Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
«Σεξισμός : διάκριση με βάση το φύλο, όρος που χρησιμοποιήθηκε κυρίως από το φεμινιστικό κίνημα για να δηλώσει την εξουσιαστική τάση των ανδρών πάνω στις γυναίκες και τις διακρίσεις σε βάρος των γυναικών, ως απόρροια της ανδροκρατικής νοοτροπίας».Λεξικό της κοινής νεοελληνικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
«Σεξισμός: Η συμπεριφορά που βασίζεται στην πεποίθηση, ότι ένα από τα δύο φύλα είναι κατώτερο από το άλλο· (ειδικότ.) η υποτιμητική μεταχείριση γυναικών από άνδρες». Λεξικό Μπαμπινιώτη
«Σεξισμός: αντίληψη, νοοτροπία διακρίσεων εις βάρος κάποιου, με βάση το φύλο του || (ειδ.) νοοτροπία, αντίληψη, συμπεριφορά που επιβάλλει διακρίσεις εις βάρος του γυναικείου φύλου || συμπεριφορά, συνθήκες ή πρακτικές που καλλιεργούν στερεότυπα κοινωνικών ρόλων, με βάση το φύλο». Λεξικό, Τεγόπουλος-Φυτράκης
«Σεξισμός : «μια εκδήλωση των ιστορικά άνισων σχέσεων δύναμης» ανάμεσα σε γυναίκες και άνδρες, «που οδηγεί στη διάκριση και εμποδίζει την πλήρη χειραφέτηση των γυναικών στην κοινωνία > Συμβούλιο της Ευρώπης.
Ας μου επιτραπεί το πρώτο πρόσωπο. Καμιά 25 χρόνια που δούλευα στην ίδια εφημερίδα με τον Γιάννη Πρετεντέρη δεν θυμάμαι να συμφωνήσαμε ποτέ και σε τίποτε. Πλην του Παναθηναϊκού ενδεχομένως.
Ούτε συμπέσαμε ποτέ σε προτιμήσεις κομμάτων, πολιτικών προσώπων, ιδεολογιών, πολιτικών επιλογών, ακόμη και σε θεμάτα αισθητικής, ή κοινωνικών αναφορών .
Συνεπώς είμαι ο τελευταίος που αισθάνεται ότι πρέπει να τον υπερασπιστεί, ως ευρισκόμενος στην ίδια όχθη.
Δεν μπορώ όμως να μην απορήσω με τη φασαρία που ξεκίνησε η Φώφη Γεννηματά και συνεχίζουν εφημερίδες, ιστοσελίδες και δημοσιογράφοι για τον «σεξισμό του Πρετεντέρη».
Δεν έχω κάνει ποτέ παρέα μαζί του και δεν γνωρίζω τις απόψεις ,τη συμπεριφορά και τη φρασεολογία του ανθρώπου για το άλλο φύλο.
Υποθέτω όμως ότι -πέρα από τις απόλυτες πολιτικές θέσεις του, που με βρίσκουν αντίθετο- η οικογενειακή αγωγή και η προσωπική κουλτούρα του δεν τον τοποθετούν στον κύκλο των «σεξιστών».
Όρκο δεν παίρνω, αλλά έτσι νομίζω. Πιο ψαγμένος, πιο μορφωμένος , πιο κυκλοφορημένος και πιο καλλιεργημένος απο τη Φώφη μου φαίνεται.
Γι’ αυτό απορώ με τον θόρυβο που δημιουργήθηκε. Ποιο ήταν το σχόλιο του Πρετεντέρη- σε προφορικό λόγο, εν θερμώ και από ραδιοφώνου- που έπρεπε να καταδικαστεί από τόσους πολλούς με τόση σφοδρότητα;
Η πρόεδρος του Κινάλ και δυο άλλοι από το ίδιο κόμμα δεν πήγαν να ψηφίσουν αυτοπροσώπως κατά του κατηγορητηρίου για τον Παπαγγελόπουλο- όπως υποθέτω επιθυμούσε ο ίδιος ο σχολιαστής. Οπως είπε ,δεν γνωρίζει τους λόγους . Αλλά «μπορεί να έλειπαν και ταξίδι». Προσθέτοντας: «Η Φώφη μπορεί να είχε και κομμωτήριο». Αυτό μόνο.
