Του Μάνου Οικονομίδη
Twitter@EmOikonomidis
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Αξία”, το Σάββατο 1η Δεκεμβρίου 2018
Ας εξαιρέσουμε από τη σχετική συζήτηση εκείνους που, λόγω ιδιαίτερης ψυχοσύνθεσης αλλά και συγκυριών ζωής, δεν επηρεάστηκαν από την εθνική τραγωδία του Μνημονίου, και αδυνατούν να κατανοήσουν τις βαθιές, σύνθετες και πολυεπίπεδες πληγές που άνοιξε στην ελληνική κοινωνία αυτή η μνημονιακή καταστροφή.
Ας συζητήσουμε… εμείς οι υπόλοιποι. Και ας προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε με ψυχραιμία και νηφαλιότητα, τα δεδομένα τα οποία διαμορφώνονται στη χώρα, με φόντο τις επικείμενες πολιτικές εξελίξεις και διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις.
Είναι πλέον περίπου αυταπόδεικτο δεδομένο ότι, οι δημοσκοπήσεις αδυνατούν να διαβάσουν με επάρκεια, και να κατανοήσουν εις βάθος, τι πραγματικά θέλουν να τους… ψιθυρίσουν οι Έλληνες. Κυρίως, αν και πόσο τους… τρολάρουν με τις απαντήσεις τους, εκτονώντας στη συνειδητή φαιδροποίηση των δημοσκόπων, ένα μέρος της εδραιωμένης οργής τους για το πολιτικό σύστημα.
Είναι επίσης αυταπόδεικτο ότι, στα χρόνια της απόλυτης απαξίωσης της πολιτικής, η οποία οδήγησε σε ορατή και μοιραία κρίση εμπιστοσύνης και αντιπροσώπευσης, η ψήφος έχει περίπου εξατομικευτεί, καθιστώντας περισσότερο δυσχερή την προσπάθεια… μαζικού υπνωτισμού κοινωνικών ομάδων, στην τελική ευθεία για τις κάλπες.
Το μεγάλο και σύνθετο ερώτημα, που μπορεί να καθορίσει την έκβαση των εκλογών, έχει να κάνει με το, τι πραγματικά χρειάζονται οι Έλληνες μετά από 8 χρόνια εθνικής καταστροφής. Και ποιός μπορεί να τους πείσει ότι, είναι σε θέση να ανταποκριθεί και να υπηρετήσει με συνέπεια ένα τέτοιο εθνικό σενάριο, συνδράμοντας αναπόφευκτα στην τελική διαμόρφωσή του.
Όσο τα κομματικά επιτελεία χάνονται στις λεπτομέρειες επικοινωνιακών στοχεύσεων, αντί να εμβαθύνουν, το μωσαϊκό της «επόμενης Ελλάδας» θα παραμένει ατελές.
Και η εκλογική συμπεριφορά των Ελλήνων… δυσερμήνευτη.
