Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Τι είσαι στην πολιτική μετράει με το με ποιον συγκρίνεσαι. Π.χ. ο Γ. Παπανδρέου ως πρόσωπο είναι έτη φωτός μπροστά από τη Φώφη Γεννηματά: πολλαπλάσιο πολιτικό μέγεθος, με διεθνή κυκλοφορία, επαφές σε κόμματα και κυβερνήσεις, πλανητικές εμπειρίες, σπουδές και γλώσσες, πρώην αρχηγός κόμματος με 44%, πρώην πρωθυπουργός και άλλα που δεν έχει ή δεν μπορεί η κυρία.
Αν συγκριθεί με τα πεπραγμένα του, μικραίνει: για να κερδίσει εκλογές συντάχθηκε με τυχοδιώκτες, έδωσε ψευδείς υποσχέσεις γνωρίζοντας ότι δεν μπορεί να τηρήσει, δεν πήρε μέτρα για το έλλειμμα που παρέλαβε, οδήγησε την χώρα αυθαίρετα σε διεθνή οικονομικό έλεγχο, διέσπασε το κόμμα του πατέρα του που τον έκανε αρχηγό και πρωθυπουργό- αφού προηγουμένως το διέλυσε και το καταχρέωσε.
Ανάμεσα σ’ αυτές τις δυο συγκρίσεις προσπαθεί να ισορροπήσει από τότε που η ‘συμφωνία των γόνων’ με την Γεννηματά τον διόρισε βουλευτή,- δεδομένου ότι το διασπαστικό κομματίδιό του αποδοκιμάσθηκε. Καθώς δεν πολυασχολείται με την τρέχουσα πολιτική, τα κουτσοκαταφέρει.
Στο νομοσχέδιο Χρυσοχοΐδη για τις διαδηλώσεις ο Γιώργος είχε κρίση πολιτικής αξιοπρέπειας. Το καταδίκασε προτάσσοντας το δημοκρατικό του φρόνημα και δεν το ψήφισε. Αποδοκίμασε έτσι την Γεννηματά που ξέφυγε τελείως και έβαλε τους βουλευτές του κόμματός της να ψηφίσουν ένα αντιδημοκρατικό νομοσχέδιο του Μητσοτάκη -με τον παρανοϊκό ισχυρισμό ότι το κατέστησε… δικό της.
Οι μικρονοϊκοί του περιβάλλοντος της την έβαλαν να κάνει επίδειξη ισχύος και να συγκαλέσει τους βουλευτές του Κινάλ για να δικάσουν τον Παπανδρέου -που μισεί από παλιά για το όνομά του, όπως μισεί τον Βενιζέλο για την ευφυΐα του – και τον αξιοπρεπή Καστανίδη, που δεν την έκανε τη χάρη να υποταχθεί.
Ενώπιον του τον… κατήγγειλε ότι έβαλε πλάτη στον Μητσοτάκη και τον Τσίπρα τους οποίους η ίδια είχε… κατεδαφίσει:
‘‘Έριξαν νερό στο μύλο του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ, που είχα νωρίτερα κόψει με τις τοποθετήσεις μου και στους δύο’.
Ή ακούει φωνές, ή δεν κατάλαβε πόσο εκτέθηκε σ’ αυτό το νομοσχέδιο με όσα είπε και τον τρόπο που τα είπε.
Με ύφος αυστηρής δασκάλας είπε κατάμουτρα στον Παπανδρέου ότι αν το το ξανακάνει θα του βάλει πιπέρι στο στόμα και θα τον βγάλει από την ΚΟ. Σα να ήταν υπάλληλός της και θα τον απολύσει.
Με την ανοχή- αν όχι την παρότρυνση -της Φώφης απίστευτοι τύποι της Κ.Ο. του Κινάλ ζήτησαν με θράσος την αποπομπή του Παπανδρέου- ο ένας μάλιστα ως…ρεβάνς.
