Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Επιτέλους ένας φιλοκυβερνητικός σχολιαστής -αντί να καταναλώνει την παραγωγή δημοσκοπήσεων που προορίζονται για τους άλλους- λέει τα πράγματα με το όνομά τους.
Ο Μιχάλης Μητσός– ο ποιοτικότερος αρθρογράφος της εποχής- γράφει στην πιο εμβληματική εφημερίδα της ΝΔ, για όσα παρέθεσε, ευθέως και μασημένα, ο Πρωθυπουργός από τη Θεσσαλονίκη. Προσέξτε, λέξη προς λέξη:
«Στις καθαυτό ελληνοτουρκικές σχέσεις ο Κυριάκος Μητσοτάκης τολμά και ανοίγει δρόμους. Αρνείται ας πούμε την καραμέλα περί «ελληνικής υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο- που πιπιλάνε οι περισσότεροι Ελληνες πολιτικοί, περιλαμβανομένων του υπουργού Εξωτερικών και του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ- προτιμώντας να μιλάει για « μη οριοθετημένη περιοχή, όπου Ελλάδα και Τουρκία διεκδικούν δικαιώματα».
Αποφεύγει τους μαξιμαλισμούς περί πλήρους επήρειας του Καστελόριζου. Και αναγνωρίζει ότι εκτός από την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ υπάρχουν και άλλες, ελάσσονες διαφορές με τους Τούρκους».
Τα είπε όλα. Αν οι Συριζαίοι είχαν βγει από τον λήθαργο, στον οποίο τους βύθισε η εκλογική ήττα του 2019, θα είχαν πάρει αυτό το κείμενο και θα τον είχαν «στήσει στον τοίχο». Όχι τον Μητσό βεβαίως, που απλώς αποδίδει με εκπληκτική ακρίβεια την κυβερνητική πολιτική: τον σημερινό Πρωθυπουργό.
Δεν έχει εμφανιστεί σε άλλο μέσο ενημέρωσης τόσο πιστή απεικόνιση του υποχωρητικού κυνισμού που χαρακτηρίσει την πολιτική Μητσοτάκη στα ελληνοτουρκικά. Με διαφωνούντα τον αρμόδιο υπουργό Εξωτερικών της κυβέρνησης του, κατά την υποσημείωση του Μητσού, αλλά και την ερμηνεία των δημοσίων τοποθετήσεων του Νίκου Δένδια.
Το μόνο που δεν αποδίδει στον Μητσοτάκη ο αρθρογράφος είναι ότι αναγνωρίζει το… «δίκιο του Ερντογάν»-αν και εμμέσως αυτό προκύπτει από την αποκρυπτογράφηση των πρωθυπουργικών λόγων.
Αυτά δεν έχουν καμία σχέση με τις πάγιες ελληνικές θέσεις έναντι της Τουρκίας. Και από ό,τι ξέρουμε, ουδείς τον εξουσιοδότησε να τις αλλάξει. Ουδείς έχει λευκή επιταγή στα εθνικά θέματα.
Από καιρό το «Ανοιχτό Παράθυρο» έχει επισημάνει ότι η αλλαγή ρητορικής από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, κρύβει αλλαγή πολιτικής, στον πυρήνα της οποίας υπάρχει υποχωρητικότητα.
Εμφανής διάθεση αποδοχής πιέσεων ξένων, ώστε να αναθεωρήσει η Ελλάδα την πάγια πολιτική της στο Αιγαίο και να συζητήσει θέματα που άπτονται της κυριαρχίας της- αν δεν άρχισε ήδη στο παρασκήνιο.
Η πολιτική που χάραξαν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Ανδρέας Παπανδρέου, ως θεμελιωτές της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας και παραταξιάρχες, είναι για το ράφι, κατά την κυβέρνηση.
Ο Μητσοτάκης επαναφέρει αυτό που άρχισε ο Σημίτης: την παραδοχή ότι στο Αιγαίο υπάρχουν πολλές «διαφορές» με την Τουρκία και πρέπει να διευθετηθούν με «διάλογο» και… αμοιβαίες υποχωρήσεις.
