διεκδικεί ίσες αποστάσεις από τις ακραίες πτυχές των πολιτικών της Νέας Δημοκρατίας και του ΣΥΡΙΖΑ. Απέναντι στην κυβέρνηση Τσίπρα άσκησε σκληρή κριτική, και το ίδιο κάνει και σήμερα απέναντι στην κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Αυτή τη συνέπεια δεν της συγχωρούν οι… επαγγελματίες μετακινούμενοι “παράγοντες”, που θα προτιμούσαν μια άλλη ηγεσία, ώστε να γίνει το Κίνημα Αλλαγής… συμπλήρωμα της σημερινής κυβέρνησης, και επομένως οι ίδιοι να βρουν ή… να ξαναβρούν θέσεις ευθύνης στον κρατικό μηχανισμό. Δηλαδή, να αποκτήσουν μερίδιο στη νομή της εξουσίας.
Οι φιλοδοξίες είναι, ως έναν βαθμό θεμιτές. Όχι οι καιροσκόποι, που ποδοπατούν κάθε αρχές και αξίες ιδεολογικής και πολιτικής συνέπειας και μνήμης, μπροστά στο προσωπικό συμφέρον.
