Του Νίκου Φυλάγγελου
Τώρα που τελείωσε το… πανηγυράκι των Δελφών, ας βάλουμε σε σειρά ορισμένα πράγματα.
Μια αξιέπαινη προσπάθεια, για να προβληθεί η πατρίδα μας σε μια εξαιρετικά δύσκολη και οριακή συγκυρία, πήρε φόρα για… τον γκρεμό, ίσως λόγω των ενδογενών παθογενειών της.
Από τη μια η περιορισμένη προβολή μέσω των διεθνών ΜΜΕ, που, σε κάθε περίπτωση έχουν τους δικούς τους κώδικες “κατανόησης” της πραγματικότητας.
Από την άλλη, η προχωρημένη επίδειξη (ψευδο) ελιτισμού, με αρκετούς συμμετέχοντες, οι οποίοι περιέφεραν επί μέρες στα social media το άγχος τους να εμφανιστούν ως μέλη ενός “κλειστού κλαμπ”. Εν πολλοίς αποξενωμένου από τα προβλήματα και τις πραγματικές προτεραιότητες της ελληνικής κοινωνίας, μετά από σχεδόν μια δεκαετία εθνικής τραγωδίας με τα Μνημόνια.
Ειδικά στον τομέα της Οικονομίας, έβλεπες… σκελετούς από ντουλάπες άλλων εποχών.
Που “μάτωσαν” την κοινωνία. Τους μη προνομιούχους.
Μεταξύ μας, ακόμη και η… Πυθία θα κοκκίνιζε, με όσα θα έβλεπε μέσω των social media να διαδραματίζονται στους Δελφούς.
Κρίμα.