Επειγόντως ο Αλέξης Τσίπρας, ως αρχηγός της μείζονος αντιπολίτευσης, πρέπει να σύρει τον Πρωθυπουργό στη Βουλή και να τον βάλει ενώπιον των ευθυνών του, ζητώντας καθαρές απαντήσεις σε όσα του αποδίδει ο εμβληματικός αρθρογράφος των ΝΕΩΝ.
Είναι «καραμέλα» του Δένδια και του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ– και γενικά των «Ελλήνων πολιτικών» η «ελληνική υφαλοκρηπίδα στο Αιγαίο»;. Πόσο μάλλον η «υφαλοκρηπίδα των νησιών», κατά την ακριβή διατύπωση της πάγιας ελληνικής πολιτικής;
Η -«καραμελωμένη»-ελληνική υφαλοκρηπίδα δεν είναι χώρος ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, αλλά «μη οριοθετημένη περιοχή», όπως διατυμπανίζει διεθνώς ο Έλληνας Πρωθυπουργός, παπαγαλίζοντας αντίστοιχη αμερικανική διατύπωση;
Σ’ αυτή την «περιοχή» δεν έχει η Ελλάδα πλήρη κυριαρχικά δικαιώματα, κατοχυρωμένα από συνθήκες και το διεθνές δίκαιο, αλλά πρόκειται για χώρο νόμιμης «διεκδίκησης δικαιωμάτων» από την Ελλάδα και την Τουρκία, με ίσες πιθανότητες να τα κατοχυρώσουν για λογαριασμό τους;
Είναι ελληνικός «μαξιμαλισμός» η «πλήρης επήρεια» του Καστελόριζου- και ενδεχομένως και άλλων ελληνικών νησιών;
Υπάρχουν και άλλες «διαφορές» με την Τουρκία; Ποιες είναι και ποιος κρίνει ότι είναι « ελάσσονες». Θα ήταν ευχής έργο π.χ. να μην υπονοείται το στρατιωτικό καθεστώς στα Δωδεκάνησα.
Εδώ δεν χωράνε μισόλογα. Ο Μητσός, καθ’ όλα έγκριτος και φιλοκυβερνητικός, είτε έχει φαντασιώσεις, είτε αποδίδει πιστά την πολιτική Μητσοτάκη. Αν ισχύει το πρώτο, δικαίωμά του να κάνει όποιες ερμηνείες θέλει.
Αν ισχύει το δεύτερο ισούται με αναβαθμισμένη προλείανση του εδάφους για αποφάσεις και επιλογές που δεν -θα-έκανε ποτέ Έλληνας πρωθυπουργός, ούτε καν αυτός που έδειχνε να έχει διάθεση.
Αν αυτά που αποδύονται στον Κυριάκο Μητσοτάκη – προφανώς ευλόγως- είναι «τόλμη και ανοίγει δρόμους», πρόκειται για δρόμους εθνικής αυτοκαταστροφής.
Προετοιμάζονται ανήκουστες εθνικές υποχωρήσεις που θα στερήσουν αναφαίρετα δικαιώματα από την Ελλάδα στο Αιγαίο– και αλλού αργότερα. Και εκ των πραγμάτων θα … δικαιώσουν τις τουρκικές επιδιώξεις δεκαετιών. Κι’ αυτό κάποιος πρέπει να σταματήσει.
Πρώτος ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας στον οποίο αποδίδεται, δικαίως, απροθυμία να ακολουθήσει το σύστημα Μάξιμου σε «νεωτερικές» απόψεις για το Αιγαίο. Δηλαδή εκεί που τα πράγματα είναι απολύτως σαφή και καθαρά με βάση την Συνθήκη τη Λοζάνης και το διεθνές Δίκαιο. Και θα είναι έγκλημα από την ελληνική πλευρά να παρακολουθήσει την Τουρκία σε ασκήσεις αναθεώρησης.
Είναι θέμα προσωπικής ευθύνης. Ο ίδιος είναι επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας και όχι η…Σουρανή και κάποιοι μετακλητοί υπάλληλοι.
