Γράφει ο Νίκος Ελευθερόγλου
Πηγή: εφημερίδα “Δημοκρατία”
Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ σπουδαίο πράγμα. Και σίγουρα δεν εξαρτάται από το αν καταβάλλει τη μισθοδοσία των ιερέων το Ελληνικό Δημόσιο μέσω της ενιαίας Αρχής πληρωμών ή μέσω «ειδικού λογαριασμού». Ούτε φυσικά από το αν προχωρήσει η συμφωνία του κ. Τσίπρα με τον κ. Ιερώνυμο, μετά τις αντιδράσεις πολλών ιεραρχών. Αν και σε προσωπικό επίπεδο θα προτιμούσα οι ιεράρχες να ύψωναν παντιέρα ράσα κατά των Μνημονίων και εάν χρειαζόταν, όπως έγινε στο παρελθόν, να «λιώσουν» χρυσαφικά και αναθήματα ώστε να σωθεί η χώρα. Αλλά αυτό είναι άλλου παπά Ευαγγέλιο.
Εκτιμώ ότι καλό θα ήταν τα κόμματα να άφηναν την Εκκλησία να επιτελέσει το πραγματικό έργο της και να μην την ενθυμούνται κάθε φορά που είναι να αλιεύσουν πολύτιμα και σίγουρα ψηφαλάκια. Διότι με αυτόν τον τρόπο αμφότεροι επιβεβαιώνουν ότι παρά τα λεγόμενά τους θέλουν και πιστεύουν την εμπλοκή της Εκκλησίας στα εγκόσμια, αλλά με τους δικούς τους όρους.
Διά αυτό δεν χρειάζονται ούτε γραμματείς ούτε Φαρισαίοι, μια και όποιος αναγνώσει τα Ευαγγέλια θα μπορέσει να ανακαλύψει πού βρίσκονται οι διαχωριστικές γραμμές μεταξύ Κράτους και Εκκλησίας.
Αντί, λοιπόν, τα κόμματα να αναλώνονται στο ποιο θα γίνει λιγότερο ή περισσότερο ελκυστικό στην Ιεραρχία και στον κλήρο, ας αποφασίσουν να διαμορφώσουν μια ατζέντα που θα απαντά στα πραγματικά προβλήματα όλων των Ελλήνων, είτε φορούν ράσα είτε όχι. Η κυβέρνηση, από τη μεριά της, αργά και σταθερά ξεκαθαρίζει το δικό της προγραμματικό πλαίσιο, που θα περιέχει «αριστερή φρασεολογία», παροχές και σοσιαλδημοκρατία. Αν αυτό της αρκεί για να κερδίσει πάλι τις εκλογές, δεν το γνωρίζω. Εξάλλου, όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Από την άλλη, η Νέα Δημοκρατία πρέπει να ανακαλύψει τη δική της νέα ατζέντα (μια και την προηγούμενη την έκλεψε ο ΣΥΡΙΖΑ) και να την κάνει επιτέλους γνωστή στους πολίτες. Να μιλήσει απλά και κατανοητά ώστε να την καταλάβουν άπαντες χωρίς θολούρες.
Εάν έχει αποφασίσει να εκφράσει τη συντηρητική πολιτική, ας βγει να την υπερασπιστεί. Ξεκάθαρα, όμως, και χωρίς ενοχικά ταμπού. Στην Ευρώπη, εξάλλου, πληθαίνουν οι φωνές και οι δυνάμεις εκείνων που έχουν ξεκάθαρες θέσεις σε συγκεκριμένα θέματα, όπως Μεταναστευτικό, ασφάλεια πολιτών, οικονομία (άνευ νεοφιλελευθερισμού), πατριωτισμός, οικογένεια, προστασία των θεσμών και μια σειρά από άλλα ζητήματα που κάποτε αποτελούσαν τον κεντρικό άξονα των θέσεών της.
Το πρόβλημα είναι ότι αν και η ατζέντα αυτή υπάρχει, οι άνθρωποι που αποφασίζουν πού θα πρέπει να στρίψει το καράβι δεν την πιστεύουν. Διότι υπάρχει ένα πλήρωμα που όταν μιλάς για πατρίδα «αναβλύζει» άρωμα εθνικισμού και όταν μιλάς για οικονομία εκπέμπει μήνυμα νεοφιλελευθερισμού.
Οσο, λοιπόν, το μήνυμα είναι θολό και ενοχικό τα πράγματα θα γίνονται πιο δύσκολα και πιο περίπλοκα για τη Ν.Δ. Αν προσθέσουμε τις πιέσεις από ετερόκλητα επιχειρηματικά συμφέροντα που άρχισαν να δείχνουν στον Κυριάκο Μητσοτάκη τι τον περιμένει την επόμενη μέρα σε περίπτωση που δεν γίνει… μαριονέτα στα σχέδια διαπλοκής τους, τα πράγματα γίνονται όλο και πιο σκούρα. Εάν πράγματι ο πρόεδρος της Ν.Δ. θέλει να κυβερνήσει οφείλει στο Συνέδριο να ξεκαθαρίσει την ατζέντα του, να ξηλώσει τις όποιες παράγκες έχουν στηθεί και να αποδείξει ότι δεν σκοπεύει να γίνει «υπάλληλος» κανενός συμφέροντος. Ιδού η Ρόδος…
