Γράφει ο Αλέξης Παπαχελάς
Διάβασα τις δηλώσεις του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης για το πώς χειρίζεται η κυβέρνηση τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Θα χρειασθεί μεγάλη προσοχή για να μη μετατρέψουμε ένα πολύ ευαίσθητο, και εξαιρετικά επικίνδυνο, θέμα σε επίκεντρο της κεντρικής πολιτικής αντιπαράθεσης. Το έχουμε πληρώσει πάρα πολύ ακριβά διαχρονικά και δεν αντέχουμε να το ξαναπληρώσουμε τώρα.
Αυτή την ώρα βρίσκεται σε εξέλιξη ένα έντονο και επικίνδυνο παιχνίδι γύρω από την Κύπρο. Θα χρειασθούν αποφασιστικές αλλά και συνετές κινήσεις για να μην κλιμακωθεί ή στρατιωτικοποιηθεί η κρίση περαιτέρω, χωρίς κανείς να γνωρίζει ποιος είναι ο τελικός στόχος. Κρίσιμο ρόλο στον σχεδιασμό θα παίξει ασφαλώς το τι θα κάνει η Γαλλία. Ελλάδα και Κύπρος οφείλουν να ζυγίσουν τα δεδομένα και να δώσουν από κοινού μάχη για να δημιουργηθεί ένα μέτωπο άσκησης πίεσης στην Αγκυρα.
Εχουμε ξαναπεράσει στην ιστορία μας περιόδους όπου η αντιπολίτευση στην Ελλάδα και κάποιοι κύκλοι από την Κύπρο έπαιξαν το εύκολο παιχνίδι, κατηγορώντας την Αθήνα ότι δεν έκανε αρκετά για να βοηθήσει τη Λευκωσία. Οι κυβερνώντες στις δύο πρωτεύουσες έχουν ευτυχώς τη σύνεση και την ιστορική μνήμη για να αποφύγουν την επανάληψη των λαθών του παρελθόντος. Η Κύπρος έχει άλλωστε ένα μεγάλο όπλο και πλεονέκτημα, το οποίο δεν πρέπει ποτέ να υποτιμάμε. Είναι ένα ισότιμο μέλος της Ε.Ε. Οι επόμενες εβδομάδες θα αναδείξουν πόση σημασία έχει αυτό, με τα όποια όριά του.
Ο κ. Τσίπρας ακολούθησε μια συνετή πολιτική απέναντι στην Αγκυρα. Ακόμη και την εποχή που ο υπουργός Αμυνας ανέβαζε τους τόνους, εκείνος διατηρούσε ανοικτά τα παρασκηνιακά κανάλια με την Τουρκία και διευκρίνιζε ότι «το γάβγισμα δεν είναι δάγκωμα». Θα ήταν τουλάχιστον ανακόλουθο να αλλάξει τώρα γραμμή και να αρχίσει την κριτική από τα… δεξιά για τους χειρισμούς της κυβέρνησης έναντι της Τουρκίας. Θα μπορούσε βέβαια κάποιος να αντιτείνει ότι και ο κ. Μητσοτάκης ανέβασε παραπάνω από όσο έπρεπε τους τόνους στην υπόθεση των Σκοπίων. Σωστά, μόνο που άλλο το θέμα της ονομασίας και άλλο οι σχέσεις μας με την Τουρκία και το τι συμβαίνει στην Κύπρο. Σε αυτά τα συγκεκριμένα ζητήματα ο διαγωνισμός επικοινωνιακού πατριωτισμού δεν καταλήγει ποτέ σε καλό.
Θέλω να ελπίζω ότι σε αυτή τη συγκυρία λειτουργούν καθαρές ή, μάλλον, πεντακάθαρες γραμμές επικοινωνίας. Κατ’ αρχάς μεταξύ Αθήνας και Λευκωσίας. Και κατόπιν μεταξύ του πρωθυπουργού και του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Είναι προφανής η ανάγκη να λειτουργούν συνεχώς και πολύ καθαρά αυτές οι δύο γραμμές επικοινωνίας.
