Του Μάνου Οικονομίδη
Την τράτα την έλεγαν “Κωνσταντής ΙΙ”… Την άνοιξη του 2004, ο Κώστας Καραμανλής έφτανε στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, της πόλης της καρδιάς του, για να απευθύνει την ομιλία του στην κεντρική προεκλογική συγκέντρωση της Νέας Δημοκρατίας.
Η Νατάσα δίπλα του, αλλά όχι μόνη. Μαζί τους, τα όνειρα και οι προσδοκίες ενός ολόκληρου λαού, για να αποτινάξει η χώρα από πάνω της τον ζυγό του “συστήματος ΠΑΣΟΚ”. Του διαχρονικά μοιραίου και διαβρωτικού για το εθνικό μέλλον.
Την 7η Μαρτίου, ο Κώστας Καραμανλής περνούσε “σαν αστραπή” στη διακυβέρνηση του τόπου, και άφηνε το αποτύπωμά του σε μια ανθρωποκεντρική προσέγγιση της πολιτικής. Με τον άνθρωπο στον πυρήνα της. Με την εθνική ενότητα, τη σύνθεση, τη συνεννόηση, τη συμφιλίωση και τη συνεργασία, προτεραιότητες και μέτρο ζωής.
Πέρασαν 15 χρόνια από εκείνη την ιστορική συγκυρία. Και σχεδόν 10 από την ήττα του Κώστα Καραμανλή στις εκλογές του… λεφτά υπάρχουν, το 2009, την αποχώρησή του από την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας και όσα δεινά ακολούθησαν για τον τόπο και την παράταξη. Η χώρα στη διαρκή κρίση και εθνική ταπείνωση των Μνημονίων, η δε ιστορική παράταξη της Κεντροδεξιάς σε κοινωνική και εκλογική συρρίκνωση. Με απογοητευτικά εκλογικά ποσοστά, πολύ μακριά από τα εκατομμύρια των πολιτών που την είχαν στηρίξει, στα 12 1/2 χρόνια της ηγεσίας Καραμανλή.
Στην τελική ευθεία για τις εκλογές της 7ης Ιουλίου, τις εκλογές της πολιτικής αλλαγής, με τον Κυριάκο Μητσοτάκη να έρχεται σήμερα να εκφράσει το ίδιο κοινωνικό αίτημα με εκείνο που εξέφρασε ο Κώστας Καραμανλής το 2004, ο τελευταίος πρωθυπουργός της Ελλάδας εκτός Μνημονίων επιστρέφει στην πόλη της καρδιάς του.
Σχήμα λόγου φυσικά το “επιστρέφει”. Δεν έλειψε ποτέ. Όχι μόνο από τη Θεσσαλονίκη. Αλλά συνολικά από το πολιτικό σκηνικό. Και φυσικά από την Κεντροδεξιά, την ενότητα της οποίας εγγυήθηκε και διέσωσε στα… περίεργα χρόνια τα οποία ακολούθησαν την αποχώρησή του από την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας. Χάρη σε εκείνον, η Νέα Δημοκρατία άντεξε την πίεση στα χρόνια της εθνικής καταστροφής των Μνημονίων. Και δεν… παραμερίστηκε στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας, όπως συνέβη με το ΠΑΣΟΚ.
Ένας φίλος ήρθε απόψε από τα παλιά, όπως έλεγε και ένα από τα αγαπημένα τραγούδια του Εθνάρχη Κωνσταντίνου Καραμανλή. Αν και, δεν έλειψε ποτέ…
