Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Όλα του Μητσοτάκη δύσκολα. Και ας εργάζεται νυχθημερόν ο στρατός του πολιτικού μάρκετινγκ -επικοινωνιολόγοι, δημοσκόποι, δημοσιογράφοι και μιντιάρχες- για να σκηνοθετήσει ότι αυτήν την περίοδο ο Πρωθυπουργός απλώς απολαμβάνει τις δάφνες του από τον «πόλεμο του κορονοϊού».
Στην ειλημμένη κατά τις ενδείξεις- μια από τις οποίες είναι η διαρκής διάψευση- απόφαση για πρόωρες εκλογές μπήκαν δυο νέα εμπόδια:
-Ένα είναι οι εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά. Παρότι η κυβέρνηση προσπάθησε να αναδείξει ως χτύπημα νοκ άουτ, απέναντι στους τουρκικούς σχεδιασμούς, την ανακήρυξη ΑΟΖ Ελλάδας-Ιταλίας, η Τουρκία έχει αλλάξει ήδη επίπεδο δράσης.
Όπως είπε στο φόρουμ την Δελφών ο Βαγγέλης Βενιζέλος οι κινήσεις της Άγκυρας στην Ανατολική Μεσόγειο είναι πλέον «πολιτικού χαρακτήρα». Συνεπώς θα κλιμακωθούν με ό,τι σημαίνει η ένταση που θα προκύψει για την περιοχή και την ελληνική πολιτική σκηνή.
-Το δεύτερο εμπόδιο είναι ο ανασχηματισμός. Εκ των πραγμάτων οι αλλαγές στο κυβερνητικό σχήμα δεν μπορούν να καθυστερήσουν άλλο.
Υπάρχουν ήδη υπουργοί που έχουν προγραφεί από… την ιδια την κυβέρνηση: ο Βρούτσης, η Μενδώνη, ο Θεοχάρης, ο Καραμανλής. Αλλά και ο Πέτσας, ο Μηταράκης, ο Κικίλιας, η Κεραμέως, απέναντι στους οποίους ο Πρωθυπουργός συμπεριφέρεται σαν να τους κουβαλάει στην πλάτη του, βαρυγκωμών.
Στην πολιτική ηγεσία του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη βρίσκονται τρεις εξωκοινοβουλευτικοί. Άλλοι υπουργοί, όπως ο Παναγιωτόπουλος, ο Βορίδης, αλλά και ο Άδωνις. είναι σαν να βρίσκονται έξω από τα νερά τους.
Οι υπουργοί που πατάνε στα πόδια τους είναι μετρημένοι στα δάκτυλα του ενός χεριού: Χατζηδάκης, Σταϊκούρας, Θεοδωρικάκος, Πιερρακάκης, Γεραπετρίτης.
Οι περισσότεροι από τις δυο δεκάδες υφυπουργών -κυρίως οι εξωκοινοβουλευτικοί- έδειξαν ότι «δεν τόχουν». Ήδη οι θέσεις ορισμένων διακινούνται ως υπόσχεση στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ και ως δόλωμα ανάμεσα στους βουλευτές του Κινάλ.
Άρα ο ανασχηματισμός επείγει. Ωστόσο μια τόσο ευρεία κυβερνητική αναδόμηση δεν μπορεί να γίνει χωρίς κραδασμούς. Εκ των πραγμάτων θα είτε το πρώτο κρας- τεστ του Πρωθυπουργού -το προφίλ της εσωκομματικής παντοδυναμίας του οποίου έχει ήδη θολώσει.
Το διαπιστώνουν όσοι κυκλοφορούν στους διάδρομους της Βουλής και ακούνε τους γαλάζιους ψιθύρους. Στις συναναστροφές βουλευτών σε σπίτια και στις κομματικές συνάξεις η γκρίνια φουντώνει.
Ίσως περισσότερη σημασία έχει ότι άρχισαν πάλι οι μαζικές επισκέψεις βουλευτών στα γραφεία των δυο πρώην Πρωθυπουργών.
Ο Κ. Καραμανλής διαχειρίζεται πάντα τους συνομιλητές του με σωφροσύνη και παραταξιακή κουλτούρα.
Αλλά ο Αντ. Σαμαράς έχει πάρει εκ νέου φωτιά και τοποθετεί εγκαιροφλεγείς βόμβες γύρω από τον Μητσοτάκη.
