Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Αυτή την περίοδο ζούμε τον εξευτελισμό της πολιτικής . Η κυβέρνηση έχει οχυρωθεί πίσω από την ασυλία που της προσφέρουν μιντιάρχες , ή εξαγοράζει η ίδια με δημόσιο χρήμα και επιδίδεται σε κάθε είδους ασυδοσία.
Κομματισμός, φαυλότητα, σκάνδαλα, εθνικές υποχωρήσεις, μπίζνες ανομίας, οικονομική καταστροφή για τους πολλούς και προνόμια για τους λιγους, προστασία υπόπτων για παρανομίες , περιορισμός λαικών ελευθεριών, αυταρχισμός, εκμαυλισμός πολιτικών από άλλους χώρους, άσκηση πολιτικής με υλικά υπονόμων, οι παρακρατικοί θύτες παριστάνουν τα θύματα του παρακράτους. .
Ταυτόχρονα η κοινωνία οδηγείται σε λοβοτομή από στρατολογημένα ΜΜΕ και επικοινωνιακά εργαλεία, με τα οποία συσκοτίζεται η αλήθεια, το ψέμα μετατρέπεται σε πολιτική ΄ύλη και η χώρα παραδίδεται θεσμικά ανυπεράσπιστη στην σκηνοθετημένη δημόσια παρουσία του Πρωθυπουργού -που δεν κρύβει τη βουλιμία της προσωπικής κυριαρχίας του. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν θέλει να κυβερνήσει, θέλει να κυριαρχήσει.
Απέναντι σ αυτό το φαινόμενο ο ΣΥΡΙΖΑ, ως η αξιωματική αντιπολίτευση έπρεπε να βρίσκεται σε προνομιακή θέση. Αλλά πέφτει από τη μια παγίδα στην άλλη και κάνει το ένα λάθος μετά το άλλο .
Ετσι δεν διευκολύνει μόνο τη ΝΔ και το Κιναλ ως παρακολούθημά της . Επιτρέπει να δράσουν εναντίον του Τσίπρα και τα «μαύρα» μέτωπα- που επιδιώκουν την πολιτική του εξόντωση.
Το πρώτο «μαύρο» μέτωπο συγκροτούν οικονομικοί παράγοντες, μιντιάρχες και ποικίλα τυχοδιωκτικά στοιχεία με συμφέροντα που θίγονται από την πολιτική που εκπροσωπεί ο Τσίπρας και άσκησε όταν κυβερνούσε- όπως θα ασκήσει και αν επιστρέψει στη διακυβέρνηση. Αυτά τα συμφέροντα εξυπηρετούνται από την πολιτική που εκπροσωπεί η ΝΔ. Και «είναι πολλά τα λεφτά Άρη».
Δεύτερο μέτωπο συγκροτούν όσοι θίγονται από την επιχείρηση διαλεύκανσης του σκανδάλου Νοβάρτις. Πέραν των πολιτικών -και των κομμάτων- των οποίων η διαχείριση συνδέθηκε με τη δικαστική έρευνα, υπάρχει και ο ευρύς κύκλος «επαγγελματιών της υγείας» -όπως θα ονόμαζαν οι Αμερικανοί τους περίπου 4000 γιατρούς που φέρονται αναμεμειγμένοι στις παράνομες συνταγογραφήσεις.
Υπαρχει και τρίτο μέτωπο : το εσωκομματικό. Έχει ιδεολογικά χαρακτηριστικά, εκφράζει προσωπικές επιδιώξεις και διαμορφώνεται από έναν κύκλο εσωκομματικών παραγόντων που συνασπίζονται απέναντι στην κυριαρχία Τσίπρα και κάνουν πάρτι κάθε φορά που αυτή η κυριαρχία απειλείται. Με ιδιαίτερο μένος μετέχουν και παλαιά κομματικά στελέχη- και οι… συγγενείς τους- που απομακρύνθηκαν το καλοκαίρι του 2015.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η Φώφη Γεννηματά ως φυσικοί πολιτικοί αντίπαλοι του Αλέξη Τσίπρα, πέρα από την εύλογη αναμέτρηση μαζί του, αξιοποιούν τη δράση των «μαύρων» μετώπων, συμπράττουν μαζί τους και τα εντάσσουν στη στρατηγική τους για αρνητική φόρτιση της πολιτικής υπόστασης του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ -ΠΣ.
Οι «κακόφημοι»
Στην πράξη έχει αποδειχθεί ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι «πολύ σκληρός για να πεθάνει», ως πολιτικός. Τουλάχιστον όσο έχει μαζί του όσους πιστεύουν στη σύγχρονη Αριστερά και τη Δημοκρατική Παράταξη, ως δυνάμεις πιο χρήσιμες για τη χώρα από τη Δεξιά.
