Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Το μεταναστευτικό φουντώνει. Η οικονομία δεν πηγαίνει και τόσο καλά. Το Δημοκρατικό Κόμμα αδυνατεί να ανακτήσει την αίγλη του παρελθόντος. Και το Κίνημα των Πέντε Αστέρων, με τον Λουίτζι Ντι Μάιο να αποχωρεί από την ηγεσία του, πολύ δύσκολα θα καταφέρει να δυναμώσει την κοινωνική απήχησή του.
Στο παραπάνω μωσαϊκό, προσθέστε τη φυσική τάση της ιταλικής κοινωνίας προς χαρισματικές και… θυελλώδεις προσωπικότητες τύπου Σίλβιο Μπερλουσκόνι, και θα καταλήξετε αβίαστα στο συμπέρασμα ότι… έρχεται.
Ο Ματέο Σαλβίνι φυσικά. Με τα ποσοστά της Λέγκας να ανεβαίνουν σε όλες τις δημοσκοπήσεις, την προσωπική δημοφιλία του να εκτοξεύεται, και την απουσία ουσιαστικής και ρεαλιστικής εναλλακτικής λύσης στη σημερινή Ιταλία, να τον διευκολύνει ακόμη περισσότερο να… ανοίξει τα φτερά του.
Στις Βρυξέλλες, τις οποίες υπηρέτησε για χρόνια ως ευρωβουλευτής ο Σαλβίνι, έχουν αρχίσει να συμβιβάζονται με την ιδέα ότι… δεν θα τον αποφύγουν ως αυριανό πρωθυπουργό της Ιταλίας. Και σε αντίθεση με το ξεκίνημα της προηγούμενης δεκαετίας, δεν υπάρχει μια πανίσχυρη Γερμανία να τον… ξεδοντιάσει, όπως συνέβη με την αντικατάσταση του Σίλβιο Μπερλουσκόνι από τον Μάριο Μόντι.
Έρχεται και… βοήθειά μας, λοιπόν.
