Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Από τον Αλέξη Τσίπρα ο Π. Σκουρλέτης πήρε κατ’ απονομή πέντε αξιώματα και προτάθηκε για ένα ακόμη από τον ίδιο.
Κατά σειρά: πορτ παρόλ του κόμματος, τέσσερις φορές υπουργός -Εργασίας, δις Περιβάλλοντος και Εσωτερικών- και γραμματέας της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ. Α, και δυο φορές τον διόρισε βουλευτή Επικράτειας -τη μία ευλόγως.
Για να μην πούμε ότι απέτυχε -κι έχουμε πάλι φασαρίες- αν προσπαθήσουμε να βρούμε κάποιους που να λένε ότι κάπου πέτυχε θα δυσκολευτούμε.
Ωστόσο το χούι να βρίσκεται μονίμως απέναντι στον Τσίπρα δεν κόβεται. Έτσι αισθάνθηκε υποχρεωμένος να απαντήσει σε όσα είπε ο πρώην Πρωθυπουργός στο Φόρουμ των Δελφών.
Δικαίωμά του. Αλλά μεταξύ μας: γραμματέας κεντρικού οργάνου κόμματος που αντί να λειτουργεί συμπληρωματικά στον αρχηγό του κόμματος, του … «απαντάει», όταν δεν τον πετροβολάει, δεν έχει ξανατύχει.
Είναι αποκαλυπτικό σε ποια ακριβώς σημεία αντέδρασε με συνέντευξή του στην εφημερίδα «Εποχή», που προβλήθηκε ως «αποδόμηση του Τσίπρα». Δεν χρειάζεται να ρωτήσουμε τη γάτα στα κεραμίδια, ποιος το πλάσαρε έτσι.
Η πρώτη «αποδόμηση» έγινε στη δήλωση Τσίπρα ότι θα αναλάβει τις ευθύνες του ως ηγέτης του κόμματος. Ο Σκουρλέτης του βγήκε από αριστερά- τρομάρα του: «Προσωπικά, αλλά νομίζω πως και συνολικά, ο χώρος μας ποτέ δεν υιοθέτησε τα μοντέλα προσωποπαγών κομμάτων».
Προφανώς γι’ αυτό μονίμως έμπαινε δεν έμπαινε στη Βουλή, μέχρι να βρεθεί ηγέτης. Αλλά ο απερχόμενος γραμματέας δεν ξέρει τι σημαίνει να σε ψηφίζουν και δυσκολεύεται να καταλάβει δυο πράγματα:
Πρώτο: αν είναι ηγέτης ή όχι ο Τσίπρας δεν θα το αποφασίσει ούτε ο ίδιος, ούτε ο Τσίπρας: το αποφάσισαν τρεις συνεχόμενες φορές οι πολίτες.
Δεύτερο: αν δεν ήταν ο Τσίπρας,- για να αποφασίσουν έτσι οι πολίτες- ο ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν ακόμη στο 3%. Αν έτσι τον βλέπει στο μέλλον, προτιμώντας τα… συλλογικά κόμματα, είναι άλλο θέμα.
Μετά αρχίζουν κάτι σποντίτσες τρίτης διαλογής. Ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να «αυτοπροστατευτεί», για να «μην κινδυνεύσει να διολισθήσει σε ένα κόμμα όπως ήταν παλιά το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ».
