Δήλωση της Έφης Αχτσιόγλου, βουλευτή Επικρατείας και τομεάρχη Οικονομικών της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, στην “Εφημερίδα των Συντακτών”
Η δραματική συρρίκνωση των μισθών και του εισοδήματος των νοικοκυριών επιβεβαιώνει με τον πλέον σκληρό τρόπο την ατελέσφορη οικονομική πολιτική που υλοποιεί η κυβέρνηση της Ν.Δ. την περίοδο της πανδημίας. Μια πολιτική που επιμένει στην επιδότηση της ανεργίας, τη μη προστασία των σχέσεων εργασίας, την παντελή έλλειψη μέτρων εισοδηματικής ενίσχυσης των νοικοκυριών και την πενιχρή υποβοήθηση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων μέσω δανείων που διογκώνουν το χρέος τους.
Και τούτο, παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση είχε όλα τα περιθώρια να πράξει διαφορετικά, καθώς οι δημοσιονομικές δυνατότητες της χώρας ήταν πρωτόγνωρα θετικές: 1. Αποθεματικά ύψους 37 δισ. που άφησε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ κατά το τέλος της θητείας της. 2. Ρυθμισμένο δημόσιο χρέος. 3. Αναστολή του συμφώνου σταθερότητας για φέτος και του χρόνου. 4. Πρωτοφανής ρευστότητα από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Δυστυχώς η κυβέρνηση άφησε αυτές τις μοναδικές δυνατότητες αναξιοποίητες βυθίζοντας την ελληνική κοινωνία σε οικονομικό αδιέξοδο, ήδη αρκετά πριν από την έναρξη του δεύτερου λοκντάουν. Όπως και στη διαχείριση της πανδημίας, όπου η κυβέρνηση ουσιαστικά ακύρωσε το πλεονέκτημα του χρόνου που είχε η χώρα μας για να προετοιμαστεί για το δεύτερο κύμα, έτσι και στο πεδίο της οικονομίας εξουδετέρωσε τις δυνατότητες που είχαμε. Μετά και την ανακοίνωση του δεύτερου λοκντάουν, η κυβέρνηση απλώς διεμήνυσε στους πολίτες, που ασφυκτιούν οικονομικά, ότι πρόκειται να συνεχίσει ακριβώς την ίδια πολιτική ανεξαρτήτως των συνεπειών που έχει ήδη προκαλέσει.
Κι αν κανείς στο πεδίο διαχείρισης της πανδημίας μπορεί να αποδώσει σε ασυγχώρητη ανικανότητα την πολιτική αδράνειας της κυβέρνησης, δεν μπορεί να κάνει το ίδιο και για το πεδίο της οικονομίας και ιδίως της αγοράς εργασίας. Στο τελευταίο η κυβέρνηση υλοποιεί ένα συνολικό στρατηγικό σχέδιο αναδιάρθρωσης της αγοράς εις βάρος των εργαζομένων και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, ένα σχέδιο συσσώρευσης υπέρ μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων που τελικά θα μπορέσουν να επιβιώσουν αυτής της κρίσης.
Η υλοποίηση αυτού του σχεδίου ξεκίνησε πολύ πριν από την πανδημία και προδιαγράφεται να έχει συνέχεια αν κανείς συνυπολογίσει τα όσα ομολογεί η έκθεση Πισσαρίδη. Μόνο που ο σχεδιασμός αυτός αγνοεί μία πολύ σημαντική και καθοριστική παράμετρο: τις κοινωνικές αντιστάσεις.
Είναι στο χέρι του κόσμου της εργασίας, των προοδευτικών και δημοκρατικών δυνάμεων του τόπου, ακόμη και σε αυτές τις συνθήκες, να ορθώσουμε ένα ενιαίο μέτωπο αντίστασης στο στρατηγικό σχέδιο επιθετικής, γενικευμένης εκκαθάρισης που εξαπολύει η Νέα Δημοκρατία.
