Του Λάζαρου Καλλιανιώτη
Η 10η Ιανουαρίου του 2016 ήταν η ημέρα-σταθμός στην πολιτική σταδιοδρομία του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Ο πολιτικός επίγονος του μητσοτακισμού επικρατούσε οριακά (52%-48%) του Βαγγέλη Μεϊμαράκη στη μάχη για την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, και αναλάμβανε τα ηνία της ιστορικής παράταξης, για να την οδηγήσει εκ νέου στην εξουσία.
Όσα έγιναν και προηγήθηκαν αυτής της εκλογής, προσφέρονται ως υλικό για… πολιτικό μυθιστόρημα, που μάλιστα θα σαρώσει σε πωλήσεις, αν ο συγγραφέας του έχει όρεξη και διάθεση να καταγράψει τις… περίεργες στροφές της Ιστορίας. Και του παρασκηνίου.
Ο επίλογος της 10ης Ιανουαρίου του 2016 ωστόσο, είχε μια αφετηρία:
Το πρωί της 21ης Σεπτεμβρίου του 2015, όταν ο Αλέξης Τσίπρας έβαζε εκ νέου την υπογραφή του στη σύνθεση ενός νέου υπουργικού συμβουλίου, ως Πρωθυπουργός. Έχοντας κερδίσει με άνεση τις εκλογές με αντίπαλο τη Νέα Δημοκρατία του Βαγγέλη Μεϊμαράκη, και έχοντας… παρκάρει εκτός Βουλής τον Παναγιώτη Λαφαζάνη και τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, και επιλέγοντας να συγκυβερνήσει και πάλι με τον Πάνο Καμμένο.
Την ίδια ώρα, η Νέα Δημοκρατία επέστρεφε στον αστερισμό της εσωστρέφειας. Ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης, χωρίς κανείς να του το ζητήσει ή να τον πιέσει, κάλεσε στο γραφείο του τον τότε Γραμματέα του κόμματος Ανδρέα Παπαμιμίκο, ώστε να ξεκινήσουν οι διαδικασίες εκλογής νέας ηγεσίας.
Ακολούθησε κακός χαμός. Ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης είχε διαδεχθεί στην ηγεσία τον Αντώνη Σαμαρά, ως ενωτική λύση, το βράδυ της ιστορικής συντριβής του δημοψηφίσματος του Ιουλίου, και δεν τον αμφισβητούσε κανείς. Όλοι αντιθέτως πίστευαν ότι, ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης θα μπορούσε να δώσει στη Νέα Δημοκρατία την πολιτική ηρεμία που είχε χάσει, να αφυπνίσει την κομματική βάση, και να διαμορφώσει ένα πλαίσιο ασφαλείας, ώστε στη συνέχεια να αναζητηθεί ο επόμενος ηγέτης. Εκείνος που θα πήγαινε την παράταξη πιο μακριά.
Αντί να μείνει στο συγκεκριμένο αφήγημα, ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης επέλεξε τη σύγκρουση. Ένιωσε να αμφισβητείται από διάφορες πτέρυγες, κυρίως από συμπαθούντες τον πρώην πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά, και θέλησε να λύσει τον γόρδιο δεσμό, προκαλώντας ο ίδιος εσωκομματική εκλογή.
Οι πιθανότητες ήταν με το μέρος του. Και αν, δεν είχε καταρρεύσει… περιέργως το σύστημα την πρώτη Κυριακή που στήθηκαν οι κάλπες, πιθανότατα θα είχε εκλεγεί άνετα “κανονικός” πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας.
Η Ιστορία ωστόσο δεν γράφεται με υποθέσεις. Το σύστημα έπεσε, ακολούθησε μπάχαλο, και ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης ηττήθηκε τελικά με 48%-52% από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, τον οποίο είχε αντίπαλο στον δεύτερο γύρο, ενώ αρχικά ως φαβορί για “2ος” προέβαλε ο Απόστολος Τζιτζικώστας.
Η Ιστορία λοιπόν θα γράψει ότι, εκείνο το βράδυ που ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης αποφάσισε να καλέσει στο γραφείο του τον Ανδρέα Παπαμιμίκο… έγραψε τον πρόλογο του τέλους της δικής του ηγεσίας.
Και την… αρχή της ηγεσίας του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος μάλιστα προέβαλε αυτό ακριβώς το κεντρικό πολιτικό μήνυμα ως προεκλογικό σλόγκαν: Από την αρχή…