Ως οιονεί Παραταξιάρχης ο πρώην Πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής φέρει πολιτική, προσωπική και εθνική ευθύνη . Οι αρχηγοί έρχονται και παρέρχονται στη ΝΔ. Οι πάγιες θέσεις της συντηρητικής παράταξης στα εθνικά θέματα είναι αδιαπραγμάτευτες.
Αυτές τις θέσεις διατύπωσε πριν από δέκα μήνες από τη Θεσσαλονίκη, όταν προέβλεπε ότι «θα χρειαστεί να πάρουμε δύσκολες αποφάσεις» – όχι φυσικά σαν αυτές που αποδίδονται διάδοχό του- και έλεγε με σαφήνεια- δίκην προειδοποίησης:
«Ή εμπειρία του παρελθόντος έχει δείξει ότι η Ελλάδα δεν πρέπει να συρθεί ούτε να παρασυρθεί από τις μεθοδεύσεις της Τουρκίας και δεν πρέπει να επιτρέψει τη δημιουργία τετελεσμένων σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της. Πρέπει να βρίσκεται σε διαρκή εγρήγορση και ετοιμότητα.
Θέλουμε μεν καλές σχέσεις με όλους τους γείτονες μας. Πιστεύουμε στο διάλογο. Με όλους θέλουμε να συνεργαστούμε. Αλλά δεν μας πτοούν απειλές και εκβιασμοί. Πιέσεις για να καθίσουμε και να τα βρούμε δεν γίνονται δεκτές. Χρέος δικό μας είναι να υπερασπιζόμαστε τα δίκαια και τα συμφέροντα της Ελλάδας. Στη Θράκη, στο Αιγαίο, στην Κύπρο μετριέται η αντοχή του Ελληνισμού».
Εθνική συστράτευση
Αλλά ο πρώτος που πρέπει να βγει μπροστά, να κηρύξει εθνική συστράτευση και να σταματήσει αυτό που φαίνεται να μεθοδεύεται από πολλές πλευρές, είναι ο προκάτοχος του σημερινού Πρωθυπουργού και εν δυνάμει διάδοχός του. Οι πρωθυπουργοί έρχονται και παρέρχονται, τα δικαιώματα της χώρας δεν αλλάζουν.
Ως φυσικός επικεφαλής στον δημοκρατικό χώρο, ο Αλέξης Τσίπρας οφείλει να συνεχίσει την παράδοση των δημοκρατικών ηγετών που δεν επέτρεψαν να αμφισβητηθεί ούτε γραμμή από όσα ορίζουν τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα.
Καθώς η δική του φωνή στη Βουλή είναι η πιο ισχυρή απέναντι την κυβέρνηση πρέπει να θέσει το ζήτημα όχι μόνο στον ελληνικό λαό, με προσκλητήριο εγρήγορσης, αλλά και στην εθνική αντιπροσωπεία και ο κάθε βουλευτής να αναλάβει τι ευθύνες του.
Πρωτίστως οι εκλεγμένοι πρώην πρωθυπουργοί που είναι μέλη της. Αλλά και η Φώφη Γεννηματά, αν έχει αίσθηση σε πιο κόμμα σταδιοδρόμησε ο πατέρας της, χάρη στο όνομα του οποίου «αρχηγεύει» σήμερα.
ΥΓ 1: Κατά την πάγια θέση του ο Μιχάλης, προσφέρει, με συγκινητική προθυμία, την υποστήριξη του στην ισχνή δημόσια παρουσία της – συμπαθούς πλην άπειρης- κυρίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου. Αλλά μάλλον του διαφεύγει πως όταν το κάνει σε αντιπαράθεση με τον προκάτοχό της, την φέρνει σε δύσκολη θέση και δικαιώνει τον Προκόπη Παυλόπουλο: όπως και αν το δει κανείς, με τη θητεία του ως αρχηγού του κράτους, άφησε ψηλά τον πήχη.
ΥΓ 2: Έχει ένα δίκιο ο Μητσός: «Βουλιάζει όποιος σηκώνει τις μεγάλες πέτρες»
