Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Να τα λέμε και αυτά. Υπάρχουν χώρες για τη χρησιμότητα των οποίων πραγματικά αναρωτιέσαι, διαμέσου της προόδου του ανθρωπίνου γένους. Με όλο τον σεβασμό προς τους πολίτες τους φυσικά, η χρησιμότητα των οποίων για το κοινό καλό είναι αυτονόητη.
Κάποια έθνη ωστόσο, έχουν ορισμένα… θεματάκια, ως συλλογική υπόσταση. Η Ολλανδία, για παράδειγμα. Που ηγήθηκε της άρνησης του Βορρά στο Eurogroup, να βρεθεί κοινός τόπος για μια κοινή στρατηγική της κοινής τραγωδίας από την πανδημία του κορονοϊού.
Αριστερά, ο Ολλανδός Υπουργός Οικονομικών Γούπκε Χούστρα. Με την αδιάφορη διαδρομή και παρουσία. Δεξιά, οι φιγούρες του Φρανκ Ράικαρντ, του Γιόχαν Κρόιφ και του Μάρκο Φαν Μπάστεν. Τριών από τους θρύλους του Άγιαξ.
Μάλλον αυταπόδεικτα, αυτή είναι και η μοναδική χρησιμότητα της Ολλανδίας, ως χώρα. Το ποδόσφαιρο. Και πιο συγκεκριμένα ο Άγιαξ…
