Της Κατιάνας Ναυπλιώτου
Ένας… πονοκέφαλος, ετών 77.
Ο προηγούμενος ένοικος του Λευκού Οίκου έχει γενέθλια, καθώς η ανθρωπότητα άκουσε για πρώτη φορά το κλάμα του, σαν σήμερα, στις 14 Ιουνίου του 1946.
Εσχάτως, δηλαδή στα χρόνια παραμονής του στον Λευκό Οίκο και σε όσα ακολούθησαν, εκείνη που… κλαίει, είναι η ανθρωπότητα.
Από τα πρώτα παιδιά “μετά τον πόλεμο”, ο Ντόναλντ Τραμπ είναι μια συναρπαστική και θυελλώδης προσωπικότητα.
Το μοντέλο συμπεριφοράς και ψυχολογίας που έχει ενδυθεί για πολλές δεκαετίες, είναι ασύμβατο με τον πολιτικό ορθολογισμό, ίσως γι’ αυτό ωστόσο, κατάφερε να κερδίσει την Προεδρία των ΗΠΑ, και να αντέξει στο Οβάλ Γραφείο.
Προσωπικότητα που διχάζει. Τον αγαπάς, ή μάλλον… τον λατρεύεις, ή τον απεχθάνεσαι. Τον μισείς.
Δεν έχει κρύψει ότι θα ήθελε να δει το πρόσωπό του στο Όρος Ράσμορ.
Δίπλα, ή… αντικαθιστώντας κάποιον από τους πατέρες του αμερικανικού έθνους, Τζορτζ Ουάσινγκτον, Τόμας Τζέφερσον, Βενιαμίν Φραγκλίνο και Αβραάμ Λίνκολν.
Προσωρινά.. βολεύεται να βρίσκεται σε “εμπόλεμη κατάσταση” με την κληρονομιά του Αβραάμ Λίνκολν.
Μπροστά στο Μνημείο του οποίου, στην Ουάσινγκτον, στάθηκε μερικές ώρες πριν την ορκωμοσία του, τον Ιανουάριο του 2017.
Ηγείται του κόμματος του Λίνκολν. Έχοντας ανατρέψει… κάθε αξιακή αρχή του.
Κι αν ο Αβραάμ Λίνκολν χρειάστηκε να κερδίσει τον Εμφύλιο Πόλεμο, να καταργήσει τη δουλεία και να κρατήσει ενωμένη την Αμερική, ο Ντόναλντ Τραμπ διχάζει… χωρίς μισή σφαίρα.
Είχε το… Twitter, για να κάνει τη δουλειά του. Μέχρι τη στιγμή που το στερήθηκε, όπως και τα υπόλοιπα social media. Για να περιπέσει σε… μελαγχολία. Και μετά να τα ξαναπιάσει στα χέρια του.
Τα γενέθλια του ανθρώπου που διχάζει. Την Αμερική, την ανθρωπότητα, και φυσικά… τον ίδιο τον εαυτό του.
Με… δώρο γενεθλίων, τη νέα προσαγωγή του από την αμερικανική Δικαιοσύνη, τη δίωρη σύλληψή του, την απαγγελία κατηγοριών ντροπιαστικών για κάθε πολιτικών, και το δικό του πείσμα να είναι εκ νέου υποψήφιος Πρόεδρος το 2024.
Έχουμε μπλέξει…
