Του Μάνου Οικονομίδη
Twitter@EmOikonomidis
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Αξία”, το Σάββατο 22 Δεκεμβρίου 2018
Η χώρα που, εν πολλοίς πορεύεται… κατά τύχη, εμείς δηλαδή, διεκδικούμε μεταξύ άλλων, ένα ενδιαφέρον «προνόμιο», σε σχέση με άλλες, περισσότερο «κανονικές» χώρες του δυτικού κόσμου.
Στην Ελλάδα μας, οι δημοσκοπήσεις, ειδικά από το 1996 και μετά, διαμορφώνουν κλίμα και τάσεις, αντί να το καταγράφουν αντικειμενικά, όπως συμβαίνει στις υπόλοιπες χώρες.
Η επιστήμη έχει ηττηθεί προ πολλού από την υπεράσπιση του… συμφέροντος όσων διενεργούν τις έρευνες εδώ και δεκαετίες, με αποτέλεσμα στην εποχή της εθνικής τραγωδίας των Μνημονίων, η κοινωνία να κάνει πλάκα και να χλευάζει με τις απαντήσεις της τους δημοσκόπους.
Στη σημερινή Ελλάδα της κρίσης, οι δημοσκοπήσεις βασανίζονται από δυο θεμελιώδεις προβληματικές παραμέτρους. Πρώτον, η κοινωνία έχει τη φυσική τάση να τους παραπλανήσει, περίπου για να… εκδικηθεί το «σύστημα», όπως το αντιλαμβάνεται ο καθένας. Δεύτερον, η ποσοτική και κυρίως ποιοτική συρρίκνωση του ανθρώπινου δυναμικού των δημοσκοπικών εταιρειών, τους αποστέρησε τη χρηστική μεθοδολογία να… υποψιάζονται εγκαίρως την παραπλάνηση από τους πολίτες, και στη συνέχεια να φτάνουν στην αλήθεια.
Στη βάση της παραπάνω πραγματικότητας, το πολιτικό σύστημα πορεύεται στις πολλαπλές και πολυεπίπεδες εκλογικές αναμετρήσεις του 2019, στα όρια των αχαρτογράφητων νερών.
Η εμπειρία των δημοσκοπήσεων του 2015, που έπεσαν τραγικά έξω στις εκτιμήσεις τους, έχει κάνει τους δημοσκόπους περισσότερο υποψιασμένους και διστακτικούς.
Όχι στο τι καταγράφουν δημοσίως οι έρευνές τους. Αυτό άλλωστε, εξαρτάται και από τον… εντολέα της έρευνας.
Αλλά στο τι συζητούν σε κατ’ ιδίαν κουβέντες και ζυμώσεις. Εκεί όπου οι φράσεις και τα συμπεράσματα… καλπάζουν λγότερα ενοχικά.
Αυτό λοιπόν που υποψιάζονται οι δημοσκόποι, αλλά δεν παραδέχονται δημοσίως, τουλάχιστον… όχι ακόμη, είναι η πιθανολογούμενη εκλογική συμπεριφορά ενός ποσοστού μεταξύ 20% και 30%, που στις δημοσκοπήσεις δηλώνει αναποφάσιστο, αρνείται να πάρει θέση, ή αφιερώνει απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς για το πολιτικό σύστημα.
Η εμπειρία έχει διδάξει, από τις εκλογές του 2004 μέχρι και σήμερα, ότι, όσοι επιδεικνύουν τέτοια… εγκρατή συμπεριφορά, προσανατολίζονται σε μια εκλογική επιλογή η οποία δεν θεωρείται «ανεκτή» στην παρούσα συγκυρία.
Μια τέτοια εκλογική επιλογή είναι η Χρυσή Αυγή, αλλά… και ο ΣΥΡΙΖΑ, στο πλαίσιο του «αντί» μετώπου, το οποίο διαμορφώνεται στο πολιτικό σύστημα.
Η υποψία των δημοσκόπων λοιπόν, ακουμπάει στην πιθανότητα, η συντριπτική πλειοψηφία όσων δεν απαντούν στις μετρήσεις για το τι σκοπεύουν να κάνουν στις κάλπες, να προσανατολίζονται ήδη στο να ψηφίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ και την Χρυσή Αυγή.
Φυσικά, το αν θα το κάνουν, και σε τι ποσοστό, θα περιμένουμε να το διαπιστώσουμε… στη νεκροψία. Το βράδυ των εκλογών.
Γιατί, αν οι σχετικές υποψίες των δημοσκόπων είναι ορθές, η «μεγάλη παραπλάνηση» από τη συγκεκριμένη μερίδα πολιτών, δεν θα διαφοροποιηθεί μέχρι την ημέρα των εκλογών.