Για σιγά, ρε μάστορα. Το ΠΑΣΟΚ δεν του γεμίζει το μάτι. Αλλά η ΝΔ που κολλάει στη σύγκριση; Παρακάτω βέβαια μιλάει για «θωράκιση». «Θωρακίζεται και έναντι των ισχυρών οικονομικών κέντρων και της διαπλοκής». Το πιάσαμε το υπονοούμενο…
Ως θεωρητικός – από τότε που πήγαινε με την κουρσάρα το ΠΑΠΕΙ- αναλύει πως όταν «οι ηγεσίες των πολιτικών κομμάτων δεν πατάνε γερά στα πόδια τους» -με κόμματα σαν αυτό που θέλει τον ΣΥΡΙΖΑ ο ίδιος- «εύκολα καθίστανται και όμηροι των ισχυρών οικονομικών κέντρων». Καρφάρα- εκ τους ασφαλούς και κάτω από τη μέση…
Δεν θα είναι καλύτερα να πει καθαρά αυτό που υπαινίσσεται για τον Τσίπρα και μην το γυρνοβολάει στην «πορεία του εγχώριου δικομματισμού»;
Το δεύτερο που τον έτσουξε ήταν η διαπίστωση -διακήρυξη κατ’ουσίαν- του Τσίπρα- ότι το κόμμα του «σήμερα καταλαμβάνει το χώρο από το κέντρο και προς τα αριστερά του πολιτικού φάσματος».
Άκυρο. Τον Σκουρλέτη δεν τον ρώτησε: «Δεν μπορεί σε καμία περίπτωση ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία να γίνει ο αποκλειστικός εκφραστής του χώρου από την Αριστερά μέχρι την Κεντροαριστερά. Αυτές οι αντιλήψεις εκφράζουν ηγεμονισμό και νομίζω ότι τελικά είναι ατελέσφορες»
Ο εναντιούμενος ‘ηγεμονισμός» -του Τσίπρα βεβαίως- βεβαίως- που έφερε τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση- ο Σκουρλέτης έχει το δικό του τρόπο να ξαναρθεί. Απολαύστε τον:
«Πέρα από τον χώρο του ΚΙΝΑΛ, υπάρχει και αυτός που αυτοπροσδιορίζεται στα αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ. Και πρέπει να απευθυνθούμε και σε αυτό το χώρο, ακόμα και στο ΚΚΕ…. Ο χώρος του ΜέΡΑ25 και ένας διάσπαρτος, ανένταχτος και πολλές φορές μη εκπροσωπούμενος κόσμος της Αριστεράς, πρέπει να είναι ένας χώρος που θα πρέπει να απευθυνόμαστε».
Μεγάλος. Τουλάχιστον οι «Τσακαλώτοι» και έτεροι Καππαδόκες το λένε καθαρά: δεν θέλουμε κυβέρνηση, βρε αδερφέ. Μας φτάνει να είμαστε «αριστερός πόλος» και να κάνουμε «μέτωπα».
Ούτε τις ψηφιακές διαδικασίες πολυγουστάρει ο Πάνος- δείγμα προσαρμογής του στην εποχή. Αν δεν τον φέρεις τον άλλον στη γιάφκα τι να τον κάνεις;
» Τίποτα δεν μπορεί να υποκαταστήσει τη δια ζώσης συμμετοχή, καθώς η πιο σημαντική συνέχεια ενός διαλόγου είναι η σύνθεση, η οποία για να συμβεί θέλει διαδικασίες». Ή δεν καταλαβαίνει ή αλλού το πάει. (Μάλλον το δεύτερο).
Μεταξύ μας: Αν ο Τσίπρας δεν ήταν αυτός που είναι απέναντι στα στελέχη του, την επόμενη του αποτελέσματος των αυτοδιοικητικών εκλογών -που εκ του ρόλου διαχειρίζεται πρωτίστως ο γραμματέας ενός κόμματος-, αλλά και όταν παλιότερα ο Σκουρλέτης πρόβαλε ότι… διαλέγει υπουργείο, θα σήκωνε το τηλέφωνο και θα έλεγε αυτό που συνήθιζε ο Ανδρέας Παπανδρέου: «Πάρε τα μολύβια σου και φύγε τώρα».
Η συμπεριφορά Σκουρλέτη απέναντι το κόμμα του και ειδικότερα στον πρόεδρό του, αναδύει κυνισμό, παλαιόθεν. Και όπως έλεγε ο στρατηγός Πάτον: « Πρόσεξε αυτό για το οποίο οι άνθρωποι είναι κυνικοί και θα ανακαλύψεις αυτό που τους λείπει».