Πού ακριβώς είναι το σεξιστικό; Και από ποιο σημείο και πέρα αρχίζει το σεξιστικό, με τις αναφορές σε κομμωτήριο; Αν στη Βουλή, κάποιος πει σε μια γυναίκα ότι «πρώτα πέρασε από το κομμωτήριο» θα είναι επίσης «σεξιστικό»;
Ακόμη και αν υπάρχει πρόθεση υποτίμησης- που συχνά υπάρχει στον ελιτίστικο λόγο του συγκεκριμένου αρθρογράφου- γιατί είναι «σεξισμός»; Αν έλεγε < η Φώφη μπορεί να πήγε για ψώνια> κι αυτό σεξιστικό θα ήταν;
Αν το έλεγε για έναν άνδρα ; Αν έλεγε ότι ο Παπανδρέου – ο άλλος απών- <μπορεί να είχε γυμναστήριο> θα έπρεπε να το πάρει ως μείωση;
Γιατί η Γεννηματά αντέδρασε καθ’ υπερβολή- σχεδόν μεγαλομανιακά- είναι φανερό. Λίγο αν το κοσκινίσει κανείς θα καταλήξει ότι αντέδρασε και κουτοπόνηρα: πιασάρικο θέμα είναι, μια χαρά τη βολεύει μια σεξιστική συνωμοσία για να πληγεί ως πρόσωπο και πολιτικός.
Αλλά επειδή αυτό παρά ήταν εγωιστικό έβαλε μέσα και το κόμμα της, ως θύμα γιατί» ενοχλεί». Το Κινάλ ως γνωστόν τώρα τελευταία «αντρειεύει και θεριεύει και καμακώνει το θεριό με το καμάκι του ήλιου». Όχι του ΠΑΣΟΚ -αυτόν τον κατάργησε η ίδια.
Η καταγγελία Γεννηματά για «στοχοποίηση > από μια ατάκα, που μπορούσε να είναι και αστεϊσμός- αλλά ήταν όντως καρφί- είχε ακόμη και στοιχεία κοντά στο παραλήρημα. < Στην πολιτική ζωή πρέπει όλοι να αποδεχθούν επιτέλους ότι μπορεί να υπάρξει γυναίκα πρόεδρος, η οποία μάλιστα έχει εκλεγεί απολύτως δημοκρατικά από τη βάση του κόμματος της».
Αλλα αντ άλλων. Βρήκαμε εχθρό, ας βάλουμε τις φωνές ότι μας σκοτώνει, μπας και μας συμπαθήσει κανένας.
Όποιος δεν θέλει να παίζει με τις λέξεις, αντιλαμβάνεται ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση η αναφορά έγινε στην πολιτικό, όχι στο συγκεκριμένο άτομο. Ως νύξη πολιτικής συμπεριφοράς . Η Φώφη επικρίθηκε – κακοπροαίρετα έστω- ως δημόσιο πρόσωπο, όχι ως γυναίκα. Και μπορούσε απλώς να δώσει εξηγήσεις για την απουσία της ,αν το έκρινε σκόπιμο
Με κανένα τρόπο δεν είχε σεξιστική αντιμετώπιση, ώστε να βγει στα κεραμίδια με υπερβολές και πολιτική αυτοθυματοποίηση . Να ζητάει τοποθετήσεις κομμάτων και παρέμβαση της ΕΣΗΕΑ. Δεν θυμάται κανείς να το είχε ζητήσει για τον Ψαριανό- τότε με το «γκομενάκι», την Αχτσιόγλου.