Αλλά η υποστήριξη των δημοκρατικών πολιτών δεν είναι δεδομένη. Δεν ήταν ούτε για τους μετά Α. Παπανδρέου και Σημίτη, επικεφαλής του ΠΑΣΟΚ.
Απόδειξη ότι παρά τα υψηλά ποσοστά που πήρε ο Τσίπρας στις εκλογές από το 2015 , ελάχιστοι έσπευσαν να εγγραφούν ως μέλη στο κόμμα του. Δεν έχει ανταγωνιστή στον δημοκρατικό χώρο, αλλά ανά πάσα στιγμή κρίνεται.
Αυτή την περίοδο μια αλυσίδα εξελίξεων – πραγματικών και κατασκευασμένων- απειλεί να φέρει ρήγματα στην προσωπική εικόνα του Τσίπρα στην κοινωνία. Ειδικότερα στον πολιτικό χώρο του οποίου έχει αναγορευθεί φυσικός επικεφαλής με δυο εκλογικές νίκες και ισχυρή εκλογική επιρροή όταν ηττήθηκε.
Ορισμένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ βαρύνονται με πολιτικά λάθη και προσωπικές συμπεριφορές που δεν γίνονται αποδεκτές από την κοινωνία. Η δημόσια παρουσία τους αποβαίνει σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ, αφού είναι εύκολο να τις αξιοποιήσει επικοινωνιακά η ΝΔ -και το κάνει. Ως επικεφαλής ο Τσίπρας αρκεί να τους μετακινήσει στα πίσω καθίσματα, για να μην προκαλούν. Τόσο απλό.
Υπάρχουν όμως και πρόσωπα που σχετίζονται με υποθέσεις για τις οποίες εγείρονται ζητήματα ηθικής τάξης από τους αντιπάλους του Τσίπρα και η κοινή γνώμη αισθάνεται -δικαίως ή όχι-ότι «κάτι δεν πάει καλά».
Στην κατηγορία των «κακόφημων» της διακυβέρνησης Τσίπρα, εντάσσονται μόλις, πέντε περιπτώσεις- και μεταξύ τους ο Π. Καμμένος. Πρόκειται για «μαύρα πρόβατα» του χώρου.
Η δράση τους δεν έχει ποινικά φορτία -ακόμη και στις δυο περιπτώσεις που οι αντίπαλοί του ΣΥΡΙΖΑ επιχειρούν να τα δημιουργήσουν. Αλλά εχει στοιχεία τα οποία η, κυρίαρχη στο μιντιακό χώρο, κυβερνητική παράταξη και οι εταίροι της αξιοποιούν για να δημιουργούν τοξικές εντυπώσεις.
Αλλα όσο η ΝΔ του συστήματος Μητσοτάκη επιστρέφει στις χειρότερες παραδόσεις της Δεξιάς, τοσο ο ΣΥΡΙΖΑ καταφεύγει στις πιο λανθασμένες αντιδράσεις και ουσιαστικά παίζει το παιχνίδι των αντιπάλων του .Με όρους ποδοσφαίρου : ο Τσίπρας κλείνεται στη μικρή περιοχή του, αντί να αλλάξει σέντερ μπακ και να βγει στην επίθεση.
Ευτυχώς για τον πρώην Πρωθυπουργό, τα ενδογενή ρήγματα είναι ελάχιστα- για κόμμα που κυβέρνησε πέντε χρόνια. Αλλά είναι «δικοί» του και αυτό επιβάλει ακόμη περισσότερο αποστάσεις από την πλευρά του. Κρύβονται πίσω του , οταν δεν βγαίνουν οι ίδιοι στην επίθεση εναντίον όσων επιχειρούν να τους πλήξουν.
Προφανώς τα πραγματικά περιστατικά αλλοιώνονται ή διογκώνοντα από την προπαγάνδα της ΝΔ. Αλλά, επειδή μιλάμε για πολιτική, εξ αντικειμένου αυτό έχει το αποτέλεσμα που επιδιώκουν η κυβέρνηση και οι εταιροι της: : εμποδίζει τον Τσίπρα να αναδείξει την πολιτική του -της μετεξέλιξης του κόμματός του συμπεριλαμβανομένης -και να βρει ακροατήριο στις καταγγελίες για τη χειρότερη μορφή διακυβέρνησης από τη Μεταπολίτευση.
«Τι κάνει ο Τσίπρας;»
Απέναντι σ αυτό το φαινόμενοι και οι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ -ΠΣ διατυπώνουν το ερώτημα: «Τι κάνει ο Τσίπρας για όσους εμπλέκονται σε αμφιλεγόμενες υποθέσεις, μέχρι να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα;»
Ατυχώς με την τελευταία ομιλία του στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του, πήγε πίσω από τις προγενέστερες θέσεις του για πρόσωπα και σε φαινόμενα του χώρου του, καταγγέλλοντας «δολοφονίες χαρακτήρων» από την προπαγάνδα των αντιπάλων του.
