Γράφει ο Δημήτρης Ριζούλης
Πρωτοφανές στα πολιτικά χρονικά να ακούμε τέτοια πράγματα! Για «μαγαζάκια» υπουργών και προσωπικές ατζέντες… Σώπα!
Μάλλον σε άλλη χώρα έδρασαν ο Ακης, ο Γιάννος, ο Κουτσόγιωργας, ο Μαντέλης, ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, ο Τσουκάτος και τόσοι άλλοι. Και τι σύμπτωση! Για όλες τις παραπάνω περιπτώσεις υπουργών οι προϊστάμενοί τους πρωθυπουργοί δεν είχαν ιδέα! Ούτε έβλεπαν ούτε άκουγαν!
Δεν ξέρω για ποιο «μαγαζί» μιλούσε ο κ. Παππάς. Οι εξηγήσεις που έδωσε ήταν μπερδεμένες και μη πειστικές. Η εντύπωση που αφήνει πάντως ο διάλογος με τον Μιωνή παραπέμπει στον ΣΥΡΙΖΑ ή στο Μαξίμου. Αυτή η φράση θα τον κυνηγά στο υπόλοιπο του πολιτικού του βίου, αν υπάρξει τέτοιος στο μέλλον έπειτα από τις τελευταίες εξελίξεις.
Από την άλλη, τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ (κυρίως) και της Ν.Δ. ας μην κάνουν τους έκπληκτους. Τα ίδια και χειρότερα συνέβαιναν επί ημερών τους. Σε τελική ανάλυση ο Παππάς έδωσε απλώς υποσχέσεις. Αυτό τουλάχιστον ξέρουμε μέχρι στιγμής. Αντίθετα. σε παλαιότερα σκάνδαλα οι εμπλεκόμενοι δεν είχαν μείνει μόνο στα λόγια. Υπήρξαν μίζες, τραπεζικοί λογαριασμοί, λεφτά σε τσουβάλια (ή πάμπερς), στημένοι διαγωνισμοί, υποβρύχια που έγερναν!
Ο Παππάς είναι βαρύτατα εκτεθειμένος αλλά μην τρελαθούμε! Δεν του βρήκαν ούτε λεφτά ούτε μίζες. Είναι κωμικό λοιπόν αυτοί που ανέχτηκαν τα «μαγαζάκια» του παρελθόντος και έκαναν τα στραβά μάτια σήμερα να παριστάνουν τους άμεμπτους κριτές και να μιλούν για «πρωτοφανή πράγματα».
Ίσως νομίζουν ότι ξεχάσαμε το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου και πόσες χιλιάδες Ελληνες κατέστρεψε, ή το άλλο σκάνδαλο του PSI που οδήγησε στην απελπισία χιλιάδες μικροεπενδυτές. Ο λαός δεν έχει κοντή μνήμη και οι αποστάσεις των σημερινών μεγάλων κομμάτων από τα νοσηρά πρόσωπα του παρελθόντος δεν διαγράφουν τις ευθύνες.
Φυσικά, όλες αυτές οι μνήμες δεν οδηγούν στον συμψηφισμό. Επειδή το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. (σε απείρως μικρότερο βαθμό πάντως) έκαναν χειρότερα, δεν αθωώνεται ο Παπάς. Κάθε άλλο. Όταν επικαλείσαι το «ηθικό πλεονέκτημα» και αποδεικνύεται πως ήσουν κολλητός αυτών που δήθεν θα κυνηγούσες, είσαι πολλαπλώς εκτεθειμένος.
Πάμε όμως στην άλλη πτυχή τέτοιων αποκαλύψεων. Τη «μειωμένη αντίληψη» των πρωθυπουργών που υποτιμά τη νοημοσύνη μας και τους εκθέτει ανεπανόρθωτα. Ο Σημίτης, για παράδειγμα, που υποτίθεται ότι δεν πήρε χαμπάρι τι έκαναν οι πιο στενοί του συνεργάτες, τι ήταν; Ανόητος, αφελής, αδιάφορος, άσχετος, τεμπέλης; Δεν ξέρω τι είναι χειρότερο. Να είσαι ύποπτος ή ανεπαρκής;
Τα ίδια ισχύουν για τον Σαμαρά, αλλά και για τον Τσίπρα. Εξαιρώ τον Κώστα Καραμανλή από τους τελευταίους πρωθυπουργούς, γιατί αποδείχθηκε ότι σκοπίμως του φόρτωσαν σειρά ανύπαρκτων σκανδάλων. Όμως κι αυτός έχει ευθύνες για προβληματικές ή και ύποπτες συμπεριφορές προσώπων που βρίσκονταν κοντά του.
Είναι προφανές ότι ο άγραφος κανόνας μετά τον θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου (με βάση και την πικρή εμπειρία του 1989) εξαιρεί τους πρωθυπουργούς από τις διαδικασίες αναζήτησης ευθυνών. Μοιάζει περίπου με συμφωνία κυρίων που όλοι γνωρίζουν αλλά κανείς δεν ομολογεί. Ακόμα και η εμπλοκή Σαμαρά στη Novartis προέκυψε από ενέργειες της Δικαιοσύνης και όχι ως προϊόν Εξεταστικής της Βουλής.
Από την άλλη, αυτή η «ασπίδα προστασίας» έχει και τα όριά της. Όταν δημιουργεί την αίσθηση της συμπαιγνίας (που συνοδεύεται από ευτελή επιχειρήματα), πλήττει συνολικά το πολιτικό σύστημα και οδηγεί σε ισοπεδωτικά συμπεράσματα. «Είναι συνεταιράκια», «όλοι τα ίδια κάνουν», «κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει» και άλλα τέτοια, που ακούμε συνεχώς.
Απαιτούνται λοιπόν ειλικρίνεια και θάρρος. Ο Τσίπρας ευθαρσώς έπρεπε να πει ότι γνώριζε για τις απαιτήσεις του Μιωνή και να εξηγήσει πώς χειρίστηκε τις πιέσεις της ισραηλινής κυβέρνησης. Ο Παππάς έπρεπε να ζητήσει συγγνώμη αμέσως, κυρίως επειδή νταραβεριζόταν με σκοτεινό και ύποπτο πρόσωπο και όχι να το πράξει πλαγίως έπειτα από δύο μέρες.
Τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ θα έπρεπε να σωπάσουν ενθυμούμενα τις δικές τους αμαρτίες που κατέστρεψαν πολλάκις τους Ελληνες με αντίστοιχα «μαγαζάκια». Και οι υγιείς νεοδημοκράτες να κρατήσουν τις απαιτούμενες αποστάσεις (ασκώντας σκληρή αλλά προσεκτική κριτική), γιατί ο Μιωνής μπορεί να τους γυρίσει μπούμερανγκ και να πλήξει τελικά τον δικό τους πρώην πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά, με τον οποίο είχε σχέσεις! Από τα διάφορα «πιστόλια» των δύο μεγάλων κομμάτων που εργολαβικά έχουν αναλάβει να ξεπλύνουν το πραγματικό σκάνδαλο Novartis κανείς δεν μπορεί να περιμένει τίποτα… Έχουν ήδη εκτεθεί ανεπανόρθωτα.
Η πολιτική έχει ανατροπές και εκπλήξεις. Όποιος την ερμηνεύει συγκυριακά ή μονόπλευρα συνήθως την πατάει. Το απέδειξε ο χθεσινός συμβιβασμός της Novartis με την αμερικανική κυβέρνηση, που επιβεβαίωσε το τεράστιο σκάνδαλο και την εμπλοκή Ελλήνων πολιτικών! Μηδένα προ του τέλους μακάριζε…