Είναι σχεδόν γελοίο και πάντως προσχηματικό οτι η, υπαινικτική έστω, διατυπωση <μπορεί να είχε και κομμωτήριο» του Πρετεντέρη, προκάλεσε εκ μέρους της αντιδράσεις του τύπου < υπάρχουν δημοσιογράφοι που δίνουν την εντύπωση ότι εκτελούν κάποιο συμβόλαιο εις βάρος μου και του Κινήματος Αλλαγής>.
Δημοσιογράφοι που κάνουν τέτοιες δουλειές υπάρχουν. Αλλά εν προκειμένω δεν κολλάει. Πολιτική κριτική απο τη σκοπιά του σχολιαστή ασφαλώς ηταν. Αδικη , αφού όντως ηταν στο εξωτερικό την ημέρα της ψηφοφορίας. Αν και τα περι < 14 ημερών καραντίνας θέλουν διευκρίνιση. Καραντίνα που;
Αλλα για την κριτική αυτή καθ εαυτή και το ύφος της, όποιος θέλει τη δέχεται. Οποιος βρίσκει οτι είναι μονομερής, εμπαθής, ή διατεταγμένη, αλλάζει συχνότητα. ΄Ο σεξισμός που βρίσκεται;
Η Γεννηματά μπορεί να έχει άλλους λόγους- που δεν ξερουμε- να βρίσκει τη συγκεκριμένη αναφορά στο πρόσωπο της ως< απολύτως αντιδεοντολογικά τα σχόλια > που <ξεπέρασαν κάθε όριο ευπρέπειας και δεοντολογίας και ήταν σχόλια απολύτως φτηνά και σεξιστικά>. Σαν απο την Πόλη έρχομαι και στην κορφή Κανέλα, ακούγεται.
Για πολιτικό μπορεί να το καταλάβει κανείς. Αλλά οι δημοσιογράφοι που σπεύδουν να κατακεραυνώσουν τον «σεξιστή» της συγκεκριμένης φράσης, καταλαβαίνουν τι κάνουν;
Όπως το θέτουν ορισμένοι μάλιστα ,είναι σαν να θέτουν ζήτημα αυτολογοκρισίας. Συνυπογράφουν την διάθεση των πολιτικών να αφαιρέσουν κάθε αιχμή απο τον δημοσιογραφικό λόγο, ή να θέτουν όρους γραφής και έκφρασης-πέρα απο οτι εμπίπτει στον ποινικό νόμο και τα ορια Δεοντολογίας που θέτουν να συλλογικά δημοσιογραφικά όργανα.
Ως εκπρόσωπος της Γεννηματά ο Βασ. Κεγκέρογλου αξίωνε την επομένη από τον Πρετεντέρη αφ ενός να <ζητήσει συγγνώμη> – αίτημα συγγνώμης σε προσωπικό θέμα , δι αντιπροσώπου- και επίσης να μην λεει < Κιναλ>, αλλά < Κίνημα Αλλαγής>. Δώσε θάρρος στο πολιτικό…
Είπε στον δημοσιογράφο το εξής κουφό: < Η απαξίωση που κάνετε στην Πρόεδρο είναι και απαξίωση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας>. Τόσο σοβαρά είναι τα πράγματα. Επειγόντως να τοποθετηθει ο Σκανδαλίδης που ειναι ο πιο παλιος εκεί μέσα.
Ο βουλευτής το <μικρού αλλά με ιστορικό βάρος> κόμματος καταλόγισε στον Πρετεντέρη οτι < έτσι βοηθάει τον ΣΥΡΙΖΑ> -σαν να μην έχει δικαίωμα κάποιος να <βοηθάει> ΄όποιον του γουστάρει.
Δεν έχει. Διότι < ο κόσμος τα παίρνει διαφορετικά, λέει ότι ο Πρετεντέρης που ήταν υποστηρικτής της δημοκρατικής παράταξης – ε ρε και να τα άκουγε αυτά ο Ανδρέας Παπανδρέου- τώρα μιλάει για κομμωτήρια >.
