Γράφει ο Γιώργος Χαρβαλιάς
Πηγή: εφημερίδα “Δημοκρατία”
Η υπόθεση με το… extra large «καταναλωτικό» δάνειο του Πολάκη συνιστά πρόκληση και σκάνδαλο. Οπως σκάνδαλο συνιστά η προνομιακή ρύθμιση δανείων σε επαρχιακή εφημερίδα συμφερόντων της οικογένειας Μητσοτάκη και πρόκληση η… επιχορήγηση της επιχείρησης της Μαρέβας από αφανείς-εμφανείς χρηματοδότες.
Βεβαίως, στην περίπτωση του Πολάκη, η σκανδαλωδώς ευνοϊκή δανειοδότηση, που γίνεται σε περίοδο οικονομικής ασφυξίας από μια υπερχρεωμένη τράπεζα με βαρύ παρελθόν σε κομματικές «εξυπηρετήσεις», καταρρίπτει και το τελευταίο πρόσχημα περί δήθεν «ηθικού πλεονεκτήματος», ακεραιότητας και πολιτικής ευθιξίας. Στην περίπτωση της οικογένειας Μητσοτάκη, αντίθετα, οι πελατειακού τύπου εξυπηρετήσεις δεν συνιστούν κάποια έκπληξη και παραπέμπουν στο… business as usual.
Ο Πολάκης συνελήφθη κλέπτων οπώρας. Γι’ αυτό απάντησε με… άλλα λόγια να αγαπιόμαστε, κατηγορώντας την εφημερίδα που τον ξεμπρόστιασε ότι έχει…κι αυτή δανεισμό, καθώς και άλλες εκκρεμότητες με το Δημόσιο. Η άλλη πλευρά, του Κυριάκου, αντί για εξηγήσεις, προτιμά το ηρωικό μότο: «Χτυπήστε εμένα, αντί να χτυπάτε την ανυπεράσπιστη σύζυγο και την οικογένειά μου».
Καθείς στο είδος του. Ελάχιστα πειστικοί, όμως, και οι μεν και οι δε. Και προκλητικοί, δυστυχώς. Γιατί δεν έχουν καταλάβει ότι γενικότερα στην πολιτική, ειδικότερα όμως σε αυτή την περίοδο πρωτοφανούς εξαθλίωσης που βιώνουν εκατομμύρια ελληνικές οικογένειες, ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ οι πολιτικοί και οι οικογένειές τους να αντλούν προνόμια και να χρησιμοποιούν προσβάσεις παντελώς απρόσιτες στους υπόλοιπους ανώνυμους πολίτες.
Ο Πολάκης, λοιπόν, αυτό ακριβώς έκανε. Είχε ανάγκες (λέει) πρόσθετων εσόδων και βολεύτηκε με τα «κονέ» του κόμματος στην Αττικής. Αντί να τα βρει από ιδιώτες «χορηγούς», δανείστηκε στα γρήγορα από τον… Ελληνα φορολογούμενο «μια κατοστάρα» για να καλύψει τα τρέχοντα…
Μόνο που, σύντεκνε, δεν γίνεται έτσι… Να μιλάς για αξιοπρέπεια και ντομπροσύνη, αλλά να βολεύεσαι από μια τράπεζα-ζόμπι, επειδή σε λένε Πολάκη και είσαι υπουργός. Ποιος άλλος Ελληνας θα μπορούσε να έχει πάρει τέτοιο δάνειο, ακόμη και τις εποχές των παχέων «αγελάδων» που… τα τρώγαμε όλοι μαζί; «Ουδείς» είναι η απάντηση και χωρίς πολλή σκέψη.
Ομοίως, πόσοι Ελληνες, που σήμερα βλέπουν τις επιχειρήσεις τους να βουλιάζουν και τα λουκέτα να διαδέχονται το ένα το άλλο, μπορούν στην πρώτη δυσκολία να εξασφαλίσουν χρηματοδότηση από πρόθυμους χορηγούς; «Ελάχιστοι» είναι η απάντηση. Και, σε κάθε περίπτωση, τέτοιου είδους ευνοϊκές χρηματοδοτήσεις δεν γίνονται με επιχειρηματικά κριτήρια. Γίνονται λόγω υψηλών διασυνδέσεων, ενδεχομένως και με προσδοκία μελλοντικών… αντισταθμιστικών. Τα έχουν μπλέξει, λοιπόν, οι πολιτικοί αυτής της χώρας. Για όλους τους Ελληνες έχουν έρθει τα πάνω κάτω, αλλά για αυτούς δεν αλλάζει τίποτα. Μέχρι να πάνε σπίτια τους και να αρχίσουν να αναρωτιούνται «τι έκαναν λάθος»…
