Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Οι πρώτες δονήσεις που ακούστηκαν από το Μνημείο Λίνκολν, δεν οδήγησαν στον σεισμό που θα περίμενε κανείς. Ίσως γιατί, ακόμη και… μετά θάνατον, ο εμβληματικός “πατέρας του αμερικανικού έθνους”, ο ηγέτης που κοίταξε πιο μακριά από τη συγκυρία και σπατάλησε πολιτικό κεφάλαιο και την ίδια τη ζωή του, για να επιβάλλει την κατάργηση της δουλειάς και τον διαμελισμό των ΗΠΑ, επικρατώντας στον Αμερικανικό Εμφύλιο, διατηρεί εκείνη την παροιμιώδη ψυχραιμία και νηφαλιότητα, που έχουν καταγράψει οι μελετητές της Ιστορίας.
Η ομιλία του Ντόναλντ Τραμπ μπροστά στο Μνημείο Λίνκολν, στη γιορτή… παρωδία για την επέτειο της 4ης Ιουλίου και της Διακήρυξης της Αμερικανικής Ανεξαρτησίας, προκαλεί αρκετές μέρες μετά αντιδράσεις και οργή. Ο 45ος Πρόεδρος των ΗΠΑ έχει “κοντύνει” την Αμερική. Σε τέτοιο σημείο που, ο πιθανός διάδοχός του το 2020, Τζο Μπάιντεν, να έχει μπροστά του… βουνό, για να διορθώσει τη διεθνή εικόνα των ΗΠΑ.
Το βέβαιο είναι ότι, δεν είναι αυτή η Αμερική την οποία έχει ανάγκη η ανθρωπότητα. Και ο Τραμπ δεν είναι… Λίνκολν.