Ητοι: μαζί είμαστε , δεν επιτρέπονται τέτοια πράγματα. Αλλά τότε που κολλάνε τα <συμβόλαια>και οι <παπαγάλοι με ονοματεπώνυμο> της Φώφης;
Εκει φτάνουν τα πράγματα ‘οταν τον τρόπο άσκησης της δημοσιογραφίας τον αναλαμβάνουν οι πολιτικοί . Και μη χειρότερα.
Οι δημοσιογράφοι, όχι μόνο δεν νοείται να καταφεύγουν σε σεξιστικές διατυπώσεις, αλλά όπου υπάρχουν οφείλουν από τον Κώδικα Δεοντολογίας τους να τις καταδικάζουν.
Αλλά έλεος. Θα οδηγηθούμε σε δημοσιογραφική γραφή αποστειρωμένη; Θα βάλουμε τον κριτικό λόγο σε φόρμες δήθεν καθωπρεπισμου; Για να μην ξεφύγει καμία κουβέντα που μπορεί να κακο- ερμηνευτεί;
Οπως ολοι έτσι και οι δημοσιογράφοι κρίνονται για τη δημόσια παρουσία τους. Αλλά αυτή δεν ορίζεται απο τις ανάγκες και αντιλήψεις των πολιτικών.Αφορά τον δημοσιογράφο και τον αναγνώστη η τον ακροατη του.
Σε κανέναν από τους ορισμούς που αναφέρονται στην αρχή, δεν εμπίπτει το επεισόδιο Γεννηματά – Πρετεντέρη.
Μπορεί να εμπίπτει σε άλλες καταστάσεις παρασκηνίου, σε διαπροσωπικές σχέσεις που διαταράχθηκαν, ή και σε τίποτε.
Πάντως δεν ήταν επεισόδιο <σεξισμού> και άλλα διηγήματα. Αν παίζει και άλλο που ξέρει η Γεννηματά, οφείλει να το πει.
Αν ήταν <εκτέλεση συμβολαίου> – ποιος θέλει να <εκτελέσει > τη Φώφη;-θα είχε άλλο περιεχόμενο. Άλλωστε ο δημοσιογράφος είπε ότι «ήταν φίλοι» και πάντως δεν ήθελε να τη θίξει-και απολογήθηκε.
< Είμαι ο τελευταίος άνθρωπος στην Ελλάδα ο οποίος θα μπορέσει να του προσάψει κάποιος ότι έχω την παραμικρή εχθρική στάση απέναντι στο ΚΙΝΑΛ και την Πρόεδρο>
. Ετσι εκτελούνται τα <συμβόλαια>;. Αύριο μπορεί να τους δούμε μαζί, να τρώνε και να πίνουν και την Άρτα – λόγω Τσίπρα- να φοβερίζουν.
Η δημοσιογραφία και κυρίως η σχολιογραφία, ασκείται με εργαλείο τον ελεύθερο -ενίοτε επιθετικό, ακόμη και περιπαικτικό- λόγο . Χωρίς καλούπια και προσχήματα έξωθεν διαμορφωμένα.
Δεν πρέπει να μπαίνει στα μέτρα και σταθμά που θέλει κάθε φορά ο ένας και ο άλλος πολιτικός. Όπως δεν μπαίνει και η γελοιογραφία Αλλιώς οι δημοσιογράφοι βγάζουν μόνοι τους τα μάτια τους. Δέχονται ορισμούς έκφρασης που βολεύουν τους πολιτικούς και φτάνουν σε αυτοπεριορισμούς στην κριτική, στην αξιολόγηση , ακόμη και στο χιούμορ .
Ετσι ομως η δημοσιογραφία οδηγείται σιδηροδέσμια σ’ αυτούς που την θέλουν ελεγχόμενη – για να τους <σέβεται>. Παύει να είναι προϊόν του ελεύθερου λόγου και δραστηριότητα δημοσίου ελέγχου..
