Του Μάνου Οικονομίδη
Από εκεί που ξεκίνησαν όλα το 2016… Πόσο σημειολογικό είναι, εκεί… να τελειώσουν όλα. Και όχι μόνο αυτό. Αλλά να μας λυθούν βασικές απορίες, για το πώς σκέφτεται, στη δεδομένη συγκυρία η αμερικανική κοινωνία. Και να επιχειρηθεί μια πρόγνωση στον καθρέφτη των μηνών που ακολουθούν, μέχρι τις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου.
Το Μίσιγκαν είναι… ο ελέφαντας στο δωμάτιο, στη “μικρή” Σούπερ Τρίτη για τους Δημοκρατικούς, με τις προκριματικές εκλογές για το προεδρικό χρίσμα του κόμματος. Το 2016, ήταν η Πολιτεία την οποία… έκλεψε ο Μπέρνι Σάντερς από τη Χίλαρι Κλίντον, εκκινώντας μια εντυπωσιακή πολιτική αντεπίθεση, που του επέτρεψε να “κλειδώσει” το 45% (τουλάχιστον) της κοινωνικής βάσης του Δημοκρατικού Κόμματος. Και να υποστηρίζει, μέχρι και σήμερα, ότι το “βαθύ κόμμα”… του έκλεψε το χρίσμα.
Η Πολιτεία με τις μεγάλες λίμνες και τον πληθυσμό των 10 εκατομμυρίων πολιτών, προσφέρεται για συμπεράσματα, για έναν πρόσθετο λόγο. Το εκλεκτορικό σώμα της απαρτίζεται από μια εντυπωσιακή ισορροπία μεσαίας τάξης, εργατικών στρωμάτων, Αφρο-Αμερικανών, Λατίνων και νέων. Η χαρά του… δημοσκόπου δηλαδή.
Το 2016, το Μίσιγκαν “έπεσε”. Και η αιφνιδιαστική επικράτηση του Ντόναλντ Τραμπ, του επέτρεψε να αποσπάσει την πλειοψηφία στο Κολλέγιο των Εκλεκτόρων, και να κερδίσει την Προεδρία των ΗΠΑ, παρά την ήττα του από τη Χίλαρι Κλίντον στη λαϊκή ψήφο.
Σχηματικά δηλαδή, ένα τμήμα όσων προτίμησαν τον Μπέρνι Σάντερς στην εσωκομματική μάχη των Δημοκρατικών, επέλεξε στη συνέχεια… όχι τη Χίλαρι. Είτε ψήφισαν απευθείας τον Ντόναλντ Τραμπ, είτε απείχαν από τις κάλπες.
Μερικές ώρες πριν τη φετινή εσωκομματική αναμέτρηση των Δημοκρατικών, οι δημοσκοπήσεις επιμένουν ότι ο Τζο Μπάιντεν, με τη “συμμαχία των μετριοπαθών”, θα κερδίσει το (πλούσιο σε εκλέκτορες) Μίσιγκαν. Κάτι που θα συνεπάγεται ότι, πρακτικά η καμπάνια του Μπέρνι Σάντερς… τελειώνει. Το ενδιαφέρον ωστόσο εστιάζεται αλλού. Στο μέγεθος που… μετράει.
Στην πληθυντική ή όχι προσέλευση στην κάλπη “εκείνης” της πλειοψηφίας. Μεσαίας τάξης, εργατικών στρωμάτων, Αφρο-Αμερικανών, Λατίνων και νέων. Αν αυτή τη φορά επιλέξουν τον Τζο Μπάιντεν, με προσέλευση μαζικότερη εκείνης του 2016 υπέρ του Μπέρνι Σάντερς, η εύλογη πολιτική ανάγνωση είναι ότι, θα επαναλάβουν την ίδια εκλογική συμπεριφορά μερικούς μήνες αργότερα. Τον Νοέμβριο του 2020. Στη μάχη για τον Λευκό Οίκο.
Δηλαδή, ο Ντόναλντ Τραμπ θα απειλείται ευθέως να χάσει μια Πολιτεία χωρίς την οποία, πιθανότατα δεν θα καταφέρει να συνεχίσει για τα επόμενα χρόνια στο Οβάλ Γραφείο.
