Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Δεν υπάρχει λόγος να υποβάλλει κάποιος τον εαυτό του στην αγωνία της αναμονής της τελικής έκβασης. Η ιδέα είναι ενθουσιώδης και μόνο στη σύλληψή της, έστω κι αν προήλθε μέσα από ζυμώσεις, παρασκηνιακές διαβουλεύσεις και συμβιβασμούς.
Η Ευρώπη άλλωστε, ήταν πάντα γένους θηλυκού, ας έχουμε λοιπόν πλέον, άρωμα γυναίκας και με δικαίωμα υπογραφής, στα ανώτατα πολιτικά αξιώματα της ηπείρου μας.
Η Ούρσουλα Φον Ντερ Λέιεν για Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και η Κριστίν Λαγκάρντ για επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Η “Σιδηρά Κυρία” της Γερμανίας που δεν κατάφερε να επικρατήσει ως διάδοχος της Άνγκελα Μέρκελ, και η πεισματάρα Γαλλίδα, που… σκούπισε τη σκόνη από το σκάνδαλο Στρος-Καν στο ΔΝΤ.
Ικανές και δοκιμασμένες. Ως δίδυμο μάλλον, ακόμη περισσότερο ελκυστικές.
Μένει φυσικά να μπουν στη θέση τους και τα υπόλοιπα κουτάκια στις… μουσικές καρέκλες. Με την προσδοκία, η δική τους Ευρώπη να γίνει περισσότερο πολιτική. Περισσότερο κοινωνική. Περισσότερο αλληλεγγύα.
Μονάχα έτσι θα ξαναγίνει και… δική μας Ευρώπη.
