Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Η Φώφη Γεννηματά έπαθε Βενιζέλο: επικοινωνεί με το υπερπέραν. Για την ακρίβεια δεν της αρκεί να εκμεταλλεύεται το όνομα του επιφανούς πατέρα της. Διεκδικεί και τους πατεράδες άλλων.
Με αφορμή την 101η επέτειο γέννησης του Ανδρέα Παπανδρέου του έστειλε… προσωπικό γράμμα, σε ύφος σαν να ήταν κολλητοί. Τι του γράφει;
«Κάθε 5 Φλεβάρη οι Έλληνες μετράμε το αποτύπωμά σου, που μεγαλώνει όσο περνά ο καιρός.
Μας έμαθες να αγωνιζόμαστε. Να ελπίζουμε. Να μην τα παρατάμε. Να ανοίγουμε δρόμους δημοκρατίας, προκοπής και περηφάνιας για όλους τους Έλληνες. Να είμαστε πατριώτες και ανυποχώρητοι στα δίκαιά μας.
Οι νεότεροι δεν σε πρόλαβαν. Για τους πολλούς ταυτίστηκες με καλύτερες ημέρες. Για όλους όμως είσαι παρών, σε πολλά από αυτά που σήμερα θεωρούμε αυτονόητα και κεκτημένα.
Γι’ αυτό και σε τιμάμε καθημερινά. Οι ιδέες, το έργο και η σκέψη σου θα είναι πάντα η πηγή μέσα από την οποία θα αναβλύζει κάθε νέο ξεκίνημα της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης».
Δυο απορίες: Πώς ακριβώς έμαθε ο Παπανδρέου τη Φώφη να αγωνίζεται , αφού ως τα 36 της δεν είχε κανένα ρόλο και καμιά αγωνιστική παρουσία σε κανένα ρημαδο-όργανο όργανό του ΠΑΣΟΚ;
Η ΕΓΕ και ο «Όμιλος Γ. Γεννηματάς» δεν ήταν όργανα του ΠΑΣΟΚ. Στο Πολιτικό της Νομικής δεν έμπαινε καν στα ψηφοδέλτια της ΠΑΣΠ. Άλλωστε διορίσθηκε σε Τράπεζα προτού καν αποφοιτήσει. Αλλά ούτε και εκεί τη θυμάται κανείς να αγωνίζεται, ως συνδικαλίστρια έστω.
Τζάμπα το μάθημα του Ανδρέα. Εκτός αν η απόσπαση στο γραφείο του πατέρα της θεωρείται αγωνιστική πράξη.
Στην πολιτική πάντως μπήκε το 2000. Όχι και τόσο αγωνιστικά: την έβαλε ο Σημίτης στο ψηφοδέλτιο για να πάρει την έδρα του εκλιπόντος Γ. Γεννηματά στην Α’ Αθήνας. Λόγω ονόματος- άλλο προσόν δεν είχε επιδείξει. Στην Κ.Ε. του ΠΑΣΟΚ μπήκε μετά: μόλις το 2001.
Δεύτερη απορία: Πώς ακριβώς «τιμάει καθημερινά τις ιδέες και το έργο» του Παπανδρέου; Όταν διέλυσε- απαξιωτικά- το κόμμα που ίδρυσε και αποκαθήλωσε τα σύμβολα και την ιδρυτική του Διακήρυξη; Ή όταν άνοιξε παρτίδες με τη Δεξιά και ιδίως με το Μητσοτακέικο; Θα τρίζουν τα κόκαλα και του Ανδρέα και του πατέρα της.
Έφτασε χωρίς περίσκεψη, χωρίς αιδώ, να υπογράφει το… σημερινό γράμμα στον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ ως πρόεδρος του…Κινάλ. Άραγε τα βλέπει αυτά ο μακαρίτης;
Μήπως ήταν πράξη τιμής στον Ανδρέα, όταν διόρισε βουλευτή τον αποσυνάγωγο γιο του, που διέσπασε το κόμμα του πατέρα του – που τον έκανε αρχηγό και πρωθυπουργό; Έκανε κι αυτός δήλωσή για την επέτειο.
Σωστά λέει ότι οι «οι νεότεροι δεν πρόλαβαν» τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ. Αλλά υπάρχουν και οι παλαιότεροι και θυμούνται.
Δεν του φτάνει του η πολιτική καπηλεία από την οικογένεια του. Τρεις συζύγους είχε και οι τρεις έβγαλαν βιβλία και τον εξευτελίζουν.
Τα δυο από τα τέσσερα παιδιά του υπερέβησαν τον αυτονόητο οικογενειακό δεσμό και έγιναν επαγγελματίες επίγονοι.
Θα πήγαινε ποτέ στο ΔΝΤ τη χώρα ο Παπανδρέου; Ή θα μάζευε τους υβριστές του στο ΠΑΣΟΚ; Για να μην μιλήσουμε για τον… «τέταρτο γιο του».
Εν πάση περιπτώσει, τον καπηλεύονται οι δικοί του, αλλά και οι κληρονόμοι των ανταγωνιστικών οικογενειών; Αντιλαμβάνεται η κυρία τι θα πάθει αν της… απαντήσει ο Ανδρέας;