Για την ακρίβεια -εκτός από τα θέματα εξωτερικής πολιτικής στα οποία ..επιτηρεί στενά τον Πρωθυπουργό- έχει χαράξει ήδη μια νέα κόκκινη γραμμή: να μην αγγίξει τους ανθρώπους του στη κυβέρνηση.
Τουλάχιστον τέσσερις υπουργοί, που θεωρούνται του «κλίματος Σαμαρά» και πάντως αυτός που τους ανέδειξε, θεωρούνται «ιερές αγελάδες». Ο αποκεφαλισμός του σημαίνει εξέγερση της ομάδας Σαμαρά στη Βουλή και στο κόμμα. Αλλά και οι Καραμανλικοί περιμένουν στη γωνία.
Αυτά τα δυο εμπόδια εξουδετερώνουν τα πλεονεκτήματα που θεωρεί ότι αποκόμισε ο Πρωθυπουργός την τελευταία περίοδο: τα επικοινωνιακά οφέλη και η διαχείριση των αναμενόμενων κοινοτικών πόρων.
Η γιγάντωση Τσίπρα
Πίσω από αυτά, αρχίζει πλέον να προβάλλει το φάντασμα που ακριβώς προσπαθεί να ξορκίσει ο Μητσοτάκης με το σχέδιο για πρόωρες εκλογές: η ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ και η επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα εκ νέου σε τροχιά εξουσίας.
Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι έτοιμος να κάνει το μεγάλο άλμα στην στρατολόγηση ολόκληρης της Δημοκρατικής Παράταξης κατά τη Δεξιάς μέσα νέο ρωμαλέο πολιτικό φορέα-όπως θα εξελιχθεί ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ταυτόχρονα αρχίζει να κλείνει πληγές που είχαν ανοίξει σε βάρος της την εποχή που κυβερνούσε, όπως ήταν η δυσφορία της μεσαίας τάξης, με τις επιμέρους ομάδες της οποίας βρίσκεται σε ανοιχτή γραμμή.
Απέναντι σ’ αυτή την «αντι-γιγάντωση» Τσίπρα στη δική του «γιγάντωση» ο Πρωθυπουργός δείχνει αμήχανος και τα επικοινωνιακά εργαλεία με τα οποία κινείται συνήθως δεν φαίνονται αποτελεσματικά.
Ευρισκόμενος σε αδυναμία να ισχυριστεί ότι παρέλαβε καμένη γη, χωρίς απάντηση στην διαπίστωση ότι η ύφεση είχε αρχίσει πριν την υγειονομική κρίση – αλλά και με την αγωνία για την ύφεση που έρχεται- προέβαλε παιδαριώδη επιχειρήματα απέναντι στον Τσίπρα στη Βουλή την Παρασκευή.
Π.χ. έλεγε ότι αν τα πήγαινε καλά η κυβέρνηση Τσίπρα δεν θα είχε χάσει τις εκλογές κι ότι αν τα πάει άσχημα η σημερινή κυβέρνηση η ΝΔ δεν θα ήταν τόσο μπροστά στις δημοσκοπήσεις.
Δίκην τερατολογίας έλεγε ότι η ελληνική οικονομία απογειώνονταν στις αρχές του έτους, ότι «η ύφεση είναι ανάπτυξη» και ότι στην Ευρώπη οι μέσοι όροι δείχνουν ότι ο ίδιος είναι καλύτερος διαχειριστής από τους άλλους. Η ότι …εκπροσωπεί τη γερμανική Σοσιαλδημοκρατία στην Ελλάδα.
Άλλα αντ’ αλλων. Σα να κλέβει εκκλησία ο Τσίπρας τον έκανε τ’ αλατιού.
Ανήσυχοι οι επιτελείς του Πρωθυπουργού στο Μέγαρο Μαξίμου διαπιστώνουν τον κίνδυνο: αρχίζει να αναδεικνύεται πάλι η υπεροχή του Τσίπρα απέναντί του στη Βουλή και στον δημόσιο χώρο- και είναι νωρίς για να κρύβουν τον Μητσοτάκη, όπως είχαν κάνει προεκλογικά.
Άντε να κάνει εκλογές και ανασχηματισμό σ’ αυτές τις συνθήκες.