Ισχύει. Αλλά το ερώτημα δεν είναι τι κάνουν οι άλλοι- αλλά ποιος τους διευκολύνει .Αν ο Τσιπρας το χειριστεί σωστά θα τους γυρίζει μπούμερανγκ.
Με την ομιλία του στους βουλευτές του έχασε την ευκαιρία να μετατρέψει το μειονέκτημα των «μαύρων» προβάτων, σε πλεονέκτημα- με την απομόνωσή τους.
Αυτό τον αποδυναμώνει . Οι επιθέσεις από τα «μαύρα» μέτωπα εναντίον του θα εστιασθούν τώρα στο πρόσωπό του και η κοινωνία θα πάρει αποστάσεις απέναντί του. Οι εσωκομματικοί αντιπαλοί του ήδη ξεσαλώνουν, ενώ η πλειψηφια που είναι μαζί του σιωπά.
Το ζητούμενο δεν είναι να δικάσει στελέχη και συνεργάτες του. Κάθε άλλο. Κανένας ηγέτης δεν λειτουργεί καθ’ υπόδειξη των αντιπάλων του. Και ο κανιβαλισμός σε ένα κόμμα είναι κακό σύμπτωμα. Το ζητούμενο είναι να διδάξει ως αρχηγός κόμματος υψηλή αντίληψη για την προσωπική ευθύνη στην πολιτική, όπως έδειξε πρόσφατα διάθεση να κάνει.
Το κόμμα δεν είναι λημέρι για να καταφεύγει όποιος έχει προβλήματα με την δημόσια παρουσία του και να συμπαρασύρει την κομματική δράση στην υπεράσπισή του. Αυτό δεν έκαναν στη ΝΔ και το Κινάλ με τη Νοβάρτις; Δεν το έκανε ο Μητσοτάκη οταν αποκεφάλιζε τον Αντώναρο και την Παπακώστα, χάριν του ελεγχόμενου Γεωργιάδη; Δεν το κάνει η Γεννηματά με τον διωκώμενο Λοβέρδο;
Στην πολιτική η ηθική είναι προσωπική υπόθεση και η υπεράσπιση ενος στελέχους πρωτίστως ατομική υποχρέωση- στην οποία φροντίζει να μην εμπλέξει κανέναν. Η συμπαράσταση έπεται .
Ο ρόλος του ηγέτης σε ένα κόμμα είναι να συντονιστεί με τα ανώτερα αισθμήματα του λαού : να διαχωρίζει το συλλογικό απο το ατομικό και έτσι να αντιστρέψει όσα προσπαθούν να δημιουργήσουν εναντίον του οι αντίπαλοί του.
Ο Αλέξης Τσίπρας δεν το έκανε στη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό είναι μοιραίο λάθος.
ΥΓ: Χρήσιμη υπενθύμιση στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης για τη «μοναξιά του ηγέτη» στις αποφάσεις.
Ο Κώστας Καραμανλής υπήρξε ο μόνος Πρωθυπουργός της Γ΄Ελληνικής Δημοκρατίας χωρίς το παραμικρό ηθικό στίγμα στο προφίλ του. Η ακεραιότητα του δεν αμφισβητήθηκε ποτέ από κανέναν -ούτε από όσους τον αντιμετώπισαν με αθέμιτα μέσα.
Στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης το 2008 ρωτήθηκε για δυο υπουργούς του τους οποίους οι αντίπαλοί του -ίδιοι με αυτούς που έχει σήμερα ο Τσίπρας- προκειμένου να τους εμπλέξουν στην υπόθεση Βατοπεδίου, διακινούσαν ότι ο ένας αποκτούσε σπίτια και ο άλλος οφσόρ εταιρίες. Τίποτε από τα δυο δεν ήταν παράνομο.
Όλοι συγκλίνουν ότι η συντριπτική πλειοψηφία της κοινής γνώμης εκείνη τη στιγμή περίμενε πως ο Καραμανλής αν δεν τους αποδοκιμάσει- ή τουλάχιστον θα μεταθέσει στους ίδιους την ευθύνη να υπερασπιστούν τον εαυτό τους.
Δεν το έκανε, αφού δεν τους επιβάρυνε κάτι- αν και στη συνέχεια αναγκάσθηκε να τους απομακρύνει- αλλά έτσι διευκόλυνε τα «μαύρα μέτωπα» της εποχής .
Ενδεχομένως δεν μετάνιωσε για τη θέση του. Αλλά , αυτός που νικούσε τα λιοντάρια, έφτασε να τον φάνε οι κοριοί.