Μια κυρία έδειξε -ασυναίσθητα μαλλον-αίσθηση αυτογνωσίας λέγοντας ότι με τον Παπανδρέου ‘δεν μπορεί να είναι μέλη της ίδιας κοινοβουλευτικής ομάδας’
Ο επαγγελματίας καβαλάρης της Α’ Αθήνας Κ. Σκανδαλίδης τον ειρωνεύονταν μαγκίτικα και του έλεγε.’Πώς δέχεσαι εσύ να συντάσσεσαι με τον Ραγκούση; Είναι προσβολή και στον ίδιο τον πατέρα σου’.
Επικαλείται τον Ανδρέα Παπανδρέου και βάλλει κατά του ομολόγου του κάποτε στο ΠΑΣΟΚ κάποιος που πρωταγωνίστησε να πέσει το κόμμα του στα χέρια που δεν ήθελε και αργότερα να διαλυθεί για να χαθεί το ιστορικό ίχνος του. Ή που ψηφίζει αβασάνιστα στην ίδια κάλπη με τον Γεωργιάδη τον νόμο. Όνειδος κάποιου που από Νο2 του ΠΑΣΟΚ βρέθηκε υποχείριο του Μητσοτάκη. Τα ύστερα του κόσμου.
Βλέποντας κάποιος αυτό το σκηνικό -από την διαχρονική και αξιολογική σκοπιά- θα έλεγε ότι τα λαχανικά ξεσάλωσαν και την πέφτουν στον μανάβη- που λιβάνιζαν πριν από χρόνια.
Αυτό που θα περίμενε κανείς από τον Παπανδρέου – για το όνομα και μόνο ρε γαμώτο– θα έπαιρνε το μαστίγιο και θα έκανε το μαγαζί καλοκαιρινό.
Αλλά το χάπι θάρρους της προηγουμένης εξάντλησε την επιρροή του και ο πρώην Πρωθυπουργός υποτάχθηκε με δουλικότητα στην Γεννηματά και τους παρατρεχάμενους της που τον χλεύαζαν.
Σα να ήταν υφιστάμενος της Φώφης η αντίδραση του ήταν του τύπου «Συγνώμη κυρία, μου ξέφυγε γιατί τόχω μέσα μου- δεν φταίω’.
Ο άνθρωπος που δεν δίστασε να ανατινάξει το ΠΑΣΟΚ και τη χώρα- λέγοντας ότι ακολουθεί τις πεποιθήσεις του, φοβήθηκε μη του πουν ότι ανατινάζει το Κινάλ και λούφαξε ενοχικά ενώπιόν τους.
Για να τους γίνει αρεστός εναρμονίσθηκε με το τυφλό -και υποκινούμενο- πάθος της Γεννηματά κατά του Τσίπρα λέγοντας ότι «ο ‘ ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι προοδευτική δύναμη, είναι ένας αναχρονιστικός, παλαιοκομματικός παλαιοκομμουνιστικός οργανισμός’.
Θα είναι αποκρουστικό αν αληθεύει ότι έφτασε το σημείο να εκλιπαρεί εμμέσως να την τον διαγράψουν κάνοντας αυτοκριτική για τη διαγραφή Σημίτη από τον ίδιο, ώστε να μην χρησιμοποιηθεί ως προηγούμενο.
Η Γεννηματά αν ήθελε να διατυπώσει, ως αρχηγός της ΚΟ, την δυσαρέσκειά της για τη στάση Παπανδρέου, θα του μιλούσε κατ’ ιδίαν- όπως τότε που τα κανόνιζαν για να συμπράξουν.
Ήθελε όμως να τον εξευτελίσει ενώπιον των κατωτέρων του και τον έσυρε σε συνεδρίαση. Της επέτρεψε να το πετύχει και να το διατυμπανίσει εν συνεχεία. Ποιος θα τον εμπιστευτεί ως αρχηγό του μετά από αυτό;
Κακά τα ψέματα: Τελικά στην πολιτική ο καθένας έχει το τέλος που του αξίζει…
